Nie powinienem był wracać na wyspę, a jednak wróciłem - bohater Burzy, Andreas, po śmierci przybranego ojca odwiedza wyspę u wybrzeży Norwegii, gdzie spędził dzieciństwo i dorastał. Uporządkowania wymaga nie tylko dom, ale i wspomnienia. Wiele w nich pytań i niejasności: kim byli rodzice, dlaczego tak nagle zniknęli, co było przyczyną ucieczki jego siostry Minny?
Po latach Andreas odnajduje tę samą społeczność wyspy, niechętną wobec obcych i strzegącą swoich tajemnic. jedna z nich to nazistowskie związki dawnego właściciela, zapamiętałego botanika i eksperymentatora, założyciela robotniczej kolonii i sanatorium, w którym przeprowadzano dziwne doświadczenia, również na dzieciach.
Sem-Sandberg, znany z mistrzowskiego budowania fabuł z wydarzeń rzeczywistych, sięga i tu do historii. Opowiadając o wyspie, tworzy na jej niewielkiej przestrzeni i w zmieniających się planach czasowych świat, który pochłania czytelnika, zafascynowanego tajemnicą od pierwszej do ostatniej strony książki.
