Miejska Biblioteka Publiczna

Fascynująca opowieść o losach uczestniczki Powstania Warszawskiego, która przez ponad pół wieku przechowywała krzyż Virtuti Militari, własność Henryka Dobrzańskiego, Hubala. Major dał krzyż swojej kurierce, prosząc, by naprawiła go w Warszawie. Następnego dnia zginął. Kurierka, zanim sama poległa, przekazała krzyż Kai, której brat Modest i przyszły mąż Marek Szymański, ps. Sęp, byli Hubalczykami. W czasie okupacji i w Powstaniu Kaja nosiła krzyż jak amulet. Po upadku Powstania znalazła się w Białymstoku, tam została aresztowana i zesłana do obozu NKWD Nr 41 w Ostaszkowie. Krzyż Hubala ukryła z obcasie buta. Powróciła do Polski w 1946 roku. Została cenionym architektem (Cezaria Iljin-Szymańska), brała udział w odbudowie Warszawy.

Napisałem tę książkę, żeby przypomnieć, pokazać, udowodnić. Oczyścić z kłamstw, pomówień i zawiści obraz artystki piekielnie zdolnej, zdumiewająco wyrazistej, programowo kontrowersyjnej. Przede wszystkim niebanalnej, nietuzinkowej, niezwyczajnej. Wielowymiarowej, wielotwarzowej i wielostylowej Kaliny Jędrusik-Dygatowej. Po prostu Kaliny. [Dariusz Michalski]

Biografia wielkiego admirała (Grossadmiral), a zarazem dość dokładna historia marynarki wojennej Niemiec, którą autor kreśli przy okazji, omawiając okres od I po koniec II wojny światowej. Autor ze szczególną uwagą skupia się na narodzinach Kriegsmarine, dokładnie analizuje taktykę, jaką zastosował Dönitz, by uzyskać to, czego nie udało się osiągnąć jego poprzednikowi - uczynić z floty armię równie ważną i rozbudowywaną, jak lądowa. Wiele miejsca poświęca także przebiegowi walk na Atlantyku. Z relacji Brezeta wyłania się nie tylko dobry dowódca i strateg, ale także zręczny polityk, umiejący za swą porażkę na północnym Atlantyku (którą przedstawił Hitlerowi jako "tymczasowy odwrót") obwinić Luftwaffe i wykorzystać ją jako pretekst do rozbudowy floty.

Obszerna prawdziwa biografia księcia Walii, angielskiego następcy tronu, osoby wzbudzającej ogromne zainteresowanie opinii publicznej.

Biografia Jana Karskiego (1914 - 2000) - żołnierza AK, współpracującego z Delegaturą Rządu Emigracyjnego w Kraju. Ten niezwykłej odwagi, mądrości i skromności człowiek był jedną z niewielu osób, przyjętych na prywatnej audiencji przez prezydenta Roosevelta. Karski opowiedział mu wówczas o tragicznym losie polskich Żydów. Książka, jak pisze autor, jest próbą integracji tragicznego losu polskich Żydów z polityczno-społeczną historią Polaków pod okupacją niemiecką i ich brawurowym oporem w ramach jedynego w Europie państwa podziemnego.

To książka wstrząsająca. Każde jej słowo poparte jest rzetelnymi badaniami, ma potwierdzenie w dokumentach i relacjach świadków. Autor jest Szwedem, nie można mu więc zarzucić, że traktuje opisywane wydarzenia z osobistym zaangażowaniem. Z jego pracy wyłania się obraz obiektywny - tym bardziej przerażający. Generał Heinz Reinefarth czarnymi zgłoskami zapisał się w historii Powstania Warszawskiego. Dowodził grupą bojową, utworzoną w celu likwidacji powstania, która od 5 sierpnia1944 roku, dzielnica po dzielnicy, bezwzględnie zwalczała oddziały Armii Krajowej. Ale katem Warszawy nazwano Reinefartha nie za żołnierskie zmagania, ale za ślepe wypełnianie rozkazu Hitlera: Warszawę należy zrównać z ziemią, a jej mieszkańców - wybić do nogi.

Opierając się na serii nagrań zebranych w ciągu wielu lat od połowy lat siedemdziesiątych XX w., ciesząca się uznaniem biografka Charlotte Chandler napisała najbardziej intymną i najbardziej osobistą biografię legendy Hollywood, Katharine Hepburn, jaka została dotąd opublikowana.Przedstawiona aktorce przez George’a Cukora, który reżyserował ją w takich klasycznych filmach, jak "Małe kobietki", "Filadelfijska opowieść" i "Żebro Adama", Chandler spotykała się towarzysko z Hepburn na terenie posiadłości Cukora, gdzie gwiazda mieszkała. Hepburn zgodziła się, by Chandler nagrywała ich rozmowy, w których szczerze mówiła o swoim życiu osobistym i zawodowym. Opowiedziała, jak znalazła ciało swojego uwielbianego starszego brata, który najwyraźniej popełnił samobójstwo (w wieku piętnastu lat), i jak jego datę urodzin przyjęła za swoją. Opisała Chandler intymne szczegóły małżeństwa i rozwodu z Ludlowem Ogdenem Smithem, "Luddym", który pozostał jej przyjacielem, oraz o romansie z pilotem Howardem Hughesem. Powiedziała, że kiedy wybierali się na wspólne kąpiele, lubiła nurkować nago ze skrzydła jego samolotu. Najcieplej wspominała dwudziestosiedmioletni romans ze Spencerem Tracym.Chandler rozmawiała też z osobami, które znały Hepburn i pracowały z nią podczas jej długiej kariery, od Cukora po Douglasa Fairbanksa juniora, Cary’ego Granta, Christophera Reeve’a i wielu innych. Wszyscy opisywali ją jako aktorkę niezwykle utalentowaną, profesjonalną i pewną siebie, która zawsze wiedziała, dokąd zmierza.Kiedy Hepburn wycofała się z czynnego uprawiania zawodu, miała na swoim koncie rekordową liczbę czterech nagród Akademii w kategorii najlepszej aktorki oraz dwanaście nominacji. Jej kariera aktorska objęła sześć dekad; była powszechnie uznana za jedną z najlepszych - jeśli nie najlepszą - aktorek w historii filmu. Miała olbrzymi repertuar ról i z równym mistrzostwem grała w poważnych dramatach, jak w zwariowanych komediach. Jak wyjawiła biografce w trakcie rozmów, wielki wpływ miała na nią rodzina. Jej matka była sufrażystką, a ukochany ojciec lekarzem. W końcu wróciła do domu, w którym się wychowała (chociaż został na nowo zbudowany po zniszczeniach spowodowanych nawałnicą), symbolicznie potwierdzając rodzinne wartości, które ukształtowały jej osobowość. Starannie oddzielała życie osobiste od zawodowego; powiedziała Chandler, że myśli o sobie jako o "Kathy" (tak była nazywana w dzieciństwie; przez pewien czas sama siebie nazywała "Jimmym"), lecz publiczną Katharine Hepburn uważała za "Stworę".Katharine Hepburn to fascynująca, zachwycająca i osobista książka, która przybliża czytelnikom prawdziwą Katharine Hepburn tak bardzo, jak to tylko możliwe.