Belgrad, rok 1992. Jelena jest fotografem i studentką szkoły teatralnej w Belgradzie. Energiczna i inteligentna, ukrywa dobre serce pod pod maską oschłości, a prowokujący język, którego używa, stanowi wyraz buntu przeciw społeczeństwu.
Przypadkiem odnajduje pamiątki po babce i postanawia odtworzyć historię jej życia. Stopniowo ukazuje się nam obraz pełen namiętności i grozy, portret młodej kobiety, która usiłowała pogodzić lojalność wobec swego przyrodniego brata, przyjaciela i towarzysza pierwszych erotycznych doświadczeń, z wiernością oficerowi wszechwładnej tajnej policji, a także własnym zasadom.
Dlaczego zgodziła się na pełne upokorzeń życie na łasce władzy? Kto był ojcem jej dziecka? Selenić zręcznie splata poruszające historie dwóch kobiet, znakomicie opisując grozę ludzkiej samotności i wojennego zamętu.
