Miejska Biblioteka Publiczna

Wysłany: 2014-02-10 07:35:49

Paulina Simmons, która objawiła mi się w pełnej krasie w trylogii „ Jeźdźca Miedzianego” nie zagościła więcej na liście autorów, po których sięgałam. Aż do teraz – do „ Pieśni o poranku” . Co mogę powiedzieć o tej książce? Po prostu – cała Simmons! Z jednej strony powieść przepełniona scenami erotycznymi, nafaszerowana opisami potraw, ubrań, zakupów, domów, ogrodów i markowych gadżetów. Jest tego wszystkiego do znudzenia. A co w zamian?
No i właśnie tu mamy clou sprawy – najnormalniej w świecie nie można się od tej książki oderwać! Gdy się to zrobi, człowiek i tak żyje, pracuje i funkcjonuje myśląc o jej bohaterach, odczuwając ich emocje i rozdrapując ich rany. A chcę powiedzieć, że akurat w przypadku „ Pieśni o poranku” nie jest to łatwe, bo powieść opowiada o związku czterdziestoletniej, pedantycznej i perfekcyjnej mężatki, matki trójki dzieci z dwudziestoletnim chłopakiem, który życie bierze na żywioł. On oszalał z pożądania do niej, ona z miłości do niego. Ostrzegam, jeśli zanurzycie się w świat Larissy i Kaia, decydujecie się na niezłą jazdę bez trzymanki. Doświadczycie miłości, szaleństwa, zdrady i spalającej namiętności. Poczujecie smak upokorzenia i niepohamowanej żądzy, wejdziecie w labirynt kłamstw i zagracie w grę pozorów. A jeszcze później dowiecie się, co przegapiliście i dokąd to wszystko prowadzi… „ Pieśń o poranku” NIE JEST romansidłem. To raczej młot, którym autorka wali czytelników po głowie.