Miejska Biblioteka Publiczna

Śmierć w La Fenice rozpoczyna popularną serię powieści kryminalnych Donny Leon, których akcja toczy się zawsze w Wenecji, a ich głównym bohaterem jest dobrze znany polskim czytelnikom komisarz Guido Brunetti. Tym razem musi rozwiązać zagadkę śmierci niemieckiego dyrygenta światowej sławy, Helmuta Wellauera, który umiera...

Świt w Wenecji. Idealny spokój i cisza. W kanale unosi się ciało zamordowanego człowieka. Wkrótce okaże się, że są to zwłoki amerykańskiego żołnierza. Sprawa trafia do komisarza Brunettiego. Przełożeni nie ułatwiają mu pracy; forsują hipotezę o napadzie rabunkowym. Komisarz wnika jednak głębiej w dziwne okoliczności śmierci Amerykanina. Niespodziewanie wpada na trop afery, w którą zamieszane są władze Włoch, armia amerykańska i wszechmocna mafia...

Komisarz Brunetti stawia czoło kolejnej zagadce kryminalnej - jest nią tajemnicze zabójstwo prostytuującego się transwestyty. Osoby z półświatka i seksualni odmieńcy okazują się jednak tylko pionkami w grze o duże pieniądze...

W pociągu z Padwy do Wenecji ginie z rąk nieznanych sprawców wpływowy adwokat. "Pociąg śmierci" - krzyczą nagłówki gazet, rozpętując sensację. Dociekliwy komisarz Brunetti podejrzewa jednak coś więcej niż pospolite zabójstwo na tle rabunkowym. Kiedy kilka dni później dochodzi do rzekomego samobójstwa znanego księgowego, a potem jeszcze ginie szwagier mecenasa Trevisana, niejaki Lotto, Brunetti nabiera pewności, że ma do czynienia z poważną, niebezpieczną aferą. Poszukując związku między trzema tajemniczymi zgonami, odważnie zagłębia się w świat przestępczego podziemia Wenecji, by dokonać przerażającego odkrycia: działa tam potężny gang o międzynarodowych powiązaniach, a kierują nim najbogatsi i najszacowniejsi obywatele miasta.

Amerykanka Brett Lynch, archeolog, podstępnie zaatakowana w drzwiach swego mieszkania i dotkliwie pobita, nie wzbudza większego zainteresowania ani współczucia miejscowej społeczności: jest cudzoziemką, w dodatku nie kryje swych lesbijskich skłonności. Kiedy jednak dwa dni później ginie gwałtowną śmiercią dottor Semenzato, powszechnie szanowany kustosz muzeum, w całym mieście aż kipi. Komisarz Brunetti szybko kojarzy oba te zdarzenia - Lynch i Semenzato wspólnie zorganizowali wystawę starożytnych chińskich wykopalisk. Lynch odkryła przy tym, że kustosz pokątnie handlował bezcennymi eksponatami z wystawy; wie także o innych ciemnych sprawkach. Dlatego grozi jej śmierć. Wydaje się, że nawet "wysoka woda" nie zdoła powstrzymać bezwzględnych zabójców przed następnym morderstwem...

Dobrze już znany miłośnikom powieści kryminalnych Donny Leon wenecki komisarz Guido Brunetti lubi, jak wiadomo, smacznie zjeść, nie znosi zaś wysiłku fizycznego. Tym razem jednak schudnie i będzie się musiał sporo nachodzić, nim wyjaśni kolejną zagadkę: serię podejrzanych zgonów w domach opieki prowadzonych przez zakonnice. Sprawa wydaje się nadzwyczaj zawiła i wymagająca od komisarza wielkiej subtelności: jego ciekawość będzie musiała być lekka jak puch, pytania zaś delikatne jak muśnięcia wąsów. Brunetti ma jednak dobrych sojuszników: sekretarkę szefa, przed którą żaden urząd, jeśli tylko jest skomputeryzowany, nie ma tajemnic; własną żonę, wenecką arystokratkę, a przy tym wojującą ateistkę, która zna na wyrywki pisma Ojców Kościoła; przebieglejszego od lisa przyjaciela, zwariowanego malarza, a przede wszystkim odważną i piękną eks-zakonnicę. Dzięki nim komisarzowi łatwiej będzie wykryć, kto jest prawdziwym zabójcą: garbaty kolekcjoner tabakierek, dewotka obstawiająca się fotkami kardynałów czy zakonnik, który kolekcjonuje rzadkie odmiany bzu.

