Arka Noego to powieściowa wersja biblijnego mitu o potopie, którego dramat zdaniem wielu historyków rozegrał się w starożytnym Sumerze. W swojej bajkowej, poetyckiej opowieści Mariannę Fredriksson, odwołując się do sumeryjskich podań i poematów, rozsnuwa przed czytelnikami wizję codziennego życia mieszkańców Sumeru przed potopem, w czasach, kiedy Bóg - tajemniczy, zagadkowy i despotyczny niczym władcy pradawnego świata - budził jeszcze ambiwalentne uczucia, a źródłem tego, co ludzkie, w dobrym sensie tego słowa, były kobiety: opiekuńcze, silne, pełne duchowej mocy, jak żony Noego, Chama i Jafeta. Powieść mówi też o samym potopie, o budowie arki i czterdziestu trudnych dniach spędzonych w ciemnościach na wzburzonych falach.
Obraz świata w momencie biblijnego potopu - ta uchwycona przez pisarkę chwila w historii ludzkości - z niezwykłą mocą przemawia do współczesnego czytelnika.
