Nie jest to zwykła biografia, a może nawet nie jest nią w ogóle. W tej złej historii dobrze opowiedzianej, jak pisała o swoim życiu Agnieszka Osiecka, autorka jest tylko przewodnikiem po miejscach, które bohaterka uznała za znaczące. Wysłuchała rozmów Agnieszki samej z sobą i starała się słowem wyreżyserować spektakl z zapisanego życia, bo jak mówiła, wszystko, co piszę, jest o mnie. Turkowska rozmawiała też z wieloma jej przyjaciółmi, bez pomocy których ta książka nie mogłaby powstać. Dzięki Agacie Passent, która umożliwiła zapoznanie się ze złożonym w depozycie Muzeum Literatury archiwum matki, mogę przedstawić czytelnikom fragmenty niepublikowanych dotąd pamiętników, listów zapisków, piosenek i wierszy. To, co napisała Agnieszka Osiecka, jest w tej książce najważniejsze.