Na opuszczonym polu u stóp Dolomitów znalezione zostają ludzkie szczątki. Jedynym przedmiotem, który mógłby pomóc w identyfikacji zwłok, jest sygnet z herbem weneckiego rodu Lorenzonich. Dwa lata wcześniej porwano młodego Roberta Lorenzoniego, a od rodziny żądano okupu. Gdy jednak do akcji wkroczyła policja, kontakt z porywaczami się urwał, a po Robercie zaginął wszelki ślad. Sprawa trafia w ręce komisarza Brunettiego. Dowiaduje się on od świadków, że Roberto przed porwaniem zdradzał oznaki dziwnego przemęczenia. Badanie spraw rodziny doprowadzi do wykrycia wstydliwych sekretów, a przerażające okoliczności śmierci Roberta zaskoczą nawet doświadczonego komisarza policji.

Pewnej nocy dystyngowana pani w średnim wieku rozbija kamieniem witrynę weneckiego biura podróży. W taki właśnie spektakularny sposób Paola, żona komisarza Brunettiego, zbulwersowana doniesieniami na temat turystyki seksualnej, pragnie zwrócić uwagę społeczeństwa na haniebny i bezkarny proceder.

U komisarza Guida Brunettiego zjawia się niespodziewanie Franco Rossi, młody urzędnik weneckiego biura katastralnego, i zaczyna go wypytywać o zezwolenie na budowę mieszkania, w którym komisarz od dawna mieszka z rodziną. Okazuje się, że zezwolenie gdzieś zaginęło, a złapany w pułapkę biurokracji Brunetti zmuszony jest rozejrzeć się za znajomymi, którzy mogliby w jego interesie wywrzeć presję w urzędzie. Kiedy rossi dzwoni do komendy, jest najwyraźniej czymś przestraszony. Wkrótce przechodnie znajdują martwego Rossiego pod rusztowaniem opuszczonego budynku, a komisarz na własną rękę rozpoczyna śledztwo i wkracza na nieznane mu tereny handlu narkotykami i lichwiarstwa. Żeby nie stracić orientacji w tym świecie, musi poruszyć sprężyny wszystkich posiadanych znajomości.

Mieszkańców Pellestriny – wąskiej, piaszczystej mierzei odgradzającej wenecką lagunę od Adriatyku – wyrywa nad ranem ze snu huk potężnej eksplozji na jednym z kutrów do połowu małży. Na oczach miejscowych rybaków łódź tonie. Poszukiwania jej właścicieli, Giulia Bottina i jego syna Marca, nie przynoszą rezultatu. Wkrótce nurkowie ze straży pożarnej wydobywają z kabiny zmasakrowane ciała obu mężczyzn – nie ulega wątpliwości, że zostali zamordowani.

Komisarz Guido Brunetti, któremu powierzono śledztwo w tej sprawie, napotyka wśród mieszkańców Pellestriny swoistą zmowę milczenia, wyczuwa jednak, że Giulio Bottin, człowiek konfliktowy i porywczy, był tu powszechnie nielubiany. Signorina Elettra, sekretarka komendanta Patty, chcąc pomóc Brunettiemu, włącza się aktywnie do śledztwa. Wykorzystuje sprzyjającą okoliczność, że na Pellestrinie mieszka jej kuzynka, i wybiera się tam na krótki urlop, aby na własną rękę rozpoznać sytuację. Ta szlachetna misja narazi ją na ogromne niebezpieczeństwo.

