Ma dwadzieścia cztery lata. Gdy odszedł od niej mąż, następnego dnia obudziła się, słysząc flet, choć wokół panowała głucha cisza. Najmniejszy szelest brzmiał jak kataklizm. Uszy przestały się jej słuchać. Podczas wywiadu dla redakcji czasopisma medycznego Poznaje Y - stenografa. Z czasem ich spotkania zamieniają się w terapię pamięci. Oboje zagłębiają się w las słów i dźwięków, odnajdują zapomniane obrazy. Gra na skrzypcach u brzegów rzeki, zasypane śniegiem małe muzeum, zamknięta, zastygła w bezruchu sala balowa... Stenografia staje się zapisem straty, ale na marginesie kartek pokrytych notatkami rodzi się uczucie. Miłość rozpięta między ciszą a dźwiękiem, opowiedziana szeptem.
