Przejmujące wspomnienia dwunastu kobiet, które przeżyły piekło niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau.
Książka jest efektem rozmów autorki z każdą z bohaterek. Leokadia Rowińska do obozu trafiła w trzecim miesiącu ciąży. Wspomina, jak okrutnie traktowane były kobiety oczekujące potomstwa. Ireneusz, bo takie imię nadała swojemu synkowi, stał się najmłodszą ofiarą Marszu Śmierci. Pochowała go w pudełku po makaronie. Zofia Wareluk urodziła się w Auschwitz. Swoją smutną historię opowiada na podstawie wspomnień matki. Poród Zosi odbierała Stanisława Leszczyńska. Urszula Koperska do obozu trafiła jako 8-letnie dziecko. Opowiada o głodzie, tęsknocie i strachu. Jej wspomnienia to historia każdego dziecka w Auschwitz. Wiesława Gołąbek w obozie przebywała prawie trzy lata. W tym samym baraku co ona znalazła się Seweryna Szmaglewska. Pisarka wspomina 16-letnią Wiesię w swojej książce Dymy nad Birkenau. Walentyna Nikodem była w Auschwitz świadkiem wielu bestialskich poczynań esesmanek. To ona pod koniec wojny spotkała jedną z najokrutniejszych morderczyń i doprowadziła do jej egzekucji. To tylko niektóre z historii, ale każda z nich zasługuje na pamięć.
Warszawa, wrzesień 1939: Irenka Górecka, młoda tancerka z kabaretu, ucieka z bombardowanej stolicy wraz ze swoim sąsiadem Witoldem Kiersnowskim i jego szoferem. Kiersnowski, urzędnik jednego z ministerstw, przewozi bardzo cenny obraz, autoportret Rembrandta, który jest własnością pewnej hrabiny, a z obawy przed Niemcami ma zostać wywieziony do Szwajcarii. Niestety, w czasie drogi Kiersnowski i jego szofer giną, a Irenka zostaje sama z Rembrandtem. W dodatku znajduje małego żydowskiego chłopca, który stracił matkę... Od tej chwili, Irence grozi podwójne niebezpieczeństwo, związane zarówno z ukrywaniem Rembrandta, jak i żydowskiego dziecka.
UWAGI:
Poprzednio wydane pod tytułem: Rembrandt, wojna i dziewczyna z kabaretu.
Dziewczyna z kabaretu Inny tytuł : "Rembrandt, wojna i dziewczyna z kabaretu".
Warszawa, wrzesień 1939: Irenka Górecka, młoda tancerka z kabaretu, ucieka z bombardowanej stolicy wraz ze swoim sąsiadem Witoldem Kiersnowskim i jego szoferem. Kiersnowski, urzędnik jednego z ministerstw, przewozi bardzo cenny obraz, autoportret Rembrandta, który jest własnością pewnej hrabiny, a z obawy przed Niemcami ma zostać wywieziony do Szwajcarii. Niestety, w czasie drogi Kiersnowski i jego szofer giną, a Irenka zostaje sama z Rembrandtem. W dodatku znajduje małego żydowskiego chłopca, który stracił matkę... Od tej chwili, Irence grozi podwójne niebezpieczeństwo, związane zarówno z ukrywaniem Rembrandta, jak i żydowskiego dziecka.
Tom 2
Koniec i początek
Jesień 1944. Właśnie dogasa powstanie. W podwarszawskich Włochach spotykają trzy młode kobiety: Irenka, przedwojenna tancerka kabaretowa, Zośka, studentka architektury i Helenka, dziewczyna z kieleckiej wsi. Żadna nie ma już rodziny, więc trzymają się razem. Każda z nich skrywa dramaty z przeszłości, każda też usiłuje ułożyć swoje życie od nowa, najlepiej jak można - kto wie, ile jeszcze potrwa. Cieszą je najprostsze rzeczy, kiełkują pierwsze uczucia mimo ciągłego strachu i nieustannej walki o przetrwanie. Otaczająca rzeczywistość nie jest łatwa, ścieranie się nowego porządku ze starym - wszystko to nie sprzyja młodzieńczym wzlotom i westchnieniom. A jednak... W tle poszukiwania dóbr zagarniętych przez Niemców, barwne wojenne i powojenne życie oraz galeria postaci: hahdlarze, lekarze, profesorowie i Rosjanie, NKWD i UB. Historie, Iudzie i zdarzenia, które opisuje autorka są prawdziwe, a w nie wpleceni zosjtają fikcyjni bohaterowie. I jak zwykle u Manuli Kalickiej, płaczemy i śmiejemy się na przemian, by na końcu zapytać: czemu to już koniec?
Tom 3
Jej drugie życie
Maria hrabina Łęska i profesor Leon Rosenblatt, znany historyk sztuki, po dramatycznej ucieczce z okupowanej Polski znaleźli się w Londynie. On został szefem zespołu zajmującego się poszukiwaniami zrabowanych przez hitlerowców polskich dzieł sztuki, ona współpracuje z angielskim wywiadem. Zbliża się koniec 1944 roku. Hrabina otrzymuje nieoczekiwaną propozycję udziału w niebezpiecznej tajnej misji na terenie Niemiec. Trzeba odzyskać pewne dokumenty, których ujawnienie naraziłoby na szwank Koronę brytyjską. Bohaterowie wyruszają do ogarniętej wojennym zamętem Europy. Na miejscu przekonują się, że w zamku Waldstein w pokrytej śniegiem Bawarii toczy się wielka gra. Książka - jak zwykle u Manuli Kalickiej - trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony..