Pewnego dnia do komisarza Brunettiego zgłasza się studentka jego żony, Claudia Leonardo, i przedstawia mu niecodzienną prośbę: chce, żeby komisarz się dowiedział, czy istnieje możliwość oczyszczenia z winy jej dziadka, który przed wieloma laty został skazany za przestępstwa popełnione w czasie wojny i wkrótce potem zmarł w zakładzie dla obłąkanych. Początkowo wydaje się, że odpowiedzi należy szukać w archiwach, gdzie stare dokumenty ujawniają niechlubne praktyki z lat wojennych i powojennych: wyłudzanie i kupowanie za bezcen dzieł sztuki należących do Żydów i osób zaangażowanych w antyfaszystowski ruch oporu.

Nikt nie przypuszcza, że stanie się to początkiem tragicznych wydarzeń. Kiedy wkrótce potem dochodzi do morderstwa, sprawa okazuje się złowieszczo aktualna, a prowadzący śledztwo odkrywają dramatyczny splot całkiem współczesnych namiętności.

Komisarzowi Brunettiemu niełatwo przeniknąć do zamkniętego świata notariuszy i marszandów, ma jednak do pomocy niezawodnego Vianella, który wreszcie otrzymał awans na inspektora, bystrą i niepozbawioną tupetu signorinę Elettrę oraz, jak zawsze, moralne i intelektualne wsparcie żony, Paoli.

Policja otrzymuje informację o śmierci jednego z kadetów Akademii Wojskowej San Martino na wyspie Giudecca. Wszystko wskazuje na to, że 17-letni Ernesto Moro popełnił samobójstwo. Tyle że nikt z jego otoczenia nie jest w stanie wymyślić powodu, dla którego chłopak mógłby się zdecydować na ten desperacki krok. Co ciekawe, zmarły jest synem doktora Fernanda Moro, który zasłynął przed laty jako wyjątkowo uczciwy i bezkompromisowy polityk, jednak pewnego dnia nieoczekiwanie zrezygnował z mandatu deputowanego. Mniej więcej w tym samym czasie jego żona uległa tajemniczemu wypadkowi.

Komisarz Brunetti spokojnie rozważa fakty. Budzi się w nim zawodowa podejrzliwość…

Odnalazłszy ciało brutalnie zamordowanej starszej kobiety, policja uznaje za podejrzaną jej rumuńską gospodynię, która uciekła z pokaźną sumą pieniędzy. Ale kiedy i Rumunkę spotyka śmierć podczas próby wymknięcia się otaczającym ją kordonom policji, a jednocześnie okazuje się, że jej pieniądze nie pochodziły z kradzieży, komisarz Guido Brunetti postanawia - nieoficjalnie - osobiście zająć się tą sprawą. Wraz z żoną Paulą rozważa właśnie pojmowanie siedmiu grzechów głównych we współczesnym społeczeństwie i ma poważne wątpliwości, czy motywem zamordowania owej staruszki był grzech chciwości...

Tuż przed świętami Bożego Narodzenia na weneckim Campo Santo Stefano ginie czarnoskóry mężczyzna, jeden z nielegalnych imigrantów trudniących się handlem ulicznym, tak zwanych vu cumprá (od vuoi comprare? - chcesz kupić?). Morderstwo jest dziełem profesjonalistów, co wydaje się dziwne, bo komu mogłoby zależeć na śmierci tak mało znaczącej osoby? Z początku wszystko wskazuje na to, że dochodzenie nie ruszy z miejsca. Nie sposób zidentyfikować ofiary, a zeznania świadków są niedokładne. Jednakże upartemu, kierującemu się intuicją komisarzowi Brunettiemu udaje się dotrzeć do mieszkania denata i znaleźć tam coś, co czyni sprawę jeszcze bardziej tajemniczą, ale i niezwykle frapującą. Wkrótce potem zwierzchnik nakazuje komisarzowi zaniechać poszukiwań morderców, dając mu do zrozumienia, że kontynuowanie śledztwa wiązałoby się z wielkim niebezpieczeństwem.

