Miejska Biblioteka Publiczna

Antoni Kępiński - najsłynniejszy polski psychiatra i znakomity eseista - to nie tylko guru medycyny i filozofii, ale także postać tajemnicza, pełna sprzeczności i niespełnionych marzeń.

Przyszedł na świat tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i od razu jego rodzina musiała uciekać przed demonami szowinizmu; zaczął studiować medycynę, ale upiory nazizmu rzuciły go w wir przygód i na wyboiste drogi tułaczki po niemal całej Europie; wrócił do Polski - prosto w łapy i kły biesów komunizmu.

Książka plastycznie i dynamicznie pokazuje Mistrza Antoniego nie tylko w labiryncie podróży inicjacyjnej i w różnych sytuacjach granicznych (w karcerze obozu koncentracyjnego, kokpicie myśliwca Royal Air Force, sali szpitala psychiatrycznego czy na łożu śmierci), ale i w brudnej, cuchnącej suterenie, w której siedział jak mnich i mistrz przyjmujący swoich uczniów - pacjentów, ludzi doświadczonych przez los, chorych psychicznie, opętanych przez demony iluzji i urojeń, amnezji i halucynacji, ludzi, których pamięć i fantazja przypominają mroczne wizje z płócien Boscha czy Bruegla.

Heroiczna walka Profesora z demonem śmierci to dramatyczna gra z czasem, batalia o utrwalenie własnych i cudzych doświadczeń na kartach książek, które mogą rozpalać serca i umysły licznych czytelników. To, co napisał, jeszcze długo będzie głosem rozsądku w zwariowanym świecie intelektualnych i artystycznych mód.

W walce z demonami pomagała mu miłość do żony Jadwigi oraz wsparcie tak niezwykłych znajomych i przyjaciół, jak Halina Poświatowska, Wanda Półtawska, Hanna Chrzanowska, Janina Ipohorska, Karol Wojtyła, Józef Tischner, Jerzy Panek, Roman Ingarden, Jan Sztaudynger, Julian Aleksandrowicz, Stefan Szuman, Kazimierz Dąbrowski.

Autorzy przedstawiają psychiatrię jako swoiste ćwiczenie duchowe, powieść ta jest więc nie tylko historią genialnego naukowca i artysty, ale w pewnej mierze również przewodnikiem po rozmaitych koncepcjach psychologicznych oraz poradnikiem zdrowia psychicznego, podszeptnikiem, jak żyć kreatywnie i szczęśliwie.

Roseanne McNulty dożywa swoich dni w szpitalu psychiatrycznym, w którym została umieszczona przed kilkudziesięcioma laty jako młoda kobieta. Szpital jest przeznaczony do rozbiórki, zaś psychiatra, doktor Grene, musi określić, którzy pacjenci zostaną przeniesieni do nowej placówki, a którzy mogą powrócić do normalnego życia. Intryguje go przypadek starej pacjentki. Powody uznania ją za umysłowo chorą są niejasne, zaś dokumentacja gdzieś zaginęła w zawierusze historii. Roseanne niechętnie rozmawia z Grene`em, a swoje wspomnienia spisuje w ukryciu. Opowiada w nich o dramatycznych wydarzeniach z czasów młodości z ogarniętej wojną domową Irlandii, o niewyjaśnionej śmierci ojca, o chorobie psychicznej matki, o swoim małżeństwie z ukochanym mężczyzną, które stało sie przyczyną tragedii. Lekarz dociera do dokumentu, w którym znajduje historię jej życia przedstawioną przez świadka, miejscowego proboszcza, będącego niegdyś pod wrażeniem wielkiej urody Roseanne. Dzięki zapiskom kobiety Grene będzie mógł ostatecznie dotrzeć do sedna szokującej tajemnicy. Czy prawda da mu ukojenie?