Miejska Biblioteka Publiczna

Debiut duetu autorów, którego powieści podbiły serca czytelników! Pół miliona sprzedanych egzemplarzy!Jedenastolenia Giulia, jedyna córka kapelmistrza Fassiego z Saletto, wychowywała się wśród anielskich głosów chłopięcego chóru prowadzonego przez ojca. Śpiew jest dla niej tak naturalny, jak oddech, ale włoski Kościół epoki renesansu coraz bardziej ogranicza prawa kobiet, nie zezwalając im nawet na głośną modlitwę. Pobożny lud widzi w śpiewających damach tylko grzesznice.Gdy solista chóru ojca niespodziewanie rozpoczyna mutację, wykonanie najnowszej mszy mistrza Giovanniego da Palestriny przed znamienitymi gośćmi staje pod znakiem zapytania. By uniknąć kompromitacji, Fassi przebiera córkę za chłopca i każe jej zastąpić śpiewaka. Występ okazuje się tak ogromnym sukcesem, że pada propozycja wykastrowania wspaniałego solisty i zachowania jego pięknego głosu.Giulia wraz z ojcem muszą uciekać z miasta, by uniknąć straszliwej kary, ale wiedziony marzeniami o sławie i bogactwie kapelmistrz postanawia kontynuować maskaradę i latami obwozi córkę po kraju, zmuszając ją, by udawała młodego kastrata. Dziewczyna zaczyna występować na dworach włoskich możnych, ale gdy wśród słuchaczy dostrzega niezwykle przystojnego mężczyznę, przyjęta rola staje się dla niej przekleństwem.

Wenecja, XVIII wiek. Świat zamożnej i szanowanej rodziny patrycjuszy, skrywającej bolesne tajemnice. Najmłodszy w tej rodzinie, Tonio Treschi, dysponuje nadzwyczajnym głosem, który jest jego wybawieniem, ale wkrótce stanie się przekleństwem. Wbrew własnej woli Tonio zostaje kastratem i trafia do konserwatorium, pod opiekę mistrza zdolnego uczynić go największym śpiewakiem epoki. Ta przesycona aurą namiętności, artystycznego kunsztu, ludzkich słabości i chęci zemsty powieść znakomicie oddaje klimat czasów, kiedy śpiewacy kastraci byli otaczani czcią, podziwiani, uwielbiani, ale i poddawani surowej ocenie wymagającej publiczności. Osobiste dramaty, głębokie uczucia, pasja czynią z jej bohaterów postaci z krwi i kości.

Biografia żydowskiej śpiewaczki z warszawskiego getta, Wiery Gran to opowieść o cenie przeżycia i cieniu, jaki rzuca na dalszy los. Miała wszystko, czego potrzeba wschodzącej gwieździe - egzotyczną urodę, piękny niski kontralt, i muzykę we krwi. Była tak nieśmiała, że pierwsze piosenki śpiewała zza sceny obawiając się zetknięcia z publicznością. Do lata 1939 nagrała kilkadziesiąt piosenek o wszelkich barwach miłości.

Wiera Gran mieszkała i śpiewała w dziennicy zamkniętej od wiosny 1941 do lata 1942. Całe jej dalsze życie było konsekwencją tych kilku miesięcy.

Oskarżono ją o współpracę z nazistami, okrzyknięto kolaborantką i unicestwiono za życia. Uniewinniona w warszawskim procesie Centralnego Komitetu Żydów Polskich opuściła Polskę w 1950 roku.

Wielokrotnie i na kilku kontynentach wzywano do bojkotu "gestapowskiej kurwy". A jednak trwała. Występowała w paryskim hotelu Lutetia i w kabarecie Dinarzade, w sali Pleyel i Carnegie Hall, śpiewała gościnnie w Sztokholmie i Londynie, wyjechała na tournee po Ameryce Północnej. Koncertowała u boku Charlesa Aznavoura. W Izraelu widzowie grożą przebraniem się w obozowe pasiaki, jeśli ośmieli się wystąpić na scenie, uciekła do Francji, stamtąd do Wenezueli, ale i tam dosięgła ją przeszłość - pomówienie, znieważenie, zniesławienie, szkalowanie. Czuła się pogrzebana za życia.

