Miejska Biblioteka Publiczna

Nieżyjąca matka, Irena Wiśniewska, pisze z czeluści piekielnych do swojego ukochanego syna Janusza. Pisze na Facebooku, a jej wpisy układają się w intymną, fascynującą opowieść, gdzie rodzinne historie przeplatają się z wywodami o Bogu, nauce, sztuce... Dopiero teraz, na fejsie, mogą powiedzieć sobie wszystko.Nieżyjąca matka, Irena Wiśniewska, pisze z czeluści piekielnych do swojego ukochanego syna Janusza. Pisze na Facebooku, a jej wpisy układają się w intymną, fascynującą opowieść, gdzie rodzinne historie przeplatają się z wywodami o Bogu, nauce, sztuce... Dopiero teraz, na fejsie, mogą powiedzieć sobie wszystko.

Tę zwartą, mistrzowsko napisaną, zaskakującą zwrotami akcji powieść rozjaśnia blask iwaszkiewiczowskich motywów literackich. W miarę ich smakowania traci znaczenie to, co fabularne, na rzecz tego, co zawieszone między zadaniami. Mimo że nie znajdziemy tu pisarza ze Stawiska, wszystko prowadzi ku niemu jakim był lub jakim się staje w naszych wyobrażeniach. A na bohatera powieści wybija się nigdy przez Iwaszkiewicza nienapisane, lecz bardzo iwaszkiewiczowskie opowiadanie, o które w Na Grobli toczy się ostra gra.

Jak porozumieć się dorastającą córką? jak przekonać męża, by mniej czasu spędzał z przyjaciółką? Jak wywalczyć prawo do realizacji zawodowych planów, a jednocześnie stworzyć udany związek? Oto pytania, jakie zadają sobie bohaterki powieści. Choć każda z nich ma inny bagaż życiowych doświadczeń, choć różnią je osobowość i aspiracje, to łączy wieloletnia przyjaźń, dająca siłę w trudnych momentach...

Afra Tukanowiczówna, polska dziewczyna ze skromnego dworku, ucieka do Francji przed narzuconym małżeństwem. Towarzyszy jej Józiuk, przyjaciel z lat dziecinnych. Józiuk jest ułomny i głęboko ukrywa beznadziejną miłość do Afry. We Francji piękna dziewczyna dostaje się na dwór Marii Leszczyńskiej, poznaje Wersal i jego splendory. W nagłym niebezpieczeństwie ratuje ją Patrycy, młody człowiek ścigany nienawiścią hrabiego de Merode. Patrycy nie zna ojca, jego matka pod naciskiem rodziców poślubiła pana de Merode, a ten, odtrącony przez kochaną do szaleństwa żonę, przysiągł zemstę pasierbowi. W oczach wszystkich Patrycy uchodzi za syna hrabiego. Zemsta pana de Merode jest doprawdy szatańska: oto doprowadza on do tego, że Patrycy, uznany za nękającego paryżan bandytę Kawalera, zostaje osadzony w Bastylii, skąd ucieka, dzięki pomocy Afry, Józiuka i francuskich przyjaciół. Hrabiemu udało się przeprowadzić zbrodniczy zamiar, gdyż prawdziwego Kawalera trzyma w ręku: wie mianowicie, że osławiony bandyta błyszczy na paryskich salonach jako wicehrabia de Prady. Podczas ucieczki, postrzelony przez ścigających zbiega żołnierzy, Patrycy - by ratować Afrę - wyznaje, że jakoby jest Kawalerem. Dziewczyna, przerażona straszliwym odkryciem i sądząc, że narzeczony już nie żyje, pozostawia go na drodze, a sama, wraz z Józiukiem, przedostaje się do Polski. Tam, w domu rodziców, pod wpływem rozmów z przyjacielem, zaczyna wątpić, by Patrycy mógł być osławionym bandytą. Wraca więc do Francji. Patrycy tymczasem, po wyleczeniu z ran, zostaje zesłany na dożywotnie galery. Afra znowu pomaga ukochanemu w ucieczce. Tym razem udaje się: zbieg jest wolny i może swobodnie oddać się poszukiwaniom. Od zdemaskowania bowiem prawdziwego kawalera zależy jego honor i życie. W tym celu wciela się w postać bandyty i staje na czele jego osieroconej bandy. Kawaler znowu działa, tym razem jednak inaczej...