Pewnego olśniewającego wiosennego dnia komisarz Guido Brunetti oraz inspektor Lorenzo Vianello wymykają się z komendy, by pośpieszyć z pomocą przyjacielowi Vianellego, inżynierowi-ekologowi, aresztowanemu podczas akcji protestacyjnej wymierzonej przeciw zakładom przemysłowym Marghery, zatruwającym odpadami chemicznymi Wenecką Lagunę. Ale to nie ów dzielny bojownik o czystość środowiska odkrywa tajemnicę przestępczej działalności fabrykantów szkła na wyspie Murano; i nie jego martwe ciało zostaje znalezione przed rozpalonym piecem odlewniczym. Ponieważ w piekielnym żarze przepadły wszelkie ślady nocnej tragedii, Brunetti musi podążyć nikłym i enigmatycznym tropem pozostawionym przez ofiarę w egzemplarzu Boskiej komedii - musi zejść do Piekła, aby dowiedzieć się, kto niszczy wody laguny.

Grupa uzbrojonych mężczyzn wdziera się do mieszkania cenionego pediatry, burząc spokój weneckiej nocy. Okazuje się jednak, że zamaskowani napastnicy wcale nie są bandytami czy terrorystami; przyszli po półtorarocznego synka lekarza. To sensacyjne wydarzenie szybko trafia na łamy gazet, po czym równie szybko z nich znika. Komu zależało na wyciszeniu sprawy? Komisarz Brunetti przypuszcza, że spore znaczenie mogła mieć w tym przypadku okoliczność, że żona pediatry jest córką bardzo bogatego i wpływowego człowieka. Tymczasem inspektor Vianello wpada na trop afery, w którą są zamieszani lekarze i farmaceuci, a która prowadzi nie tylko do oszustw finansowych, lecz także do ingerencji w prywatne życie pacjentów. Podobnie jak w poprzednich swoich powieściach, także i w tej Donna Leon porusza ważny i bolesny problem. Z jednej strony chodzi tu o dramat osób, które nie mogą mieć własnego potomstwa, z drugiej - o bezduszność innych, którzy wykorzystują tę sytuację i czynią z niej źródło swoich dochodów. W trakcie śledztwa komisarz Brunetti niejednokrotnie stanie wobec kwestii, gdzie nie mają zastosowania proste, czarno-białe osądy moralne, i przekona się, że nawet "dobro dziecka" może być pojęciem względnym.

Komisarza Brunettiego odwiedza Antonin, znany z dzieciństwa, obecnie ksiądz. Jest zaniepokojony sytuacją pewnego młodego człowieka: na którego naiwności jakoby żeruje pazerny oszust podający się za kaznodzieję i przywódcę grupy religijnej. Jednak sam padre Antonin nie budzi zaufania komisarza - być może dlatego, że powrót z misji w Afryce łączony jest z jakimś zatuszowanym skandalem. Wkrótce cała ta historia odchodzi w cień, gdy Brunetti wraz z inspektorem Vianello wyławiają z kanału zwłoki jedenastoletniej dziewczynki. Ślady prowadzą do cygańskiego obozowiska. Jednak zarówno tam, jak i w bogatym weneckim domu komisarzowi przyjdzie się zmagać z głęboko zakorzenionymi uprzedzeniami i z tajemnicami, których ludzie dochowują, aby chronić swoje dzieci....

Na kolacji u teściów komisarz Guido Brunetti poznaje signorę Marinello, żonę wpływowego przedsiębiorcy. Jest nią oczarowany, bo jak się okazuje, łączy ich zamiłowanie do dzieł rzymskich klasyków, Wergiliusza i Cycerona. Intryguje go też wygląd kobiety - jej piękna niegdyś twarz została oszpecona przez nadmierną ingerencję chirurgów plastycznych. Wkrótce u komisarza pojawia się major Guarino z komendy policji w Margherze, który prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa właściciela firmy przewozowej Stefana Ranzato, utrzymującego kontakty z mafią. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, śmierć Ranzata ma związek z nielegalnym transportem odpadów. Brunettiemu składa też wizytę Franca Marinello, zaniepokojona faktem, że do komputerów w firmie jej męża ktoś się włamał i otworzył pliki z poufnymi danymi...