Zmarła w Paryżu 19 listopada 2007 roku.

Wydana w ubiegłym roku w USA książka Marcii Lewis Życie prywatne trzech tenorów nie jest przeznaczona wyłącznie dla melomanów, ale dla każdej osoby zainteresowanej sylwetkami Carrerasa, Dominga i Pavarottiego. Autorka, znana publicystka z Hollywood, nie pretenduje do miana specjalisty w dziedzinie opery, za to wydaje się być niezłym psychologiem. Dzięki temu wyłaniające się z jej opowieści wizerunki trzech słynnych śpiewaków różnią się nieco od oficjalnych portretów prezentowanych w mass mediach. Pavarotti - jowialny, dobroduszny, potężny, pełen wigoru i radości życia jawi się tu także jako człowiek przeżywający silne psychiczne załamania i lęki, żyjący w ciągłym napięciu, nieustannie toczący walkę z nadmiarem kilogramów, nieszczęśliwy z powodu swej tuszy i gorąco pragnący akceptacji tłumów. Romantyczny, młodzieńczy i emanujący nieśmiałym, chłopięcym wdziękiem Carreras okazuje się osobowością znacznie głębszą, dojrzalszą, bardziej skomplikowaną, refleksyjną, z zacięciem filozoficznym, choć nie zawsze łatwą w codziennych kontaktach. Domingo, wszechstronny, inteligentny i subtelny artysta-muzyk o szlachetnej naturze i nienagannych manierach gentlemana, uważany powszechnie za niestrudzonego zdobywcę serc kobiecych, w głębi duszy pozostał - jak pisze Marcia Lewis - “skromnym, pełnym godności mężczyzną, namiętnie oddanym światu opery". Zapewne dlatego bez szczególnego entuzjazmu, chociaż efektownie - i efektywnie - podejmuje on nieuniknioną rywalizację z popularnością Pavarottiego na gruncie pop-kultury. Autorka książki opowiada o szczegółach owej konfrontacji, nie pomijając roli, jaką odegrał w niej wieloletni agent Luciano Pavarottiego, Herbert Breslin, potrafiący z nieznanego tenora o pięknym głosie w ciągu kilku lat uczynić gwiazdę pierwszej wielkości, znaną nawet tym, którzy nigdy nie wysłuchali w całości żadnej opery. Książka opisuje też dramatyczną walkę José Carrerasa z leukemią i jego zwycięski powrót do zdrowia - i do śpiewania. Powrót, który w dużym stopniu legł u podstaw pierwszego koncertu 3 tenorów w Rzymie.Dzięki pani Lewis możemy poznać historię romansu Carrerasa z piękną Juttą Jaeger, a także dowiedzieć się, czemu rola nieszczęsnego, zdradzonego don José jest temu artyście szczególnie bliska. Autorka wspomina o pełnych emocji i entuzjazmu kobietach tworzących krąg osobistych “sekretarek Pavarottiego", wśród nich o jego aktualnej wybrance Nicoletcie Mantovani, a także o damach ze światowego “high society" oczarowanych męską postawą i osobistym urokiem Dominga. Zainteresowani znajdą również odpowiedź na pytanie, dlaczego w życiu tego właśnie artysty posądzanego o liczne miłosne przygody raczej nie zdarzają się głośne skandale wywoływane przez potencjalnie “uwiedzione i porzucone", a plotki o romansach nie znajdują wyraźnego potwierdzenia, natomiast małżeństwo państwa Domingo - jako jedyne wśród całej trójki tenorów trwa nadal, sprawiając wrażenie autentycznie udanego aliansu dwojga ludzi oddanych sobie i muzyce.