Miejska Biblioteka Publiczna

Dla milionów widzów na całym świecie była genialną aktorką, gwiazdą, ikoną.
Dla niego była mamą, a rodzina, dom i ogród były jej ukochanym światem.
Luca Dotti, syn Audrey Hepburn, opowiada wyjątkową historię o ukochanej mamie i ich domu, mieszkaniu w Rzymie i szwajcarskiej posiadłości La Paisible, o prywatnym, spełnionym życiu, które wygrało z Hollywood i blaskiem jupiterów.
Dziecięce i czułe wspomnienia syna o mamie, rodzinne anegdoty, cytaty z prywatnych lisów, skrupulatnie spisywane i gromadzone przez gwiazdę Hollywood przepisy na ulubione dania i przeszło dwieście pięćdziesiąt niepublikowanych wcześniej fotografii z domowego archiwum.
Jedyna taka książka o prywatnym życiu Audrey Hepburn.

Elizabeth Taylor przejdzie do historii jako kobieta, której udało się zrobić więcej indyków niż dobrych filmów, i jako aktorka, której ekranowy głos nieraz potrafił zachrypieć i która rzadko dorównywała poziomem swej gry kolegom z planu. Poza tym będziemy ją pamiętali jako jedno z trzech cudownych dzieci Hollywood, którym udało się przepoczwarzyć w dojrzałą gwiazdę. Oprócz niej sztuka ta udała się jeszcze Judy Garland i Natalie Wood - chociaż ich talenty wyraźnie wspierała również postawa ich matek. Nie znaczy to bynajmniej, że trwały sukces zawdzięczają one wyłącznie nim. Nie znaczy to bynajmniej, że trwały sukces zawdzięczają one wyłącznie nim. Matka Judy na przykład była potworem, który świadomie godził się na karmienie córki narkotykami, żeby ta mogła robić karierę. Matka Natalie Wood, Maria Gurdin, była jeszcze gorsza. Jej niepohamowane ego i niedorozwój umysłowy sprawiły, że szczerze wierzyła, iż wszystkie jej działania mają na celu dobro córki. Sara Taylor była połączeniem obu tych osobowości. Analizując życiorys Elizabeth, każdy może dojść do wniosku, że była przynajmniej częściowo odpowiedzialna za niestabilność emocjonalną córki, która przy współudziale filmowców z Hollywood doprowadziła do jej prób samobójczych, nieudanych małżeństw i tragicznie zakończonych przyjaźni. (...) Krytyk filmowy Alexander Walker nazwał ją urodzonym twardzielem, ale jak się przekonamy, nie była to do końca prawda. Mimo szczerej troski o jej zdrowie ze strony wielu ludzi Elizabeth sama doprowadziła swój organizm do takiego stopnia samozniszczenia - i to jedynie w celu przypodobania się mediom lub w celu znalezienia się w czołówce gazet. Była w tym bardziej perfekcyjna niz w jakiejkolwiek roli na srebrnym ekranie. Elizabeth Taylor czerpała jakąś chorobliwą przyjemność ze sprzedawania mediom swych domowych tragedii i walki z urojonymi wrogami. I to uczyniło ją primadonną wśród elity światowego show-biznesu. Jej życie często bywało ponure, ale nigdy nie stało sie przez to mniej fascynujące. [Wprowadzenie]

1 czerwca 2011 roku skończyłaby 85 lat. W rzeczywistości nie dożyła swoich 37 urodzin. Kreowaną na słodką idiotkę i rozkapryszoną boginię seksu, gwiazdą kina lat 50. szarpały sprzeczne emocje. Była namiętną czytelniczką książek, pisała wiersze, łapczywie chłonęła wiedzę, starając się nadrobić braki w edukacji. Książka Fragmenty jest zbiorem nie publikowanych dotychczas prywatnych zapisków aktorki, jej przemyśleń, wierszy, zwierzeń, którymi dzieliła się z psychoanalitykami. Ilustrują ją faksymile notatek i dokumentów oraz mniej lub bardziej znane fotografie Marilyn Monroe. To niezwykłe świadectwo krótkiej acz burzliwej kariery Normy Jeane Baker.