Bezunia
Posty:236 | Wysłany: 2015-07-19 13:58:47
Tu i ówdzie dawaÅ‚y siÄ™ sÅ‚yszeć „ ochy i achy ” nad twórczoÅ›ciÄ… pani Gerritsen. A to kolega, a to koleżanka. No wiÄ™c w koÅ„cu ulegÅ‚am, przeczytaÅ‚am i... wpadÅ‚am.
Książkę rzeczywiście czyta się szybko, nawet nie zdałam sobie sprawy, kiedy przeszłam połowę.
Detektyw Jane Rizzoli – dziwna dziewczyna. OdniosÅ‚am wrażenie, że jest strasznie zakompleksiona. Chociaż przy takiej rodzince przestaje mnie dziwić, że tak zaciekle walczy o to, by wszyscy wkoÅ‚o, zwÅ‚aszcza współpracownicy ( dodajmy, że jest to mÄ™ska część zespoÅ‚u ) mieli jÄ… za twardÄ…, równÄ… im policjantkÄ™.
Co do samego zabójcy. Hmmm... Psychol... brak mi słów. Te opisy autorki – myÅ›li mordercy, tak... intensywne, chore, przerażajÄ…ce. WÅ‚os siÄ™ jeży na gÅ‚owie.
Czasami myÅ›lÄ™, że autorzy kryminałów nieraz opisujÄ…c jakieÅ› zbrodnie lub wnikajÄ…c w umysÅ‚ mordercy..., że coÅ› jest z nimi nie tak. Pani Gerritsen w swojej drugiej książce o Jane i Maurze napisaÅ‚a ( dot. opisu doktora Zuckera, psychologa i diagnosty kryminologicznego „ (...) Opracowany przez niego profil psychologiczny (...) okazaÅ‚ siÄ™ niezwykle dokÅ‚adny. Rizzoli zastanawiaÅ‚a siÄ™ czasem w jakim stopniu on sam jest normalny, bo wniknąć tak bezbÅ‚Ä™dnie w proces myÅ›lowy mordercy (...) potrafiÅ‚by tylko czÅ‚owiek, któremu bliskie sÄ… krÄ™gi zÅ‚a” .- SKALPEL - str.55 ). No wiÄ™c... czy nie jest podobnie z autorami kryminałów? Nie twierdzÄ™, że to psychopaci i że zabijajÄ…, ale czy na pewno majÄ… dobrze pod kopuÅ‚kÄ…?
Pomimo tych wszystkich moich rozważań ) książkę polecam.
|