Janina Bauman od wczesnej młodości prowadziła dzienniki, jednak burzliwe koleje losu sprawiły, że jej wspomnienia z lat wojny musiały czekać kilkadziesiąt lat, zanim mogły ukazać się drukiem. I zanim sama odważyła się do nich wrócić.Autorka opisuje doświadczenia wojny widziane oczyma kilkunastoletniej dziewczyny, ucieczkę z getta oraz lata, kiedy wraz z matką i siostrą ukrywała się w najróżniejszych domach, w Warszawie i pod Krakowem (między innymi u narkomanki, która potrzebowała pieniędzy na morfinę, prostytutki przyjmującej hitlerowców czy okultystki).Janina po wojnie została w Polsce. Wyszła za mąż za Zygmunta Baumana - filozofa i socjologa. W 1968 roku wraz z rodziną wyemigrowała z kraju; początkowo zamieszkali w Izraelu, potem osiedli w Anglii.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Rzecz o tym, co działo się na obrzeżach Zagłady Żydów Wstrząsająca historia ludzkiej chciwości.Grupa polskich chłopów, a przed nimi stos ludzkich kości - porażające zdjęcie, które stało się pretekstem do napisania tej książki. Czego szukano w masowych grobach nieopodal byłego obozu w Treblince? Złotych zębów, biżuterii, pieniędzy? Autorzy Złotych żniw zadają pytania dotyczące ludzkiej chciwości. Od nas zależy, czy i jak na nie odpowiemy. Złote żniwa to esej historyczny Jana Tomasza Grossa i Ireny Grudzińskiej-Gross. Wybitni polscy intelektualiści zajmują się przemilczanym aspektem stosunków polsko-żydowskich w czasie drugiej wojny światowej. Zaskakuje odwaga, z jaką autorzy podchodzą do zasadniczego tematu książki: roli chciwości Polaków i innych narodowości wobec Żydów podczas Zagłady. Esej porusza tematy drażliwe i bolesne: przejmowanie żydowskiego mienia przez Polaków, współudziału w tym procederze polskich środowisk prawniczych czy granatowej policji. Autorzy opisują przerażającą sytuację Żydów na polskich wsiach, pytają o rolę Kościoła katolickiego w kształtowaniu zachowań wiernych. Nie stronią od ostrych moralnych i historycznych ocen, wyrazistego, bezpośredniego języka i nie ukrywają swoich emocji. Czyni to z lektury tej książki głębokie intelektualne i moralne przeżycie.
Często kobietom, które nie decydują się na macierzyństwo, mówi się, że będą żałowały tej decyzji do końca życia. Rzadko jednak wspomina się o kobietach, które żałują tego, że mają dzieci.
Socjolog Orna Donath przerywa milczenie, rzucając światło na temat tabu. Przez lata prowadziła badania, które opierały się na wywiadach z kobietami wywodzącymi się z różnych środowisk społecznych, edukacyjnych i zawodowych. Pomimo wielu głosów potępienia kobiety, które do tej pory czuły się osamotnione w swoich odczuciach, w rozmowie z autorką odważyły się opowiedzieć o tym, co przez długi czas trzymały w sekrecie ze strachu przed reakcją otoczenia. Ten zbiór intrygujących artykułów przeplecionych wypowiedziami odważnych matek dał początek międzynarodowej debacie na temat macierzyństwa i rozpoczął medialną burzę. Po raz pierwszy zaczęto zastanawiać się, jak społeczne postrzeganie macierzyństwa wpływa na kobiety, które nie czują się spełnione w roli matki. Do głosu doszły kobiety, które przyznały, że urodziły dzieci z przeróżnych powodów. Niektóre chciały uniknąć rozwodu lub wykluczenia z rodziny. Inne zaś nie czuły się z tym dobrze, ale uznały to za normę społeczną, której muszą się poddać, aby prowadzić "normalne" życie. Chociaż motywacje były różne, wszystkie kobiety łączyło silne poczucie żalu i winy.
Weryfikacja mitów i stereotypów o Polsce, Holokauście i antysemityzmie w interpretacji angielskiej intelektualistki żydowskiego pochodzenia. Historia rodziny Borensztejnów, która przeżyła okupację w Polsce i wyemigrowała do Kanady, opowiedziana przez ich dorosłą córkę, kontestującą rodzinne tradycje. Inicjacyjna wyprawa autorki do Polski, kraju wspominanego i przeklinanego przez jej rodziców. Terapeutyczne spotkanie z przeszłością dziadków i rodziców zatrutych wojennymi przeżyciami. Zrozumienie tych którzy przeżyli i pożegnanie umarłych.Mądre, pozbawione uprzedzeń spojrzenie na żydowską przeszłość wplecioną w historię Polski.Lisa Appignanesi jest angielską pisarką, polskiego pochodzenia, także wykładowcą uniwersyteckim i producentem filmowym. Jako wiceprzewodnicząca brytyjskiego PEN Clubu broni prawa do wolności słowa pisarzy i artystów. Urodziła się w 1946 roku, w Łodzi, wychowała w Paryżu i Montrealu. Obecnie mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii, gdzie jest autorytetem w dziedzinie współczesnych zjawisk kultury i autorką powieści z gatunku psychologicznych thrillerów. Zajmuje się również literaturą faktu, jak uhonorowana nagrodą francuskiego Ministerstwa Kultury biografia Simon de Beauvoire, czy wydane w Polsce Kobiety Freuda i Kabaret. Autobiograficzna książka Żegnając umarłych. Pamiętnik rodzinny, została nominowana do Nagrody im. Charlesa Taylora dla najlepszej powieści w kategorii literatury faktu.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Żona nazisty : jak pewna Żydówka przeżyła Zagładę "Jak pewna Żydówka przeżyła Zagładę " Tytuł oryginału: "The Nazi officer`s wife : how one Jewish woman survived the Holocaust,".
