Wstyd to ostra satyra na dyktaturę pakistańską. Jednak powieść ma także wymiar uniwersalny. Malcolm Bradbury pisał o niej w Guardianie, że oprócz realiów Pakistanu Rushdie opisuje zrodzony z przemocy i składający się na współczesną historię wstyd oraz jego brak. Objawienie i mrok zapomnienia, sprawy honoru, kryzys życia erotycznego i otwarta przemoc w życiu publicznym stwarzają tu niezwykły nastrój... Rushdie pokazuje, z jaką fantazją trzeba teraz pisać o historii, jeżeli chcemy ją zgłębiać, a może nawet ocalić, i udowadnia, że jest niezrównanym gawędziarzem i wyczulonym na kwestie społeczne i polityczne obserwatorem. Jak zawsze u niego, powieść tę zaludniają niezwykli bohaterowie, którym zdarzają się w życiu rzeczy nieprawdopodobne.
Książka ta była nominowana do Booker Prize i otrzymała Prix du Meilleur Livre Etranger.
