Mądra i oczyszczająca historia-katharsis o kobiecie, która zapragnęła więcej i o pięknej prawdzie, że póki żyjesz - możesz wszystko.
Jedyne, co w życiu Izydory jest niezwykłe, to jej imię - nadane przez rozmarzoną matkę na cześć Isadory Duncan. Cała reszta jest już nudna, "zupełnie jakbym czytała nieciekawą książkę", myśli Izydora o swoim życiu.
Trochę nieśmiała, trochę samotna i trochę, szczerze mówiąc, zaniedbana pięćdziesięcioletnia księgowa. Dużo bardziej zadbani są syn i były mąż. Ale pierwszy robi karierę za granicą, a drugi wije gniazdko u boku nowej partnerki.
Izydora, zmuszona przez finansowe kłopoty, przeprowadza się na prowincję do starszej ciotki. Urocze sielskie małe miasteczko? Bynajmniej. Małe miasteczka bywają też nieciekawe i niechętne nowo przybyłym. A ciotka, ekscentryczna pani z tajemniczą przeszłością, też zachowuje pewien dystans. Dobre miejsce i czas na zmianę? Najlepsze.
Kojąca i niesielankowa powieść, o rozwoju i zmianie. O tym, że każdy ma w sobie potencjał i póki żyjemy - jest w nas cały wszechświat i możliwość odkrycia tego, co ważne. Nieraz nowym światem są koronkowe majtki, nieraz bunt, nieraz pierwszy od lat płacz. Uśmiechasz się, Izydoro?
