Książka detektywistyczna dla młodszych dzieci. Składa się na nią kilkanaście zagadek "kryminalnych", które dzieci mogą samodzielnie rozwiązywać, podążając tropem detektywa Pozytywki. Wątki "kryminalne" dotyczą różnych zjawisk, z którymi mali czytelnicy spotykają się na co dzień, jak np. roztrzaskanie na balkonie wazonu z wodą przez mróz. Próby ich wyjaśnienia uczą logicznego myślenia i wyciągania wniosków. Na końcu książki zamieszczone są rozwiązania zagadek.
Nowe kłopoty detektywa Pozytywki
W drugiej części przygód detektywa Pozytywki czytelnicy znowu mają szansę rozwiązywać z nim zagadki, ucząc się przy tym logicznego myślenia i wyciągania wniosków.Tym razem wspólnie odkryjemy, co ortografia ma wspólnego z dowodami w śledztwie, czy w Turcji pije się kawę po turecku, albo jak należy podlewać kaktusy.Dzięki tej książce wszystkie dzieci (i dorośli też!) mogą chociaż na chwilę zostać detektywami.Druga część przygód sympatycznego właściciela i jedynego pracownika agencji detektywistycznej "Różowe Okulary", lubianego przez wszystkie dzieci i większość dorosłych, poza przestępcami i wrednym Martwiakiem - szefem konkurencyjnej agencji "Czarnowidz".
Pamiątki detektywa Pozytywki
Sympatyczny detektyw Pozytywka, robiąc porządki w siedzibie swojej agencji detektywistycznej "Różowe okulary", odnalazł różne zapomniane przedmioty - pamiątki dawno już rozwiązanych zagadek. W tej właśnie, trzeciej z cyklu książce mali czytelnicy mogą prześledzić, jak sprytny detektyw rozwikłał kolejne trudne sprawy.
Wakacje detektywa Pozytywki
Hurra! Wakacje! W kamienicy ruch jak nigdy. Dominik jedzie na obóz, Zuzia na kolonie, Asia do babci. Wszyscy obładowani bagażami spieszą się na upragniony wypoczynek. Tylko detektyw Pozytywka nie. No bo jak tu zamknąć agencję detektywistyczną "Różowe Okulary" na całe dwa miesiące? Zresztą czy naszemu sympatycznemu bohaterowi rzeczywiście udałoby się odpocząć? Detektyw Pozytywka jest osobą wyjątkową, dlatego i jego wakacje należą do nietypowych i, prawdę mówiąc, zapowiadają się wyjątkowo pracowicie. Zadba o to sławny podróżnik Waskodegamski, niezwykle skuteczny wróżbita, a nawet ksiądz chodzący po kolędzie.
Tajemnicze zniknięcie detektywa Pozytywki
Przed drzwiami Agencji Detektywistycznej "Różowe Okulary" zebrał się niemały tłumek. Pan Mietek, Dominik i Zuzia, ich mama, pani Ryczaj i Asia... Wszyscy chcą sprawdzić, czy Detektyw Pozytywka naprawdę zniknął. Może zachorował? Wyprowadził się? Albo wyjechał służbowo? Tylko dlaczego bez pożegnania? To do niego niepodobne. A może coś mu się stało? Mieszkańcy kamienicy nie chcą dopuścić do siebie najczarniejszych myśli.
Wielki powrót detektywa Pozytywki
Drzwi agencji detektywistycznej "Różowe Okulary" są wciąż zamknięte na głucho, jednak mieszkańcy kamienicy starają się nie poddawać złym myślom. Tymczasem Martwiak ostatnio wyraźnie zhardział, ciągle przesiaduje w piwnicy lub na podwórzu i najwyraźniej coś planuje. Czy detektyw Pozytywka wróci na czas, aby udaremnić jego knowania?
Wielka księga detektywa Pozytywki
"Wielka księga detektywa Pozytywki" składa się z trzech wcześniej wydanych tytułów: "Detektyw Pozytywka", "Nowe kłopoty detektywa Pozytywki" oraz "Pamiątki detektywa Pozytywki". Książka zawiera wszystkie "kryminalne" sprawy, z jakimi dotąd zmierzył się bohater. Podążając tropem detektywa Pozytywki, czytelnicy mogą samodzielnie rozwiązywać zagadki. O tym, czy znaleźli prawidłowe rozwiązanie, przekonają się na końcu książki.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka, którą Państwo trzymają w ręce, nosi tytuł Dialog z rzeczywistością. Jest on wieloznaczny, budzi mnóstwo skojarzeń i pytań. Rzeczywistość bowiem to przede wszystkim ludzie i relacje istniejące między nimi. Człowiek poprzez swoje działania, zachowania, wypowiedzi, systemy wartości tworzy ją i zmienia. Dlatego jest ona tak różnorodna. Można by wręcz powiedzieć, że każdy z nas ma swoją mikrorzeczywistość i że dopiero suma tych mikrorzeczywistości składa się na tę jedną, wielką rzeczywistość.
Na czym więc miałby polegać dialog z rzeczywistością? Odpowiedź wydaje się prosta: na dialogu z ludźmi. Jego podstawą powinien być wzajemny, autentyczny szacunek jego uczestników, wyrażający się m.in. w słuchaniu tego, co każdy z nich ma do powiedzenia, w poszanowaniu dla ich poglądów, w podejmowaniu prób zrozumienia, co legło u podstaw czyichś opinii. W prawdziwym dialogu nie wolno kpić z czyichś poglądów, nie wolno ich dyskredytować, nie wolno podejmować choćby najmniejszych prób zmuszenia kogoś do zmiany jego spojrzenia na rzeczywistość. Dialog powinien prowadzić do wzajemnego poznania się jego uczestników, do zrozumienia sposobów myślenia, do poszerzenia perspektyw każdego z nich. Jeśli na skutek dialogu ktoś dojdzie do wniosku, że jego poglądy są niesłuszne lub potrafi je zweryfikować pod wpływem słów innych, to jest to już wartość dodatkowa, choć niezwykle cenna. Ze wstępu Piotra Żaka, Mój Tata
UWAGI:
Prace ofiarowane prof. Stanisławowi Żakowi w siedemdziesiątą piątą rocznicę urodzin. Bibliografia publikacji Stanisława Żaka na stronach 523-529 [>>] i bibliograia przy niektórych pracach. Tekst częściowo po angielsku, niemiecku. Streszczenie w języku angielskim. Oznaczenia odpowiedzialności: pod redakcją Zbigniewa Trzaskowskiego ; Instytut Filologii Polskiej Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, Kieleckie Towarzystwo Naukowe.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