Edith Hahn była młodą, niezależną studentką prawa, gdy gestapo zamknęło ją wraz z matką w wiedeńskim getcie i wydało im dokumenty oznaczone literą "J". Niedługo później Edith została wywieziona do obozu pracy. Choć udało się jej uprosić nazistowskich funkcjonariuszy, by oszczędzili jej matkę, gdy wróciła do domu, dowiedziała się, że matka została deportowana.
Edith zdarła z ubrań żółte gwiazdy i zeszła do podziemia, choć wiedziała, że skazuje się na los poszukiwanej. Żywiła się tym, co udało się jej znaleźć, każdej nocy szukała bezpiecznego noclegu. Jej chłopak, Pepi, za bardzo się bał, by jej pomóc, ale pewna chrześcijańska przyjaciółka znalazła w sobie dość odwagi: podarowała Edith własne dokumenty, dzięki którym ta przedostała się do Monachium. Tam poznała członka Partii Nazistowskiej Wernera Vettera, który się w niej zakochał. Choć protestowała, choć w końcu wyznała mu, że jest Żydówką, Werner ożenił się z nią i zachował jej tożsamość w tajemnicy.
Edith niezwykle szczegółowo wspomina swoje wypełnione nieprzemijającym, paraliżującym strachem życie. Opowiada o niemieckich urzędnikach, którzy, niejako od niechcenia, wypytywali o pochodzenie jej rodziców; o tym, jak rodząc córkę, odmówiła przyjęcia środków przeciwbólowych, ponieważ bała się, że straci jasność rozumowania i ujawni swoją przeszłość; o tym, jak jej mąż dostał się do rosyjskiej niewoli i trafił na Syberię, a ona z córką, po zbombardowaniu ich domu, musiała ukrywać się w szafie, podczas gdy pijani czerwonoarmiści gwałcili kobiety na ulicach.
Na przekór zagrożeniu, jakie stwarzało to dla jej życia, Edith Hahn stworzyła niezrównany rejestr historii swojego przetrwania: ocaliła wszystkie prawdziwe i fałszywe dokumenty, listy od straconej miłości, Pepiego, a nawet zdjęcia, które udało się jej zrobić w obozach pracy.
Setki dokumentów zaprezentowane na wystawie w waszyngtońskim Muzeum Holokaustu składają się na iście heroiczną opowieść - to skomplikowana i dająca do myślenia historia. Historia zwycięstwa.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Edith Hahn-Beer ; przy współpracy Susan Dworkin ; tłumaczenie Barbara Gadomska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Imię: Roman, Romain, Romuszka, Emile. Nazwisko: Kacew, de Kacew, Gari, Gary, Ajar, Sinibaldi, Bogat. Urodzony: w Wilnie, w Kursku, w Moskwie, na rosyjskich stepach, w 1914 roku, w maju, w grudniu, po południu. W drodze do ojczyzny, Francji".W taki sposób Agata Tuszyńska, autorka znakomitych biografii Singer. Pejzaże pamięci (1994), Oskarżona: Wiera Gran (2010) i Narzeczona Schulza (2015), rozpoczyna swoją najnowszą książkę Żongler.
Irit Amiel (ur. Irena Librowicz) ? poetka, prozaiczka, tłumaczka. Urodziła się w Częstochowie w 1931 roku. Wojnę przeżyła w Polsce w częstochowskim getcie i na aryjskich papierach w Warszawie i w okolicznych wsiach. Opuściła Polskę w 1945 roku i nielegalną drogą (przez obozy dipisów w Niemczech, we Włoszech i na Cyprze) w 1947 roku dotarła do Palestyny. Od tego czasu żyje w Izraelu. Studiowała języki, historię i literaturę. Wydała m.in. zbiory opowiadań Osmaleni i Podwójny krajobraz oraz tomy poetyckie Egzamin z Zagłady, Nie zdążyłam, Wdychać głęboko. ?Skąd to wszystko wiem? Przecież ty zawsze jesteś we mnie. Przecież jesteśmy we mnie wszystkie. W każdym wieku i w każdej sytuacji. Jak taka rosyjska babuszka. Jedna tkwi w drugiej, a wszystkie we mnie. Żadna nie jest mi obca?. [fragment]
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Irit Amiel.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
