Na dzikich przestrzeniach Hindukuszu pięknej Darii i młodemu Komendantowi rodzi się dziecko. Według miejscowej tradycji tylko pierworodny syn ma prawo przeżyć, córka musi być zgładzona. Aby ocalić honor i dziecko, które darzy najczulszą miłością, Komendant postanawia zataić przed współziomkami, że ma córkę, i wychowywać ją jak chłopca. Tak więc Samira staje się Samirem. Wiedzie życie zarezerwowane tylko dla mężczyzn: jeździ konno, strzela, chodzi do szkoły, uczy się trudnej sztuki męskiej gry w boskashi. Śmierć ojca przypieczętowuje los dziewczyny: aby chronić życie matki i swoje, Samira zostaje chłopcem. Dorasta, jest piękna i silna, pożądają jej zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Pewnego dnia prawda wychodzi na jaw, ale Samira nie potrafi już być afgańską kobietą: jest samodzielna, ma własne cele i marzenia, których w swoim kraju jako kobieta nigdy nie zrealizuje. Dlatego znowu wkłada męskie ubranie i rusza w drogę.
