Pierwsza opublikowana w Polsce relacja byłego więźnia nazistowskich obozów koncentracyjnych, który był prześladowany na mocy Paragrafu 175 za orientację homoseksualną. Wspomnienia Hegera są do dziś uznawane za unikatowe, nie tylko ze względu na przełamanie tabu związanego z tą grupą ofiar narodowego socjalizmu, ale przede wszystkim ze względu na przerażający opis cierpienia tej grupy ofiar, która była prześladowana również po wojnie - Paragraf 175 przetrwał w NRD i RFN do końca lat sześćdziesiątych XX w. (całkowicie wycofany z niemieckiego prawodawstwa dopiero w 1994 roku). W Niemczech książka mogła ukazać się dopiero w 1972 roku.
"Milczenie wymuszone przez społeczeństwo lat powojennych stało się udziałem niemal wszystkich ocalonych homoseksualistów. Zostali oni pozostawieni sami sobie i umierali sami ze swoimi wspomnieniami. Dlatego też historia Josefa Kohouta, wydana pod pseudonimem Heinz Heger, zastępuje tu wiele innych, których nigdy nie poznamy."
dr Klaus Müller
"Cóż ja takiego zrobiłem, bym miał tak ciężko za to pokutować? Czy byłem zboczeńcem albo zagrożeniem dla narodu? Pokochałem przyjaciela, mężczyznę - i nie był to młodociany, tylko 24-letni, dorosły człowiek. Nie widziałem w tym niczego strasznego ani niemoralnego. Cóż to za świat i co to za ludzie, którzy decydują za dorosłego człowieka, kogo i jak należy kochać?"
Heinz Heger
