Miejska Biblioteka Publiczna

Jedną z najważniejszych książek XX wieku. Napisała trzynastoletnia dziewczynka.
II wojna światowa. Zwykłe mieszkanie w centrum Amsterdamu nagle staje się schronieniem, więzieniem i całym światem dla żydowskiej nastolatki - Anne, jej rodziny i znajomych. Przez ponad dwa lata, w ciągłym strachu przed wykryciem, próbują oni normalnie żyć, łagodzić codzienne konflikty, doceniać małe radości.
Największą tajemnicą Anne jest zmyślona przyjaciółka Kitty, której opowiada o wszystkim, co dzieje się w kryjówce: przerażeniu, plotkach, kłótniach, pierwszej miłości. Sekretne listy do Kitty układają się w przejmujący dziennik dziecka, obdarzonego niezwykłym zmysłem obserwacji i dojrzałością. Ostatni zapisek powstał 1 sierpnia 1944 roku - na trzy dni przed aresztowaniem i wywiezieniem do obozu koncentracyjnego wszystkich mieszkańców kryjówki.

Ojciec Anne, Otto H. Frank, przeżył wojnę i w 1963 roku założył fundację, która czuwa nad rozpowszechnianiem cudem ocalonego dziennika córki. W 2013 roku Fundacja im. Anne Frank rozpoczęła współpracę z UNICEF-em. Dzięki temu część dochodów ze sprzedaży niniejszej książki zostaje przekazana na cele walki o prawa dzieci na całym świecie.

Tytułowy zielony sweterek istnieje do dziś. Jest eksponatem w waszyngtońskim Muzeum Holocaustu. Dziewczynka to autorka książki, wówczas ośmioletnia Krysia Chiger, której życie ocalił Leopold Socha - polski kanalarz ze Lwowa, katolik, grzesznik, drobny złodziejaszek... Przez 14 miesięcy pomagał i dawał schronienie ukrywającej się w kanałch grupie uciekinierów z getta. Za pieniądze. Jednak to, co wydawało się okazją do zarobku, stało się heroiczną walką o życie ludzkie...
Książka w poruszający sposób oddaje niewyobrażalną codziennośc życia pod ziemią widzianą oczami dziecka. Jest w niej wszystko: strach, rozpacz, miłość, modlitwa, zdrada, nadzieja, intymność...

Tę prawdziwą historię opowiada przejmujący film Agnieszki Holland "W ciemności", wyprodukowany przez Studio Filmowe Zebra (W koprodukcji z Niemcami oraz Kanadą), z wybitną rolą Roberta Więckiewicza.

I była miłość w getcie - Ten tytuł brzmi biblijnie, jakby otwierał jeszcze jedną księgę Starego Testamentu, współcześnie dopisywaną, bo rzeczywiście zdarzył się w naszych czasach powód, by ją dopi¬sać. Tytuł sugeruje niejako dalszy ciąg lub dodatek do czegoś, co działo się przedtem lub istnieje obok. Wiem z rozmów, że spójnik "i" był w myśli autora książki elementem bardzo istotnym. Miłość? Nie! I miłość. Razem z "i". Bo miłość nie była w getcie jedyna ani najważniejsza.

A co było najważniejsze? Okrucieństwo? Strach? Nienawiść? Dno upokorzenia? Walka, którą przecież Marek Edelman stoczył i której symbolem jest dziś dla nas? Zapewne. Może się więc wydać, że mó¬wi nam i Pauli Sawickiej tak mniej więcej: tamto wszystko opisałem już wcześniej, różni inni też opisywali, istnieje olbrzymia bibliote¬ka na temat Holokaustu, ale wyobraźcie sobie, była wtedy jeszcze miłość, no więc teraz opowiem to i owo, co pamiętam o miłości, a ty, Paulo, zapisz.
Jacek Bocheński

Na krawędzi to opowieść o dorastaniu młodej, odważnej Żydówki wychowanej w tradycyjnej chasydzkiej rodzinie. Eva Libitzky przetrwała rządzone przez Chaima Mordechaja Rumkowskiego getto łódzkie, pobyt w Auschwitz-Birkenau i niemieckim obozie pracy Oederan, by doczekać wyzwolenia w nękanym epidemią tyfusu Theresienstadt. Jej historia to opowieść o ludzkiej wytrwałości, rzucająca nowe światło na dzieje łódzkich Żydów podczas wojny oraz żydowskie doświadczenie w okupowanej przez nazistów Europie. Po zakończeniu wojny Eva wraz z mężem i przyjaciółmi rozważała wyjazd do Palestyny, jednak wybuch wojny o niepodległość nowo utworzonego państwa Izrael i wizja uczestniczenia w kolejnym konflikcie zbrojnym przyczyniły się do podjęcia decyzji o emigracji do Stanów Zjednoczonych.Eva Libitzky urodziła się i wychowała w Łodzi w chasydzkiej rodzinie gerów. Po wybuchu drugiej wojny światowej przez cztery i pół roku żyła w najbardziej niedostępnym i najdłu­żej funkcjonującym getcie Europy. Przeżyła Auschwitz-Birkenau, koszmar niewolniczej pracy w fabryce amunicji w Oederan oraz kwarantannę podczas epidemii tyfusu w Theresienstadt. W 1946 roku w bawarskim obozie dla przesiedleńców poślubiła Mieczysława Libickiego (Martina Libitzky’ego). Oboje wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych i zamieszkali w Connecticut, gdzie przez piętnaście lat prowadzili kurzą fermę. Eva Libitzky mieszka obecnie na południu Florydy, gdzie spotyka się z młodzieżą szkolną i opowiada o swoich wojennych doświadczeniach. Ma troje dzieci, pięcioro wnuków i jedną prawnuczkę.Współautor książki, Fred Rosenbaum, jest założycielem i dyrektorem Lehrhaus Judaica w Berkeley, największej żydowskiej uczelni dla dorosłych na amerykańskim Zachodzie. Laureat Cowan Award za rok 2010 dla najlepszego w Bay Area autora podejmującego tematykę żydowską. Autor Cosmopolitans, historii Żydów z San Francisco (University of California Press 2009), współautor Here, There Are No Sarahs i Taking Risks. Fragmenty tej ostatniej książki znalazły się w opublikowanej przez Library of America antologii dzieł imigrantów z ostatnich czterech stuleci, zatytułowanej Becoming Americans.

Jak miliony Polaków, Anatol Gotfryd musiał opuścić strony rodzinne. Z pozornie bezpiecznego, wiejsko-idyllicznego świata Galicji w 1939 roku wyrwało go wkroczenie Armii Czerwonej, a dwa lata później - niemiecka okupacja. Cudem uniknął deportacji do obozu koncentracyjnego. Dzięki pomocy wielu ludzi i łutowi szczęścia przeżył Zagładę. Po wojnie zdobył wykształcenie i wraz z żoną próbował żyć w socjalistycznej Polsce. Jednak wkrótce postanowił poszukać szansy lepszego życia. I znów uciekł, tym razem do Berlina Zachodniego. Wbrew własnym oczekiwaniom dobrze się tam czuł i w krótkim czasie zżył się ze wszystkimi, któzy zaliczali się do awangardy znajdującego się pod kontrolą czterech mocarstw miasta - Od Georga Baselitza i Markusa Lüpertza po Güntera Grassa, Petera Steina i George`a Tabori.
Niebo w kałużach to opowiedziana bardzo osobiście historia życia pełnego dramatycznych wydarzeń, jednak zawsze pod szczęśliwą gwiazdą.