Tom 4
Między tobą a mną
Seria bestsellerowych łotrzykowskich powieści z Irenką Górecką - sprytną tancerką kabaretową - w roli głównej. Wojenne i powojenne losy zwykłych ludzi, którzy stają w obliczu sytuacji często groźnych, czasem groteskowych, a niekiedy śmiesznych. Muszą normalnie żyć w nienormalnych czasach. To się czyta, i to znakomicie!Rok 1946, szpital i sanatorium, garstka lekarzy, personelu i pacjentów, którzy próbują odnaleźć się w powojennej rzeczywistości i uporać z przeszłością. Zosia i Jędrzej przeżywają pierwszą miłość, Jacek Zalewski chce odzyskać choć namiastkę dawnego życia, a Irenka Górecka zbawia świat. Jak to ona. Fascynująca opowieść oparta między innymi na mało znanych wspomnieniach lekarzy praktykujących na prowincji. Polska, jakiej nie pamiętacie. (Opis pochodzi ze strony https://platon.com.pl)
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Niewiele jest osób, które nie kojarzą Dziewczynki w czerwonej sukience z obrazu Józefa Pankiewicza. Równie niewiele jest takich, które wiedzą, kim była i jak żyła Józia Oderfeldówna. Poza rodziną, osobami, które ją znały, a których jest z roku na rok coraz mniej, próżno szukać tych, którzy mogliby powiedzieć cokolwiek o jej życiu. I właśnie to stało się inspiracją do napisania książki, która jest próbą nakreślenia biografii tajemniczej modelki z obrazu Pankiewicza, przedstawicielki majętnej warszawskiej rodziny inteligenckiej Oderfeldów.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 201-212. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Robert Kotowski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Giza narodziła się dwa razy. Pierwszy raz wydała ją na świat matka. Drugi raz przyszła na świat, gdy wynoszono ją w walizce. Choć miała tylko półtora roku, nie wydała z siebie głosu, gdy mijali strażnika przy bramie getta. Giza Alterwajn mieszka w Urugwaju, prowadzi własną firmę, ma męża i dwie córki (starszą koniecznie chciała nazwać Stefania). Danuta, starsza o 16 lat, mieszka w Polsce. Ma jedno życzenie: odnaleźć "siostrzyczkę", z którą rozdzieliła ją wojna. Ta siostrzyczka to uratowana z warszawskiego getta Stefcia, którą w czasie wojny rodzice Danuty wychowywali jak własną córkę, po czym odnaleźli jej krewnych, a oni zdecydowali, że wyjadą z dziewczynką do Ameryki Południowej.
Po 65 latach wreszcie udaje im się ponownie spotkać.
UWAGI:
Na okładce: Historia dwóch sióstr rozdzielonych przez wojnę. Oznaczenia odpowiedzialności: David Serrano Blanquer ; przekład Małgorzata Maruszkin.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Dziewczynka, która nie potrafiła nienawidzić : moje świadectwo Tytuł oryginału: "La bambina che non sapeva odiare : la mia testimonianza,". "Moje świadectwo "
Lidia ma trzy latka, gdy trafia do Auschwitz. Ukrywa się pod pryczą przed wzrokiem doktora Mengele. Nie zawsze skutecznie. Eksperymenty pamięta do dziś. Po wojnie trafia do nowej rodziny - biologiczną zabrała wojna. Wiele lat później okaże się, że matka jednak żyje - mieszka w dalekiej Rosji i nigdy nie przestała szukać swojej córki.
Lidia Maksymowicz była jedną z półtora miliona osób, które przeszły przez Auschwitz. Jedną z siedmiu tysięcy, które doczekały wyzwolenia obozu. Numerem wytatuowanym na ręku. Długo zaklejała go plastrem. Żeby ludzie nie pytali. Żeby nie musiała tłumaczyć. Ale numeru nie usunęła - by dziś opowiadać o piekle, które przeżyła, o utraconym dzieciństwie i najmroczniejszym sprawdzianie z człowieczeństwa.
Ponad 70 lat później wyblakły już numer całuje papież Franciszek. 70072. Symbol zwycięstwa nad nienawiścią.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Lidia Maksymowicz, Paolo Rodari ; przekład Anna Wójcicka.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Agnieszka L. Janas, zafascynowana modą ulicy i życiem codziennym w PRL-u, skłoniła do wspomnień trzynaście ciekawych kobiet, które barwnie opisały tamte czasy. Ich opowieści o modzie lat 70. i 80. XX wieku wzbogacone zostały niepublikowanyi w większości zdjęciami z prywatnych archiwów. Historiami z lat młodości podzieliły się: Mariola Bojarska-Ferenc, Halina Frąckowiak, Jolanta Kwaśniewska, Dorota Olejniczak, Małgorzata Ostrowska, Lidia Popiel, Małgorzata Potocka, Teresa Rosati, Magdalena Sentkiewicz, Maria Szabłowska, Krystyna Tomczyk, Bożena Walter, Barbara Zabłocka. Ówczesne dziewczyny współczesnym dziewczynom opowiedziały nie tylko o wymarzonych dżinsach z Peweksu i moherach, o dzwonach i marchewach, dzierganych nietoperzach czy własnoręcznie szytych chłopkach, ale i o kolejkach do Hofflandu, prywaciarzach z Chmielnej (wtedy Rutkowskiego) czy handlarzach z bazaru Różyckiego. A także... o swoich randkach, wakacjach, studniówkach, balach maturalnych, ślubach. Dziewczyny z lat 70. i 80. odnajdą się na pewno w tych opowieściach. Tak osobistego i pełnego emocji czytelniczego pokazu mody jeszcze nie było.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Agnieszka L. Janas.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni