Elizabeth Taylor przejdzie do historii jako kobieta, której udało się zrobić więcej indyków niż dobrych filmów, i jako aktorka, której ekranowy głos nieraz potrafił zachrypieć i która rzadko dorównywała poziomem swej gry kolegom z planu. Poza tym będziemy ją pamiętali jako jedno z trzech cudownych dzieci Hollywood, którym udało się przepoczwarzyć w dojrzałą gwiazdę. Oprócz niej sztuka ta udała się jeszcze Judy Garland i Natalie Wood - chociaż ich talenty wyraźnie wspierała również postawa ich matek. Nie znaczy to bynajmniej, że trwały sukces zawdzięczają one wyłącznie nim. Nie znaczy to bynajmniej, że trwały sukces zawdzięczają one wyłącznie nim. Matka Judy na przykład była potworem, który świadomie godził się na karmienie córki narkotykami, żeby ta mogła robić karierę. Matka Natalie Wood, Maria Gurdin, była jeszcze gorsza. Jej niepohamowane ego i niedorozwój umysłowy sprawiły, że szczerze wierzyła, iż wszystkie jej działania mają na celu dobro córki. Sara Taylor była połączeniem obu tych osobowości. Analizując życiorys Elizabeth, każdy może dojść do wniosku, że była przynajmniej częściowo odpowiedzialna za niestabilność emocjonalną córki, która przy współudziale filmowców z Hollywood doprowadziła do jej prób samobójczych, nieudanych małżeństw i tragicznie zakończonych przyjaźni. (...) Krytyk filmowy Alexander Walker nazwał ją urodzonym twardzielem, ale jak się przekonamy, nie była to do końca prawda. Mimo szczerej troski o jej zdrowie ze strony wielu ludzi Elizabeth sama doprowadziła swój organizm do takiego stopnia samozniszczenia - i to jedynie w celu przypodobania się mediom lub w celu znalezienia się w czołówce gazet. Była w tym bardziej perfekcyjna niz w jakiejkolwiek roli na srebrnym ekranie. Elizabeth Taylor czerpała jakąś chorobliwą przyjemność ze sprzedawania mediom swych domowych tragedii i walki z urojonymi wrogami. I to uczyniło ją primadonną wśród elity światowego show-biznesu. Jej życie często bywało ponure, ale nigdy nie stało sie przez to mniej fascynujące. [Wprowadzenie]
UWAGI:
Na dole okł.: Sensacyjna nowa biografia. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Historia burzliwego związku najsłynniejszej pary aktorskiej minionej epoki. Elizabeth Taylor i Richard Burton poznali się na planie "Kleopatry". Ją nazywano najpiękniejszą kobietą świata, jego uważano za najbardziej seksownego żyjącego mężczyznę. Elizabeth kolekcjonowała klejnoty, Richard miał ambicję być aktorem wszech czasów. Wytrzymali ze sobą 10 lat, pędząc na karuzeli kariery. Przeplatały ją nominacje do Oscara, kłótnie, rozstania, alkoholowe ekscesy i próby podjęcia wspólnego życia na nowo. Po rozwodzie szybko znowu się pobrali. Zawsze przyciągający uwagę, zawsze na pierwszych stronach gazet. Utalentowani, piękni, wyjątkowi... i nie zawsze szczęśliwi. W filmie "Kto się boi Wirginii Woolf?" zagrali samych siebie: kochali się, kłócili, bili, nienawidzili, ale nie potrafili żyć bez siebie. Autorka patrzy z zachwytem, ale i krytycznie na nich oboje jako artystów, gwiazdy medialne i zwykłych ludzi. Analizując ten burzliwy związek z perspektywy każdego z bohaterów, stworzyła rodzaj podwójnej biografii, w której próbuje wyjaśnić ich zachowanie i decyzje odbiegające często od przyjętych norm i schematów. Christa Maerker pracuje jako dziennikarka filmowa dla najbardziej opiniotwórczych gazet i czasopism, jak "Weltwoche", "Frankfurter Rundschau", "Süddeutsche Zeitung", "Frankfurter Allgemeine Zeitung", oraz różnych stacji radiowych. Jest też krytykiem filmowym, scenarzystką, autorką biografii.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Elżbieta Czyżewska była gwiazdą największego formatu. Była uznawana za absolutnie niezwykłą kobietę i aktorkę. [Daniel Olbrychski - fragment książki]
Nie pamiętam, kiedy ostatnio miałem w ręku książkę o aktorce, która tak wciągałaby czytelnika. Kolejne rozmowy tworzą taką dramaturgię zdarzeń, że z trudem czytelnik przyjmuje konieczność odłożenia lektury dalszych fragmentów na jutro... Otrzymujemy fascynującą opowieść. Stopniowo wyłania się z niej historia naznaczonego dramatyzmem, a może nawet tragizmem, życia Czyżewskiej. To także książka o środowisku artystycznym, krajowym i emigracyjnym, polskim i amerykańskim. Niejednego czytelnika pewne opisy, relacje, oceny może zaszokują, ale trudno retuszować, cenzurować opowieści o życiu artystów, które tylko na okładkach tygodników jawi się w słonecznym świetle. [prof. dr hab. Jacek Popiel]
Miała urodę i talent. Była naturalna, bez ograniczeń, hamulców. Miała w sobie szaleństwo. Dlatego tak dobrze nadawała się do aktorstwa. W tym zawodzie trzeba być wyzwolonym. [Kazimierz Kutz - fragment książki]
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Aktorzyca to portret wybitnej polskiej aktorki, którą publiczność pokochała za Reymontowską Jagnę, Malinę z opowiadania Iwaszkiewicza, Marysię z Wesela i panią Dulską Gabrieli Zapolskiej. Bohaterka książki opowiada czytelnikom o wielkiej miłości swojej matki, Anastazji, o przybranej siostrze, mężach, z którymi nie zawsze było jej po drodze, i ukochanych córkach. Prowadzi nas przez uliczki rodzinnego Poznania - okupowanego przez Niemców i zbuntowanego przeciwko władzy w czerwcu 1956 roku - i wprowadza w świat warszawskich teatrów, w którym młoda dziewczyna po studiach musiała znaleźć swoje miejsce, pokazać, co potrafi i przekonać do siebie reżyserów, publiczność oraz krytyków. Co jej się udało, a czego do dzisiaj żałuje? Czy jest rola, o której wciąż marzy? Jaką postać chciałaby zagrać ponownie?
