Dzieciństwo spędził w Katowicach. Mieszkał w domu opuszczonym przez Niemców. Na meblach w przestronnych i jasnych pokojach przymocowane były tabliczki z napisem "własność Trzeciej Rzeszy" i swastyką. Jako mały chłopiec bawił się z kolegami w "Auschwitz". Włodek Goldkorn - Żyd, Polak, ceniony włoski publicysta - podobnie jak wiele innych dzieci osób ocalałych z Holocaustu całe życie spędził w cieniu Zagłady, wśród strzępków opowieści, fragmentów wspomnień. Jego ciocia Nachcia poszła do komory gazowej z córeczką na rękach. "To nie jest świat godzien tego, żeby na nim żyć" - powiedziała, choć mogła oddać dziecko i uniknąć śmierci. Jego ciocia Chajtełe, uciekając przed Niemcami, porzuciła niemowlę w śniegu. Przeżyła. Tego, kto przetrwał Zagładę, nie można sądzić ludzką miarą, pisze Goldkorn.
Prawda o Zagładzie leży w wielości narracji, w niepewności wspomnień, w niedomówieniach. Jest opowieścią świadków, ale też katów. Dziecko w śniegu to traktat o pamięci, o prawdzie, o doświadczeniu zła, o przetrwaniu.
Męska dominacja jest tak głęboko zakorzeniona w naszej niewiadomoci, że prawie nie dostrzegamy jej przejawów. Jest z taką siłą wpisana w nasze oczekiwania, że nie potrafimy jej zakwestionować. Etnograficzna analiza społeczeństwa kabylskiego, które można nazwać rezerwuarem niewiadomoci ródziemnomorskiej, stała się szczególnie potężnym narzędziem badania struktur symbolicznych i oczywistoci charakteryzujących androcentryczną niewiadomoć współczesnych mężczyzn i kobiet. Odkrycie trwałoci męskiej dominacji zmusza do zmiany nawykowego sposobu problematyzowania tego zagadnienia i postawienia pytania: W jaki sposób dokonuje się historyczny proces "dehistoryzacji" męskiej dominacji? Jakie mechanizmy i instytucje, Rodzina, Kociół, Szkoła czy Państwo, uczestniczą w procesie jej reprodukcji? Czy możliwe jest osłabienie męskiej dominacji i wywołanie zmian blokowanych przez te mechanizmy i instytucje?
UWAGI:
Tyt. oryg.: La domination masculine, 1998. Indeksy.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 010512 od dnia 2024-05-07 Wypożyczona, do dnia 2024-06-21
Co zrobić, by nie tylko "Polska rosła w siłę i ludzie żyli dostatniej" (to też), ale przede wszystkim, by nam tutaj, na tych ponad 320 tysiącach kilometrów kwadratowych, było naprawdę wygodnie? Byśmy dobrze się czuli w swojej skórze i w swoim kraju, ale też byśmy, świadomi własnej wartości, spokojnie stanęli do globalnego wyścigu, w którym organizacja, struktura, porządek, wspólnota zawsze odniosą zwycięstwo nad egoistycznym indywidualizmem i zwykłym egoizmem? (fr.)
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Pustynne światło pada na kamienne domy. Pomiędzy nimi unosi się kurz i woń kiszonej kapusty. Słychać cienkie głosy dzieci śpiewających w jidysz. Ortodoksyjna Żydówka pakuje do wózka butelkę z oliwą i ryby owiniętą w gazetę. Wielu z tych, którzy kiedyś tu żyli, umarło. Tylko Hitler i Mesjasz są żywi, widać ich na murach i słychać między słowami niemal w każdej odpowiedzi na pytanie pisarza: "Czy i kiedy nastanie tu pokój?".Amos Oz z notatnikiem w ręku przemierza Jerozolimę i Zachodni Brzeg, by zadawać pytania o skomplikowaną tożsamość Izraela. Rozmawia z robotnikami, żołnierzami, nauczycielami, dziennikarzami, imigrantami i wizjonerami, a wśród nich odnajduje zarówno religijnych fundamentalistów, jak i piewców świeckości. Wsłuchuje się uważnie w głosy o bolesnej przeszłości i niepokojącej teraźniejszości, by stworzyć ponadczasową opowieść o niepewnym jutrze.Pisząc o kraju pełnym światopoglądowych, etnicznych i ekonomicznych kontrastów, tworzy uniwersalną opowieść o winie i karze, odkupieniu i przebaczeniu, w końcu - o tak żywym dziś starciu wartości i interesów.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Amos Oz ; przełożyła Magdalena Sommer ; ze wstępem Pawła Smoleńskiego.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni