Waris Dirie opowiada o swojej nowej, białej ojczyźnie ale też o tęsknocie za Afryką i głębokim marzeniu, by uwolnić ją od biedy, przekazywania złych tradycji i uzależnienia. Somalia zajmuje pierwsze miejsce w rankingu państw o najtrudniejszych warunkach do życia (Failed States Index). Od 1991 trwa tam wojna domowa, a w 2011 ogłoszono stan klęski głodowej.
Czytelnik odnajdzie w tej książce wiele opowieści z prywatnego życia autorki, dotyczących jej związków z Polską (obecnie mieszka w Gdańsku - mówi, że zakochała się w polskim morzu), narodzin drugiego syna Leona czy też światowej premiery głośnego filmu Kwiat pustyni na festiwalu w Wenecji.
UWAGI:
Na s. tyt. błędnie: z ang. przeł.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Noszę ją stale. Ze sobą. I w sobie. Czarna torebka mojej żydowskiej babki Deli. Polska torebka. Moje aryjskie papiery. Barwy ochronne. Legitymacja życia. Przepustka w jasny los. Zawsze mogę do nich sięgnąć, gdyby się okazało, że jestem podejrzana. A podejrzany jest lęk. I on mnie łączy z z tymi, dla których zbudowano Treblinkę. Powtarzam sobie jedenasteprzykazanie: nie bój się. I wychodzę z torebką na spacer. [fragment książki]
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Agata Tuszyńska ; [zdjęcia w środku Mateusz Grzelak, Łukasz Aksamit].
DOSTĘPNOŚĆ:
Zwrócona ale zarezerwowana. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
O spisaniu swych doświadczeń z czasów okupacyjnego dzieciństwa myślałem już od wczesnej młodości, nie zabierałem się jednak do pracy, nie byłem ani psychicznie, ani pisarsko do niej gotowy. Bym mógł ją podjąć, musiało minąć półwiecze. Zdałem sobie w pewnym momencie sprawę, że nie zrealizuję projektu, gdybym zamierzał napisać ciągłą opowieść. Pamiętam epizody - i na nich się koncentruję. Musiałem też przezwyciężyć wewnętrzne opory i strachy, od których trudno było się uwolnić. Pomogło mi to, że o swych losach z tamtych lat wielokrotnie opowiadałem różnym osobom. Nie chcę naśladować wielkiego Białoszewskiego ani tym bardziej zarozumiale z nim się równać, nie mogę jednak nie wyznać, że książkę tę najpierw wygadałem, a dopiero potem - napisałem. Tym, którzy chcieli słuchać, dziękuję.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Tamara, trzydziestoletnia dziennikarka, dowiaduje się, że jest chora na raka. Wspierana przez męża, bliskich i przyjaciół, rok zmaga się z chorobą. Swoje doświadczenie utrwala w pamiętniku, a później zaczyna pisać książkę. Nie zdąży jej skończyć. Umiera 2 grudnia 2000 roku. Notatki, dziennik oraz listy do przyjaciół i rodziny zebrał mąż Tamary.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Helena z Jaczynowskich Rothowa (1893-1980) urodziła się w Petersburgu w rodzinie inteligenckiej o ziemiańskich korzeniach. Dzieciństwo spędziła w Grodnie. W 1913 r. wyszła za mąż za kuzyna, Konstantego Rotha, z którym prowadziła gospodarstwo na Kresach Wschodnich. Pierwszą wojnę spędziła w Rosji. Od końca 1939 r. mieszkała w Warszawie, drugą część okupacji w Kieleckiem jako ochmistrzyni w zaprzyjaźnionych dworach. W latach pięćdziesiątych osiadła w Krakowie. Wspomnienia spisywała dla dzieci i wnuków w 1964 r., pośród gomułkowskiej szarzyzny.
Przekazała im żywy i wiarygodny obraz epoki. Barwne anegdoty, opisy codziennego życia, losy rodziny kresowej: tradycje, wzajemna pomoc, odwiedziny, podróże do wód, śluby. Autorka dba o szczegóły, stara się przekazać potomkom wszystko, co zapamiętała, a więc np. wędzenie wędlin, krojenie głowy cukru, leczenie chorych. W zapiskach pojawiają się też osoby znane: Eliza Orzeszkowa przywozi małej Loli zabawki z zagranicy, na bankiecie dziewczynka spotyka Helenę Modrzejewską, ojciec autorki jest posłem do Dumy razem z Romanem Dmowskim, odwiedza ich cioteczny brat gen. Władysław Bortnowski i jego siostrzeniec "Anoda".
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