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Katarzyna Kaczorowska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Ostatnia rozmowa z Emilianem Kamińskim - aktorem, reżyserem, dyrektorem teatru, ale przede wszystkim człowiekiem wrażliwym na świat, konsekwentnie realizującym swoje marzenia. Szczerze opowiedział w niej o dzieciństwie, rodzinie, mistrzach, teatrze. Jedynym tematem, który skrywał, była jego choroba.
Dla najbliższych Miluś, choć w dzieciństwie nazywano go Diablusiem. Życie nieraz pisało dla niego wymagające scenariusze, mimo to reżyserował je według własnych zasad, zawsze z uśmiechem i pokorą. Ambitny, odważny, silny, lecz z wyczuwalną miękkością w sercu. Aktor Łomnickiego i Hanuszkiewicza, skromnie nazywający się "rzemieślnikiem", piewca szacunku do pracy i widza, no i wreszcie - niedościgniony mistrz dowcipu.
Emilian Kamiński miał na koncie ponad sto pięćdziesiąt ról teatralnych, filmowych i dubbingowych. W stanie wojennym współtworzył Teatr Domowy, będący formą sprzeciwu wobec reżimu. Uwielbiany przez publiczność za rolę Jerzego w ekranizacji powieści "Szaleństwa panny Ewy" Kornela Makuszyńskiego, Wojciecha Marszałka w serialu "M jak miłość" i Pumby w kultowym "Królu Lwie".
Z miłości do teatru i Warszawy w 2009 roku w miejscu zrujnowanych piwnic i magazynów stworzył Teatr Kamienica. Scenę, która w niedługim czasie stała się ważnym punktem na polskiej mapie kulturalnej, traktował jako dom i filozofię życia.
O Emilianie Kamińskim opowiadają również jego rodzina, przyjaciele i towarzysze z aktorskiego szlaku, m.in. Justyna Sieńczyłło, Dorota Kamińska, Krystyna Janda, Wiktor Zborowski, Piotr Fronczewski, Magdalena Zawadzka, Katarzyna Cichopek.
UWAGI:
xNa stronie tytułowej i okładce: Prószyński i S-ka. Oznaczenia odpowiedzialności: Patrycja Pawlik.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 024505 od dnia 2024-05-29 Wypożyczona, do dnia 2024-06-28
REZERWACJE:
OPERACJE:
W kolejce czekają 4 osoby. W kolejności: 024502008012008337023031
Sądziłam, że będzie to jeszcze jedna biografia w dorobku Ryszarda Wolańskiego. Nie miałam wątpliwości, że będzie świetna i bardzo rzetelna, bo autor słynie z dokładności, skrupulatności i umiłowania archiwaliów. Jednak to jest coś więcej niż doskonała biografia Eugeniusza Bodo, to książka, która ujawnia fakty zupełnie nieznane. Rozdział o wojennych losach Bodo jest wstrząsający. Protokoły z przesłuchań aktora przez NKWD obnażają całą podłość sowieckiego systemu. Nie chce się wierzyć, że to mogło się wydarzyć. Moja babcia była zafascynowana międzywojenną Warszawą, nazywała ją "Paryżem północy". Czytając książkę Wolańskiego, wierzy się, że tak rzeczywiście było. Udało mu się uchwycić atmosferę i czar tamtego miasta, którego Bodo był królem. [Maria Szabłowska]
UWAGI:
Bibliogr. s. 393-396. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Gdzie w Kielcach powstało pierwsze kino? Co to był teatr objazdowy i po co teatralny "san" zatrzymywał się w Rakowie? Kto w Klubie Dziennikarza urządzał regularne bitwy na figury szachowe, co to były pierogi "z letkim" i gdzie w mieście dobrze dawali jeść "bramini"? Na te i wiele innych pytań czytelnicy znajdą odpowiedź w tej jedynej w swoim rodzaju opowieści o dawnych Kielcach. Autor, aktor Teatru im. Stefana Żeromskiego z 40-letnim stażem, przenosi nas w świat swojego dzieciństwa, barwnie i sugestywnie kreśląc obraz życia artystycznej bohemy w latach wczesnego PRL-u. Anegdoty i ciekawostki z planów zdjęciowych i zza teatralnych kulis, pikantne szczegóły z życia kieleckiego półświatka doprawione obserwacjami absurdów z codziennego życia w Polsce Ludowej. Wiesław Gołas, Gustaw Holoubek i inni aktorzy, "Rumcajs", Marynarz i szereg postaci, które tu żyły lub były z miastem związane i na trwałe zapisały się w jego historii.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni