Papierowy Lew
Posty:11 | Wysłany: 2011-07-14 17:20:54
Dość wciągające, przyzwoite czytadło - ale zupełnie nic ponad to. Książka jest całkowicie przewidywalna i właściwie po zapoznaniu się z tekstem ze skrzydełka okładki, mottem i dwoma urwanymi komentarzami w charakterze wstępu dowiadujemy się, co będzie usilnie i do znużenia międlone przez autorkę na ośmiuset stronach. Takie było moje odczucie, mimo że dałem się wciągnąć do końca. Są tutaj jednak pewne piekielnie drażniące elementy, zgrzytające jak piasek w zębach: pomimo takiego ogromu słowa pisanego, trudno tu o jakieś wyszukane opisy świata przedstawionego. Każdy dom, w którego wnętrzu się znajdujemy, posiada główną salę i schody/drzwi po bokach, prowadzące do innych pomieszczeń. Ile razy można to w kółko powtarzać!? Mowa jest o godle w barwach królewskich, przy czym nie wiadomo, co to właściwie są za barwy (!). Bohaterowie cierpią na dotkliwy słowotok i niemal bez przerwy rozmawiają odniosłem wrażenie, że książka to rodzaj scenariusza do przydługiego, kiepskiego filmu, w którym nijak inaczej nie można się dowiedzieć o czymkolwiek, jak tylko z dialogów - do tego stopnia jest przegadana. Zaś wszystko (każde działania, plany, knowania, motywy itp.) wypowiedziane jest wprost, niekiedy w dość infantylny, niezgrabny, nieprzystający do sytuacji sposób, co pozbawia powieść jakiegokolwiek suspensu. Za każdym razem, kiedy okazywało się, że akcja rozwija się dokładnie tak, jak się spodziewałem, zastanawiałem się, czy Canavan nie mogła sobie zadać więcej trudu dla zawoalowania, zmilczenia pewnych działań, zamiast wykładać przed czytelnikiem wszystko jak leci. Uważam to za spory mankament i niedoskonałość warsztatu.
I wreszcie sądzę, że to niewątpliwie dzięki temu, że powieść nie wymaga wielkiego wysiłku intelektualnego chociażby do rozgryzania intryg - czyta się szybko. W moim odczuciu zabrakło pasjonujących szczegółów (może za wyjątkiem obiecującej doliny, o której mowa przy samym końcu), które zatrzymałyby moją uwagę w tym świecie na dłużej. |