Miejska Biblioteka Publiczna

Miażdżony bezlitośnie przez krytykę i uwielbiany przez szerokie rzesze czytelników. Piętnowany za komercyjne podejście do pisarstwa i wynoszony na wyżyny za przesłanie zawarte w książkach. Wdzięczny temat prac magisterskich i doktorskich, skandalista, mistrz promocji, a jednocześnie niezwykle delikatny człowiek o wrażliwej duszy. O kim mowa? Oczywiście o Paulo Coelho, człowieku, którego do końca nie poznał nawet on sam.Niemniej jednak, zarówno wielbiciele jego twórczości, jak i złośliwcy piętnujący wszelkie przejawy aktywności autora, powinni podjąć choć próbę zrozumienia Paulo Coelho i jego złożonej osobowości. Po części pisarz obnaża się poprzez swoje dzieła i już z nich wyłania się fascynujący portret. Pacjent szpitali psychiatrycznych, depresyjna postać, były satanista zafascynowany magią i okultyzmem - wszystko to skłania nas do odkrycia kolejnych sekretów i odpowiedzi na pytanie "Kim rzeczywiście jest Paulo Coelho?" Zdolnym magikiem, który manipuluje tłumami, czy po prostu uzdolnionym pisarzem, który w najprostszy sposób pomaga ludziom odnaleźć Własną Legendę? Nimb tajemniczości, jaki od lat towarzyszył autorowi, zdołał przełamać Fernando Morais, dziennikarz, scenarzysta, wykładowca i pisarz, który przez kilka lat towarzyszył Coelho w jego wędrówce po drodze życia. Z zapisków w dziennikach prowadzonych przez pisarza, setek rozmów, listów, zdjęć i rachunków powstał pejzaż codzienności Coelho, a zarazem jedna z najbardziej inspirujących i intrygujących biografii, z jakimi się zetknęłam. Książka "Czarodziej. Biografia Paulo Coelho" Moraisa jest właśnie opowieścią o czarodzieju, który przyszedł na świat 24 sierpnia 1947 roku, w dniu Świętego Bartłomieja.martwy. Już jego pierwszy oddech, pierwszy łyk tlenu dostarczonego do małych płuc był cudem, który zdeterminował całe jego istnienie.Patrząc na Paulo Coelho obecnie, na charyzmatycznego mężczyznę z rzadkimi, siwymi włosami, wypielęgnowanymi wąsami i białą brodą, nikt by się nie domyślał, że w swoim życiu nieraz przekroczył on granicę pomiędzy doczesnym bytem a śmiercią oraz pomiędzy jawą a koszmarnymi wizjami (także tymi, które były wywołane przez narkotyki).Dziś, jako kawaler Orderu Legii Honorowej, znany na całym świecie autor, którego książki zostały przetłumaczone na wiele języków świata, a domy są rozsiane po wielu zakątkach ziemskiego globu, zaciągając się brazylijskimi galaxy light, Coelho odsłania przed nami tajniki swojej duszy. W książce brak jest idealizowania sylwetki bohatera i wygładzania ostrych rys na powierzchni jego serca i psychiki. Wręcz przeciwnie - dowiadujemy się, że życie Coelho składa się z szeregu niespójnych kadrów, a okresy intensywnej pracy jako autora tekstów piosenek, scenarzysty, aktora (także filmów pornograficznych) czy dziennikarza i managera przerywane są epizodami depresyjnymi, narkotykami, eksperymentami seksualnymi, pobytami w szpitalach psychiatrycznych i obsesjami.Rozliczne romanse, swobodne podejście do spraw związanych z seksem, niestałość emocjonalna, a także niezwykła wrażliwość na otoczenie - wszystko to stanowi niezwykle głęboki rys charakterologiczny. Całe życie Coelho jawi się jako wielka wędrówka w poszukiwaniu nieokreślonej wartości (może szczęścia?), co znalazło swoje odzwierciedlenie także w jego twórczości. Fascynacja okultyzmem, pakt z Szatanem, przygody z sektami, pielgrzymki, a w końcu - nawrócenie, dla znających twórczość Coelho nie są zaskakujące. Wydaje się, że dopiero związek z Christiną Oiticią zapoczątkował "dobry" okres w życiu Coelho i stał się istotnym przełomem w jego karierze. Wszystko, co pojawia się później - podróże w głąb siebie, wstąpienie do zakonu R.A.M. i opieka Mistrza, wędrówka w poszukiwaniu miecza, a wreszcie - wielka kariera i sława, po prostu musiało się zdarzyć. Jak sam Coelho pisze: "wytrwałość i spontaniczność to dwie pozornie wykluczające się cechy, które prowadzą do Własnej Legendy". Spontaniczność to jego własny wkład, wytrwałość była prezentem od Christiny. Dzięki temu Paulo Coelho wkroczył na ścieżkę swojego przeznaczenia i spełnienia marzeń.Fernando Morais, obnażając przed czytelnikami duszę pisarza, pozwala nam samym rozstrzygnąć, czy chcemy zostać siewcami idei głoszonych przez Coelho, czy też zaliczymy się do grona jego antagonistów. Jedno jest pewne - zarówno obok twórczości Coelho, jak i koło jego biografii, nie można przejść obojętnie. "Czarodziej" budzi skrajne emocje, co owocuje zarówno przemianami wewnętrznymi jak i. sukcesem wydawniczym. Ale czyż nie tego właśnie pragnie Coelho?

