Miejska Biblioteka Publiczna

Niektórzy mężczyźni lubią objaśniać kobietom nawet to, czego sami nie wiedzą, a na czym one dobrze się znają. Amerykańska intelektualistka, Rebecca Solnit, doświadczyła tego na własnej skórze, a potem ze zdziwieniem odkryła, jak daleko zaprowadziła ją refleksja na temat tego zdarzenia. W książce opowiada o różnych formach agresji wobec kobiet - od pozornie niewinnych protekcjonalnych uwag po brutalną przemoc psychiczną i fizyczną.

Autorka podaje statystyki (w Stanach Zjednoczonych co sześć minut zgłaszany jest gwałt, co piąta żyjąca Amerykanka została zgwałcona) i przywołuje pojedyncze zdarzenia (np. sprawę Dominique’a Strauss-Kahna). Pisze o kulturze gwałtu i powszechnym niedostrzeganiu źródeł przemocy. Co musi się zmienić, żeby kobiety zyskały wreszcie w pełni prawa człowieka? W błyskotliwych esejach Solnit podsuwa więcej niż jedną odpowiedź.

"Anarchistyczna, a więc z definicji antytotalitarna, odmieńcza rewolucja była totalna. Polegała bowiem na przekraczaniu wszelkich granic - tego, co piękne, tego, co stosowne, tego, co uznane, tego, co bezpieczne i tego, co silne. Jej narzędziem był performans - gatunek sztuki, a zarazem strategii społecznej, który zagarnia na swój użytek cudze przestrzenie, sprawiając, że literatura, teatr, sztuki wizualne, taniec i życie nieodwołalnie tracą autonomię wobec siebie nawzajem. Narzędziem performansu była zaś często odmieńczość, czyli queer - brak uznania dla kulturowych norm pętających wyobraźnię, pragnienia, ekspresję i fantazję.Ta książka to tylko mały wycinek historii performansu, historii queeru, historii Nowego Jorku, historii kontrkultury i zarazem popkultury. Wycinek trochę inny niż te najbardziej znane i najczęściej opowiadane, bo więcej tu kobiet, a mniej muzyki, więcej teatru, a mniej Warhola, choć i teatr nie ten, co zwykle. Opowiada o historii odmieńczego performansu (słowo to rozumiane jest tu bardzo szeroko) na Manhattanie - na scenie, w piwnicy, w klubie i na ulicy - od lat sześćdziesiątych po dziewięćdziesiąte, z wycieczkami w przyszłość i w przeszłość, a nawet do Polski.Książka ukazuje się w serii "mówi muzeum" wydawanej wspólnie przez Wydawnictwo Karakter i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.Joanna Krakowska - teoretyczka teatru, eseistka, tłumaczka. Adiunkt w Pracowni Teatru Współczesnego Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Zastępczyni redaktora naczelnego miesięcznika "Dialog". Za monografię Mikołajska. Teatr i PRL została nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2012. W 2017 roku otrzymała Nagrodę im. Jerzego Giedroycia za książkę PRL. Przedstawienia."