Miejska Biblioteka Publiczna

"Nie jestem aniołem i nie będę nim, dopóki umrę. Będę sobą" - mawiała angielska poetka i pisarka Charlotte Brontë. Pod tą frazą mogłyby się podpisać bohaterki tej książki. Wybrały cel i przez całe życie uparcie do niego dążyły. Celem tym była wolność i niezależność.Nie akceptowały świata, który je otaczał, i były gotowe pójść na wojnę nawet z największymi - męskimi - autorytetami epoki. Nie znaczy to, że były wrogami mężczyzn, gdyż to właśnie mężczyźni stawali się ich największymi zwolennikami, otaczając buntowniczki aurą niewyobrażalnego wręcz uwielbienia. Wiele z naszych buntowniczek pozostawiło po sobie barwne - i zdumiewająco szczere - wspomnienia. Po wielu dekadach, a nawet wiekach od ich powstania to wciąż niezwykle inspirująca lektura. Zasiane przez nie ziarno buntu kiełkuje wciąż w nowych pokoleniach Polek.

Jest rok 2009. Maria Konwicka po trzydziestu latach emigracji wraca ze Stanów do Polski. Ojcu z najbliższych została już tylko ona. Codziennie, aż do śmierci Tadeusza Konwickiego w 2015, wspólnie przemierzają słynną trasę jego spaceru po Warszawie.

Po odejściu ojca Maria, porządkując rodzinne archiwum, próbuje poukładać strzępy wspomnień z dzieciństwa w powojennej Polsce. Odtwarza burzliwe losy dwóch artystycznych rodzin - Leniców i Konwickich. Jak echo powraca w jej opowieści obraz warszawskiej bohemy i słynnego stolika w "Czytelniku", przy którym zasiadali Konwicki, Holoubek i Łapicki.

Wspomina, jak jeden z najsłynniejszych pisarzy polskich pisał do niej udawane "listy miłosne", jak Elżbieta Czyżewska pomagała jej zadomowić się w Nowym Jorku oraz jak kot Iwan (z domu Iwaszkiewicz) decydował o przyznaniu domownikom paszportu. Wraca pamięcią do przyjaźni ojca z Morgensternami, Dziewońskimi, Tyrmandem, Wajdą. Jej wnikliwa, wielowątkowa opowieść pełna jest życia.

Wandzie przeszło przez myśl, że gdyby nie zwłoki w kałuży krwi, ten dom byłby idealny. Designerska rezydencja w środku lasu zasługiwała na coś więcej niż protokół z miejsca zbrodni. Dziwna śmierć, jakby sam ją sobie napisał... Popularny, uwielbiany, a jednak anonimowy autor, polski Stephen King dostający milionowe zaliczki.

Dlaczego niedawno interesował się ruinami radzieckiej bazy atomowej w pobliskim lesie? Czego szukał w miastach widmach? Prokurator Wanda Just i podkomisarz Piotr Dereń muszą zajrzeć w epokę, gdy zasieki z drutu kolczastego pilnie strzegły tajemnic, a za zdradę dostawało się bilet w jedną stronę.

Oboje aż za dobrze wiedzą, że powtarzane kłamstwo nigdy nie stanie się prawdą.

Cicha spokojna miejscowość pod Warszawą. W życie pewnego lekarza ginekologa niespodziewanie wdziera się znana pisarka. Jej książki czytają niemal wszyscy, ale jej osoba pozostaje dla wszystkich tajemnicą. Nagle ukrywająca się introwertyczka postanawia wyjść z cienia, by zasmakować prawdziwego życia, jakim obdziela bohaterów swoich powieści.

Wraz z przybyciem Janiny Opiłko życie Tomasza Bocianowskiego zmienia się diametralnie. Wokół pana doktora mnożą się niesamowite i przerażające wydarzenia. Ktoś zaczyna go prześladować.

Autorka, chcąc nie chcąc, coraz mocniej angażuje się w tę historię, nie bacząc, iż jej samej również może grozić niebezpieczeństwo. Pisze nową książkę, opowiadającą o tym, co się dzieje. Tylko ona zna dalszy ciąg akcji i rozwiązanie zagadki.

Ktoś jednak zdaje się wiedzieć o wszystkim z wyprzedzeniem i realizuje z nieubłaganą konsekwencją plan, nawiązujący do kolejnych zwrotek pewnej piosenki, a mogący mieć tylko jeden możliwy finał. Zaplanowany przez niego.

