Miejska Biblioteka Publiczna

Wysłany: 2012-02-01 07:37:00

Cenię Zafona za pomysły i warsztat literacki. Dlatego przeczytałam „ Marinę” z zainteresowaniem, na które z pewnością zasługują powieści tego autora. Od razu wpadłam w mroczny klimat STAROŚCI, który był tu nieodzowny ze względu na tematykę. Stare domy, stary cmentarz, zrujnowany teatr, zapomniane, zarośnięte domostwo otoczone wielką tajemnicą. Przyznaję, że podziałało. Czułam się tak, jakby w Barcelonie od dawna nie świeciło słońce. W takiej scenerii zagnieździli się młodzi bohaterowie: nieśmiały chłopiec oraz tajemnicza dziewczynka. Połączyło ich wiele: wspólna tajemnica, paląca ciekawość, skłonność do niebezpiecznych wypraw i pierwsze zauroczenie. No i oczywiście jest też Wielki Zły – postać tragiczna, siejąca spustoszenie, ale przedstawiona przez Zafona w charakterystyczny dla niego sposób - nie do końca potępiający i pokazujący, że czasami okrutny los zmienia ludzi nie do poznania, a wielkie szaleństwo wyrasta często z wielkiego nieszczęścia. Akcja powieści jest bardzo dynamiczna i przesycona atmosferą nadciągającej katastrofy. Jednak pod koniec „ Mariny” klimat powieści zostaje bezpowrotnie zatracony, a historia upodabnia się coraz bardziej do trzeciorzędnego horroru. Pewnie tak miało być, jednak według mnie przehandlowanie tak finezyjnie wypracowanego nastroju za szokująco-absurdalny rozwój wydarzeń nie do końca się opłacało. Poza tym świetnie.