Miejska Biblioteka Publiczna

Podobno stary człowiek jest pośrednikiem między przeszłością, a teraźniejszością. Jest pomostem między wczoraj a jutro. Ale to tylko słowa.

Klarysa większość życia ma już za sobą i kiedy nieco z przymusu ląduje w domu opieki Hebe, rozpoczyna walkę nie tylko z atakującą ją chorobą, ale i buntuje się przeciwko starości. Marta ma dopiero trzydzieści lat, właśnie traci pracę i wieloletnią przyjaźń. W desperacji chwyta się wszystkiego i chociaż nie lubi starych ludzi, podejmuje się pracy w Hebe. Benedykt jest nauczycielem tańca. Tyle że jego uczniami są ludzie starzy, którzy dzięki muzyce i ruchowi odzyskują chęć do życia, walcząc ze swoimi słabościami. Ruch wyzwala ich z narzuconych granic codzienności. Pozwala je przekraczać, daje wolność i przepustkę do ostatnich często chwil szczęścia.

Losy tej trójki przeplatają się w zaskakujących okolicznościach, a dialog między starością a młodością staje się w końcu możliwy. Czy (nie)młodość to naprawdę tylko zmarszczki? Czy może jednak coś zdecydowanie cenniejszego?