Ten festiwal w Opolu miał być wyjątkowy. I był! Tyle że niekoniecznie z powodu atrakcji, jakie zaplanowali jego organizatorzy... Kiedy już w czasie pierwszej festiwalowej próby opolski amfiteatr zamienia się w scenę zbrodni, a potem kolejni artyści, biorący udział w konkursie o Grand Prix, stają się ofiarami zamachów, prawie wszyscy uczestnicy imprezy mają w głowie tylko jedną myśl: "Czy teraz kolej na mnie?"

Kto chce wysłać gwiazdy polskiej muzyki do Alei Zasłużonych na Powązkach? Dlaczego ofiarami stają się artyści, którzy mają w repertuarze piosenkę "Zielono mi"? I jak daleko można się posunąć, aby zdobyć rozgłos i fortunę?

Kiedy Mia Carrington miała piętnaście lat, oświadczyła nieznośnemu Evanderowi, przyszłemu księciu Pindar, że wyjdzie za kogokolwiek, byle nie za niego. Choćby był ostatnim mężczyzną na świecie! Ku jej przerażeniu kilka lat później okazuje się, że rzeczywiście pozostał jej tylko on...
Evander ma własne powody, żeby przyjąć desperackie oświadczyny Mii. Stawia jednak warunek: będzie z nią spędzał tylko... cztery noce w roku. I to tylko wtedy, gdy sama będzie go o to błagać.
A Mia nie zamierza go błagać o nic!
Czy coś mogłoby złamać tak mocne postanowienia?

Opis pochodzi od wydawcy

"Czyta się to świetnie! Zachwyca lekkość Stasiukowego pióra, żartobliwy ton, zręczne żonglowanie stereotypami ("ta opowieść jest pełna uprzedzeń"), z całą świadomością prowokacji, jaką owa żonglerka jest podszyta. I jeśli ktoś lubi pogodną, gawędziarską książkę tego autora sprzed dziewięciu lat ("Jak zostałem pisarzem"), a piszący te słowa bardzo ją lubi, to będzie mu dobrze również z "Dojczland"." Dariusz Nowacki

Dorota Masłowska w morzu, w wielkim mieście, w pracy i w samotności.

Całymi latami marzyłem o byciu literackim urzędnikiem, a przyrosłą mi cyganeryjna gęba lekkoducha, nakietowicza i Bóg wie kogo.

Dziennik Pilcha czyta się jak jedną z jego powieści - to narracja, w któej znajdziemy Marcina Lutra i Avatara, Pana Boga i Joyce`a, matke i ojca, Kraków, Warszawę, Wisłę, katolików i ewangelików, w końcu rzecz jasna, piłkę nożną. Znajdziemy tu codzienne marszruty Hożą i Kruczą do placu Trzech Krzyży, zapisy lektur oraz spotkań z czytelnikami i przyjaciółmi.

Pilch proponuje świeże i odważne spojrzenie na świat, ironię i - jak zwykle - zniewalającą przyjemność czytania.