Miażdżony bezlitośnie przez krytykę i uwielbiany przez szerokie rzesze czytelników. Piętnowany za komercyjne podejście do pisarstwa i wynoszony na wyżyny za przesłanie zawarte w książkach. Wdzięczny temat prac magisterskich i doktorskich, skandalista, mistrz promocji, a jednocześnie niezwykle delikatny człowiek o wrażliwej duszy. O kim mowa? Oczywiście o Paulo Coelho, człowieku, którego do końca nie poznał nawet on sam.Niemniej jednak, zarówno wielbiciele jego twórczości, jak i złośliwcy piętnujący wszelkie przejawy aktywności autora, powinni podjąć choć próbę zrozumienia Paulo Coelho i jego złożonej osobowości. Po części pisarz obnaża się poprzez swoje dzieła i już z nich wyłania się fascynujący portret. Pacjent szpitali psychiatrycznych, depresyjna postać, były satanista zafascynowany magią i okultyzmem - wszystko to skłania nas do odkrycia kolejnych sekretów i odpowiedzi na pytanie "Kim rzeczywiście jest Paulo Coelho?" Zdolnym magikiem, który manipuluje tłumami, czy po prostu uzdolnionym pisarzem, który w najprostszy sposób pomaga ludziom odnaleźć Własną Legendę? Nimb tajemniczości, jaki od lat towarzyszył autorowi, zdołał przełamać Fernando Morais, dziennikarz, scenarzysta, wykładowca i pisarz, który przez kilka lat towarzyszył Coelho w jego wędrówce po drodze życia. Z zapisków w dziennikach prowadzonych przez pisarza, setek rozmów, listów, zdjęć i rachunków powstał pejzaż codzienności Coelho, a zarazem jedna z najbardziej inspirujących i intrygujących biografii, z jakimi się zetknęłam. Książka "Czarodziej. Biografia Paulo Coelho" Moraisa jest właśnie opowieścią o czarodzieju, który przyszedł na świat 24 sierpnia 1947 roku, w dniu Świętego Bartłomieja.martwy. Już jego pierwszy oddech, pierwszy łyk tlenu dostarczonego do małych płuc był cudem, który zdeterminował całe jego istnienie.Patrząc na Paulo Coelho obecnie, na charyzmatycznego mężczyznę z rzadkimi, siwymi włosami, wypielęgnowanymi wąsami i białą brodą, nikt by się nie domyślał, że w swoim życiu nieraz przekroczył on granicę pomiędzy doczesnym bytem a śmiercią oraz pomiędzy jawą a koszmarnymi wizjami (także tymi, które były wywołane przez narkotyki).Dziś, jako kawaler Orderu Legii Honorowej, znany na całym świecie autor, którego książki zostały przetłumaczone na wiele języków świata, a domy są rozsiane po wielu zakątkach ziemskiego globu, zaciągając się brazylijskimi galaxy light, Coelho odsłania przed nami tajniki swojej duszy. W książce brak jest idealizowania sylwetki bohatera i wygładzania ostrych rys na powierzchni jego serca i psychiki. Wręcz przeciwnie - dowiadujemy się, że życie Coelho składa się z szeregu niespójnych kadrów, a okresy intensywnej pracy jako autora tekstów piosenek, scenarzysty, aktora (także filmów pornograficznych) czy dziennikarza i managera przerywane są epizodami depresyjnymi, narkotykami, eksperymentami seksualnymi, pobytami w szpitalach psychiatrycznych i obsesjami.Rozliczne romanse, swobodne podejście do spraw związanych z seksem, niestałość emocjonalna, a także niezwykła wrażliwość na otoczenie - wszystko to stanowi niezwykle głęboki rys charakterologiczny. Całe życie Coelho jawi się jako wielka wędrówka w poszukiwaniu nieokreślonej wartości (może szczęścia?), co znalazło swoje odzwierciedlenie także w jego twórczości. Fascynacja okultyzmem, pakt z Szatanem, przygody z sektami, pielgrzymki, a w końcu - nawrócenie, dla znających twórczość Coelho nie są zaskakujące. Wydaje się, że dopiero związek z Christiną Oiticią zapoczątkował "dobry" okres w życiu Coelho i stał się istotnym przełomem w jego karierze. Wszystko, co pojawia się później - podróże w głąb siebie, wstąpienie do zakonu R.A.M. i opieka Mistrza, wędrówka w poszukiwaniu miecza, a wreszcie - wielka kariera i sława, po prostu musiało się zdarzyć. Jak sam Coelho pisze: "wytrwałość i spontaniczność to dwie pozornie wykluczające się cechy, które prowadzą do Własnej Legendy". Spontaniczność to jego własny wkład, wytrwałość była prezentem od Christiny. Dzięki temu Paulo Coelho wkroczył na ścieżkę swojego przeznaczenia i spełnienia marzeń.Fernando Morais, obnażając przed czytelnikami duszę pisarza, pozwala nam samym rozstrzygnąć, czy chcemy zostać siewcami idei głoszonych przez Coelho, czy też zaliczymy się do grona jego antagonistów. Jedno jest pewne - zarówno obok twórczości Coelho, jak i koło jego biografii, nie można przejść obojętnie. "Czarodziej" budzi skrajne emocje, co owocuje zarówno przemianami wewnętrznymi jak i. sukcesem wydawniczym. Ale czyż nie tego właśnie pragnie Coelho?

"Nakładają się w tej książce dwa nurty tematyczne. Jednym z nich — głównym — jest życie Jana Kasprowicza. Drugim — historia i kultura tych miast i regionów, z którymi poeta był związany [...]. Nic ze spraw ważnych nie zostało uronione [...]."

Ten festiwal w Opolu miał być wyjątkowy. I był! Tyle że niekoniecznie z powodu atrakcji, jakie zaplanowali jego organizatorzy... Kiedy już w czasie pierwszej festiwalowej próby opolski amfiteatr zamienia się w scenę zbrodni, a potem kolejni artyści, biorący udział w konkursie o Grand Prix, stają się ofiarami zamachów, prawie wszyscy uczestnicy imprezy mają w głowie tylko jedną myśl: "Czy teraz kolej na mnie?"

Kto chce wysłać gwiazdy polskiej muzyki do Alei Zasłużonych na Powązkach? Dlaczego ofiarami stają się artyści, którzy mają w repertuarze piosenkę "Zielono mi"? I jak daleko można się posunąć, aby zdobyć rozgłos i fortunę?