Miejska Biblioteka Publiczna

Leksykon składa się z kilkuset rzeczowych oraz biogramów. Zawiera bogactwo informacji o najważniejszych wydarzeniach politycznych, gospodarczych, kulturalno-oświatowych i społecznych, instytucjach oraz organizacjach żydowskich, a także o zabytkach materialnych od końca XVII wieku po czasy współczesne. Prezentuje galerię postaci mających istotny wpływ na dzieje Kielc w ciągu ostatnich dwóch stuleci.

Jest to opowieść o miłości, która ma odgrodzić od wspomnień bohaterów opisywanych wydarzeń. Ma wnieść w ich życie ład, Wiarę w dni, które nadejdą. Dlatego rabin w mieście N. - Łodzi lat pięćdziesiątych - decyduje się na małżeństwo z sierotą, uczennicą gimnazjum. W czasach ideologicznych i programowo antyreligijnych wywołuje to burzę. Staje się sprawdzianem postaw w środowisku żydowskich komunistów, detonatorem intrygi personalnej szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa. Czytelnik dowiaduje się o podziałach w środowisku ocalałych z Holocaustu Żydów, o dramatach tych, co wierzyli w Jedynego i przestrzegali ustalonych przez Niego norm moralnych i obyczajowych. Oczyma postaci tak różnych jak pisarz nawrócony na socrealizm, stary komunista z łagrowym stażem, chłopiec zaczadzony obowiązującą ideologią, konspirator z akowską przeszłością ujrzy złożoność tego Małego i strasznego świata. Dużo w tej powieści ironii, elementów czarnego humoru, zadumy nad tym, co zwykliśmy nazywać pociemniałym życiem.

Marek Edelman jest dla mnie ucieleśnieniem tego, co w Polsce najlepsze. [Vaclav Havel]

Edelman nie pasuje do tego świata wygody, ładnych gestów i miłych słówek. [Lech Wałęsa]

Nie chodzi o to, aby iść do celu, chodzi o to, aby iść po słonecznej stronie. I trzeba mieć dużo zaufania do ludzi, z którymi idziesz tą samą drogą. To jest zasadnicza rzecz. Jak nie masz zaufania, to znaczy - jesteś sam. [Marek Edelman]

Na krawędzi to opowieść o dorastaniu młodej, odważnej Żydówki wychowanej w tradycyjnej chasydzkiej rodzinie. Eva Libitzky przetrwała rządzone przez Chaima Mordechaja Rumkowskiego getto łódzkie, pobyt w Auschwitz-Birkenau i niemieckim obozie pracy Oederan, by doczekać wyzwolenia w nękanym epidemią tyfusu Theresienstadt. Jej historia to opowieść o ludzkiej wytrwałości, rzucająca nowe światło na dzieje łódzkich Żydów podczas wojny oraz żydowskie doświadczenie w okupowanej przez nazistów Europie. Po zakończeniu wojny Eva wraz z mężem i przyjaciółmi rozważała wyjazd do Palestyny, jednak wybuch wojny o niepodległość nowo utworzonego państwa Izrael i wizja uczestniczenia w kolejnym konflikcie zbrojnym przyczyniły się do podjęcia decyzji o emigracji do Stanów Zjednoczonych.Eva Libitzky urodziła się i wychowała w Łodzi w chasydzkiej rodzinie gerów. Po wybuchu drugiej wojny światowej przez cztery i pół roku żyła w najbardziej niedostępnym i najdłu­żej funkcjonującym getcie Europy. Przeżyła Auschwitz-Birkenau, koszmar niewolniczej pracy w fabryce amunicji w Oederan oraz kwarantannę podczas epidemii tyfusu w Theresienstadt. W 1946 roku w bawarskim obozie dla przesiedleńców poślubiła Mieczysława Libickiego (Martina Libitzky’ego). Oboje wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych i zamieszkali w Connecticut, gdzie przez piętnaście lat prowadzili kurzą fermę. Eva Libitzky mieszka obecnie na południu Florydy, gdzie spotyka się z młodzieżą szkolną i opowiada o swoich wojennych doświadczeniach. Ma troje dzieci, pięcioro wnuków i jedną prawnuczkę.Współautor książki, Fred Rosenbaum, jest założycielem i dyrektorem Lehrhaus Judaica w Berkeley, największej żydowskiej uczelni dla dorosłych na amerykańskim Zachodzie. Laureat Cowan Award za rok 2010 dla najlepszego w Bay Area autora podejmującego tematykę żydowską. Autor Cosmopolitans, historii Żydów z San Francisco (University of California Press 2009), współautor Here, There Are No Sarahs i Taking Risks. Fragmenty tej ostatniej książki znalazły się w opublikowanej przez Library of America antologii dzieł imigrantów z ostatnich czterech stuleci, zatytułowanej Becoming Americans.

Jak miliony Polaków, Anatol Gotfryd musiał opuścić strony rodzinne. Z pozornie bezpiecznego, wiejsko-idyllicznego świata Galicji w 1939 roku wyrwało go wkroczenie Armii Czerwonej, a dwa lata później - niemiecka okupacja. Cudem uniknął deportacji do obozu koncentracyjnego. Dzięki pomocy wielu ludzi i łutowi szczęścia przeżył Zagładę. Po wojnie zdobył wykształcenie i wraz z żoną próbował żyć w socjalistycznej Polsce. Jednak wkrótce postanowił poszukać szansy lepszego życia. I znów uciekł, tym razem do Berlina Zachodniego. Wbrew własnym oczekiwaniom dobrze się tam czuł i w krótkim czasie zżył się ze wszystkimi, któzy zaliczali się do awangardy znajdującego się pod kontrolą czterech mocarstw miasta - Od Georga Baselitza i Markusa Lüpertza po Güntera Grassa, Petera Steina i George`a Tabori.
Niebo w kałużach to opowiedziana bardzo osobiście historia życia pełnego dramatycznych wydarzeń, jednak zawsze pod szczęśliwą gwiazdą.