Naukę śpiewu Fogg rozpoczął w kościelnym chórze, gdzie dostrzegł go Ludwik Sempoliński. Pomimo pierwszych sukcesów (razem z Chórem Dana) na deskach kabaretu "Qui pro quo" Fogg nie porzucił posady kasjera kolejowego PKP. Dopiero kariera solowa oraz kilkadziesiąt zaśpiewanych i nagranych przebojów (dla wytwórni Syrena Record, Odeon, Fogg Record) pozwoliły mu na pełne poświęcenie się pracy artystycznej.
Od tej pory jego popularność rosła błyskawicznie - Fogg zjeździł z setkami koncertów wszerz i wzdłuż nie tylko całą Polskę, ale także cały świat (od Laponii przez biegun północny, Stany Zjednoczone, Kanadę, Brazylię, po Tasmanię, Nową Zelandię, Australię, Gruzję i Uzbekistan). Nie przestał także dawać koncertów w czasach II wojny światowej i Powstania Warszawskiego, kiedy to zyskał przydomek "pieśniarza Warszawy".
Przez karty książki przewija się cała plejada najważniejszych postaci polskiej estrady, m.in.: Jan Kiepura, Adolf Dymsza, Hanka Ordonówna, Mira Zimińska, Jerzy Jurandot, Eugeniusz Bodo, Zula Pogorzelska, Fryderyk Jarosy, Stefania Grodzieńska, Sława Przybylska, Maria Koterbska, Julian Tuwim, Stefan Wiech.
Książkę zamyka specjalnie do tej edycji napisane posłowie autorstwa Anny Mieszkowskiej (autorki m.in. popularnych biografii Mariana Hemara i Fryderyka Jarosyego).
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Mieczysław Fogg ; wspomnienia spisał Zbigniew K. Rogowski ; posłowie Anna Mieszkowska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Biografia żydowskiej śpiewaczki z warszawskiego getta, Wiery Gran to opowieść o cenie przeżycia i cieniu, jaki rzuca na dalszy los. Miała wszystko, czego potrzeba wschodzącej gwieździe - egzotyczną urodę, piękny niski kontralt, i muzykę we krwi. Była tak nieśmiała, że pierwsze piosenki śpiewała zza sceny obawiając się zetknięcia z publicznością. Do lata 1939 nagrała kilkadziesiąt piosenek o wszelkich barwach miłości.
Wiera Gran mieszkała i śpiewała w dziennicy zamkniętej od wiosny 1941 do lata 1942. Całe jej dalsze życie było konsekwencją tych kilku miesięcy.
Oskarżono ją o współpracę z nazistami, okrzyknięto kolaborantką i unicestwiono za życia. Uniewinniona w warszawskim procesie Centralnego Komitetu Żydów Polskich opuściła Polskę w 1950 roku.
Wielokrotnie i na kilku kontynentach wzywano do bojkotu "gestapowskiej kurwy". A jednak trwała. Występowała w paryskim hotelu Lutetia i w kabarecie Dinarzade, w sali Pleyel i Carnegie Hall, śpiewała gościnnie w Sztokholmie i Londynie, wyjechała na tournee po Ameryce Północnej. Koncertowała u boku Charlesa Aznavoura. W Izraelu widzowie grożą przebraniem się w obozowe pasiaki, jeśli ośmieli się wystąpić na scenie, uciekła do Francji, stamtąd do Wenezueli, ale i tam dosięgła ją przeszłość - pomówienie, znieważenie, zniesławienie, szkalowanie. Czuła się pogrzebana za życia.
Zmarła w Paryżu 19 listopada 2007 roku.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Magda Umer opowiada o przyjaźni z Zuzią Łapicką w rozmowie z Marcinem Zaborskim.
Przedstawił je sobie Daniel Olbrychski, późniejszy mąż Zuzi. Nie wiedziały, że się od razu zaprzyjaźnią. A później był stan wojenny i Zuzia z Danielem wyemigrowałi do Francji. Wkrótce dołączyła do nich Magda Umer z małym synkiem.
"Stali się wtedy moją rodziną “, opowiada Umer we wzruszającym wywiadzie-rzece poświęconym zmarłej przyjaciółce.
UWAGI:
Zawiera także felietony autorstwa Zuzanny Łapickiej publikowane w "Vogue Polska". Oznaczenia odpowiedzialności: z Magdą Umer rozmawia Marcin Zaborski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Jak wyglądały ich kariery? Jak potoczyło się ich życie? Co niektórzy z nich robią dziś? Po piosenkarkach muszą pojawić się ONI. Maciej Kossowski, Krzysztof Klenczon, Andrzej Zieliński, Jacek Zieliński, Stan Borys, Edward Hulewicz, Andrzej Dąbrowski, Andrzej Zaucha. Bigbitowi, rockowi, jazzujący, klasycyzujący - i poetyccy. Rządzący polską sceną muzyczną lat 60., 70. i 80. Bez ich piosenek, bez tych, które śpiewali, nie wyrosłoby kilka pokoleń Polaków - ba! niektórzy może w ogóle by się nie urodzili. Przeboje przebojami, ale najciekawsze jest to, co pod nimi drzemie. To, czego nie wiedzą wszyscy. Igła adaptera po raz ostatni opada na płytę. Gramy.
UWAGI:
Na okładce: Maciej Kossowski, Krzysztof Klenczon, Andrzej Zieliński, Jacek Zieliński, Stan Borys, Edward Hulewicz, Andrzej Dąbrowski, Andrzej Zaucha. Oznaczenia [>>] odpowiedzialności: Emilia Padoł.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W Poniedziałkowych dzieciach Patti Smith, matka chrzestna punk rocka, niejednego zaskoczy: pisze bowiem list miłosny, który jest nie tylko pożegnaniem kochanka i przyjaciela, ale też intrygującym, bo bardzo osobistym obrazem zmierzchu lat sześćdziesiątych, jednej z najbarwniejszych epok minionego stulecia, z ich idealizmem, naiwnością i często straceńczym szaleństwem.
W scenerii, którą tworzą opanowane przez bohemę hotele czy undergroundowe kluby, toczy się tu nowojorska odyseja dwojga zbuntowanych i utalentowanych młodych ludzi, tytułowych ’dzieci’, które, jak bohater Buszującego w zbożu, nie godzą się na dorosłość. (Jerzy Jarniewicz)
Wyznawców Patti Smith i Roberta Mapplethorpe’a nie ma co namawiać na tę książkę. Czekają na nią od dawna. Ci zaś, którzy słyszą o tej dwójce po raz pierwszy, mają szansę się zrehabilitować. W nagrodę dostaną takie zdanie: ’Jesus died for somebody’s sins, but not mine’. Pierwszy raz usłyszałem ten tekst w połowie lat osiemdziesiątych, w czasach ’mszy za Ojczyznę’. Brzmiał grzesznie i kusząco. To książka o wielkiej miłości i o tym, że słowa ’nie rozdzielimy się’ mają większą siłę od słów ’miłość do grobowej deski’. O tym, jaka jest cena niezależności autorskiej, i o tym, że ostre celebryckie światło lubi być bardzo kontrastowe. (Mikołaj Grynberg) Chociaż nigdy nie zasłuchiw
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
