Czy chwila wystarczy, aby narodziła się miłość, która nie zna granic? Porywająca historia niezwykłej miłości pomiędzy Polką i Bośniakiem, która została wystawiona na najtrudniejszą próbę. Narodziła się w wielokulturowym Sarajewie, mieście tolerancji, dialogu i otwartości, tętniącym orientalną muzyką i pachnącym aromatem mocnej kawy. To wyjątkowo wzruszająca, przepełniona emocjami opowieść o miłości, rozłące, nadziei i wojnie. Tragizm konfliktu na Bałkanach został przedstawiony z perspektywy osób, które brały bezpośredni udział w tych wydarzeniach, ludzi, którzy stracili swoje rodziny, domy, poczucie tożsamości narodowej i przynależności do ojczyzny. Jest to także świadectwo walki o wielkie uczucie, historia o próbach nawiązania kontaktu z ukochanym przebywającym w oblężonym Sarajewie oraz o bezinteresownej pomocy i wsparciu od nieraz całkiem obcych osób. Losy Joanny Stovrag i jej męża zainteresowały kiedyś Waldemara Milewicza - legendę polskiego dziennikarstwa - który nakręcił o nich film.
UWAGI:
Na okładce: Poruszająca najczulsze struny duszy bałkańska opowieść napisana sercem zakochanej kobiety. Poprzednio wydane pod tytułem: Jeszcze żyję... historia prawdziwa.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Życie nas dopada i chwyta, w jakieś swoje tango. Nie chciałam za nic w świecie być nauczycielką - byłam! Nie chciałam być hotelarką... byłam. Nie umiałam pisać felietonów, więc za namową kilku redaktorek zaczęłam, ale uczciwie przyznaję, że ta moja twórczość to wyrób felietonopodobny. Nazwałam to felek i... jakoś poszło. Obiecałam sobie, że blogerką to ja nie będę, bo nie umiem pisać bloga, i... jest to wyrób blogopobny! Czym mnie jeszcze życie zaskoczy? Stale zaskakuje. Pisarki nie wchodzą w życie społeczne - źle! Wchodzą - jeszcze gorzej! Facetom - pisarzom w ogóle się takich zarzutów nie stawia.No to, zaczynam."
Zbiór celnych, czasem zabawnych, wzruszających i skłaniających do myślenia zapisków najchętniej czytanej polskiej pisarki. O miłości, jedzeniu, naszym miejscu na Ziemi, śmierci, nadziei i szczęściu. Małgorzata Kalicińska pisze o rzeczach wielkich i drobnych, z których składa się życie każdego z nas. Czasem prowokuje, ale właściwie, dlaczego nie?
UWAGI:
Na okł.: Z bloga Małgorzaty Kalicińskiej.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Helena z Jaczynowskich Rothowa (1893-1980) urodziła się w Petersburgu w rodzinie inteligenckiej o ziemiańskich korzeniach. Dzieciństwo spędziła w Grodnie. W 1913 r. wyszła za mąż za kuzyna, Konstantego Rotha, z którym prowadziła gospodarstwo na Kresach Wschodnich. Pierwszą wojnę spędziła w Rosji. Od końca 1939 r. mieszkała w Warszawie, drugą część okupacji w Kieleckiem jako ochmistrzyni w zaprzyjaźnionych dworach. W latach pięćdziesiątych osiadła w Krakowie. Wspomnienia spisywała dla dzieci i wnuków w 1964 r., pośród gomułkowskiej szarzyzny.
Przekazała im żywy i wiarygodny obraz epoki. Barwne anegdoty, opisy codziennego życia, losy rodziny kresowej: tradycje, wzajemna pomoc, odwiedziny, podróże do wód, śluby. Autorka dba o szczegóły, stara się przekazać potomkom wszystko, co zapamiętała, a więc np. wędzenie wędlin, krojenie głowy cukru, leczenie chorych. W zapiskach pojawiają się też osoby znane: Eliza Orzeszkowa przywozi małej Loli zabawki z zagranicy, na bankiecie dziewczynka spotyka Helenę Modrzejewską, ojciec autorki jest posłem do Dumy razem z Romanem Dmowskim, odwiedza ich cioteczny brat gen. Władysław Bortnowski i jego siostrzeniec "Anoda".
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Tysiące wywiadów, tysiące poprowadzonych programów, dwadzieścia pięć lat w mediach. Najpierw radio, potem telewizja. "Pani to ma fajną pracę. Przyjdzie sobie na godzinkę, coś tam przeczyta i do domu". To zdanie Beata Tadla usłyszała setki razy od widzów, którzy na ekranie telewizora mają szansę zobaczyć jedynie wycinek pracy dziennikarzy. Nie wiedzą, że program, który oglądają, to efekt wielu godzin przygotowań, śledzenia wydarzeń, refleksji nad nimi, redakcyjnej współpracy całego zespołu, nerwów, stresu, milionów decyzji. To praca, której nie można odłożyć "na później" ani dokończyć następnego dnia, choć stale przynosi się ją do domu. Bo dziennikarzem jest się 24 godziny na dobę! A ile niesamowitych rzeczy dzieje się poza okiem kamery! Autorka zabiera czytelników do świata dla nich niedostępnego i próbuje ten świat odczarować. Z dystansem do samej siebie opowiada historie, które wpływały na jej emocje w czasie występów i ułożyły się w album niezwykłych wspomnień. Kulisy wpadek, reakcje na niespodziewane zdarzenia, najtrudniejsze momenty w zawodowym życiu, niesforni goście, kłopotliwe prezenty, śmiech, łzy, chwile zwątpienia i satysfakcji - to i jeszcze wiele innych opowieści z drugiej strony ekranu znaleźć można w Czego oczy nie widzą.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Czekając na bociana to książka o dojrzewaniu do adopcji i o drodze, jaką pokonała Autorka wraz z mężem, zanim zostali rodzicami. W tej historii ważne są polskie realia, jakże odmienne od tych kreowanych w amerykańskich filmach. Autorka niezwykle przejmująco opisuje własne przeżycia, zmaganie ze sobą, pokonywanie kolejnych trudności. Zwierza się Czytelnikowi z intymnych emocji. Ich tłem są praca, dom, znajomi i przyjaciele. To opowieść zwykłej dziewczyny walczącej o szczęście bycia matką.Bezpłodność dotyka coraz więcej par. Jeśli nie nas bezpośrednio, to kogoś w najbliższym otoczeniu. Jak sobie z tym poradzić? Jak się zachować? To bardzo delikatna sprawa. Może będzie Ci łatwiej, jeśli poznasz moje doświadczenia?Przeczytaj tę książkę, a zobaczysz, jak wiele wniesie ona do Twojego życia, jak pozwoli Ci spojrzeć na siebie z innej perspektywy. Może dzięki niej nauczysz się walczyć o własne marzenia? Tego właśnie Wszystkim życzę.Agnieszka Kowalska