Komisarz Guido Brunetti marzy, żeby uciec od tłumów i sierpniowych weneckich upałów. Za to dla inspektora Vianella pogoda jest ostatnią rzeczą, która zaprząta jego myśli. Wydaje się, że ciotkę inspektora ogarnęła obsesja studiowania horoskopów i że wybiera ona z konta rodzinnej firmy duże sumy pieniędzy. Bezradny Vianello pyta o radę komisarza. Tymczasem Brunettiego odwiedza znajomy, który pracuje w ratuszu. Wygląda na to, że w weneckim sądzie dochodzi do nieprawidłowości w działaniach pewnej sędzi i woźnego sądowego o nieskazitelnej dotąd reputacji zawodowej. Przed wyjazdem zaintrygowany komisarz prosi signorinę Elletrę, by pod jego nieobecność dowiedziała się możliwie dużo o tej sprawie. Gdy dociera do niego wiadomość, że woźny sądowy został brutalnie zamordowany, wraca do Wenecji przeprowadzić śledztwo. Czemu jednak ktoś miałby pragnąć śmierci dobrego człowieka i co jego śmierć mogła mieć wspólnego z wykrytymi nieprawidłowościami?

W dwudziestej już powieści ze znanego i cenionego cyklu komisarz Guido Brunetti zostaje wezwany późną porą na służbę z powodu śmierci starszej samotnej kobiety. Choć na zwłokach są ślady walki, lekarz sądowy stwierdza, że przyczyną zgonu ponad wszelką wątpliwość był zawał serca. Wygląda więc na to, że Brunetti powinien umorzyć śledztwo, bo nie ma żadnej kryminalnej zagadki do rozwiązania. A jednak komisarz nie potrafi pozbyć się uczucia, że ktoś mógł doprowadzić zmarłą kobietę do zawału, że być może stała się ona obiektem gróźb. Rozmowy z małomówną zakonnicą z domu starców, w którym ofiara pracowała jako wolontariuszka, z jej synem i młodszą sąsiadką nie rozwiewają wątpliwości Brunettiego. Z pomocą wiernego inspektora Vianella i jak zawsze pomysłowej signoriny Elettry komisarz usiłuje dotrzeć do prawdy, aby sprawiedliwości stało się zadość. Wnikliwa i pełna emocji, powieść Po nitce do kłębka jest wspaniałym dopełnieniem cenionego cyklu literackiego, potwierdzając status Donny Leon jako mistrzyni kryminału.

Pewnego ranka z weneckiego kanału zostaje wyłowione ciało nieznanego mężczyzny z pokiereszowaną twarzą. Sekcja zwłok wykazuje, że wykrwawił się na śmierć wskutek ran zadanych nożem, a za życia cierpiał na rzadką chorobę, która zdeformowała mu tułów i szyję. Jego wygląd wydaje się znajomy komisarzowi Brunettiemu, usiłującemu ustalić tożsamość nieboszczyka. Komisarz przypomina sobie, skąd zna twarz zabitego mężczyzny i wkrótce okazuje się, że zamordowany był weterynarzem w Mestre i pracował w jednej z pobliskich rzeźni. Brunetti, miłośnik dobrej kuchni i mięsnych potraw, ma okazję zobaczyć na własne oczy, jak zabija się zwierzęta, których mięso trafia na stoły w weneckich domach i restauracjach. Zaczyna rozumieć swoją córkę oraz współpracowników z komendy, którzy od dawna są zwolennikami wegetarianizmu i przeciwnikami przemysłowej hodowli zwierząt.

Gdy pierwsze jesienne liście zaczynają opadać, vice-questore Patta prosi Brunettiego by zajął się niewielkim wykroczeniem w prowadzeniu sklepu, popełnionym przez przyszłą synową pewnego majora. Brunetti nie ma ochoty pomagać szefowi gromadzącemu polityczne przysługi, ale nie ma też wyboru - musi się dostosować. Wtedy żona Brunettiego, Paola, przychodzi do niego z własną prośbą. Niepełnosprawny umysłowo mężczyzna, który pracował w ich pralni, właśnie zmarł po przedawkowaniu środków nasennych, a Paola nie może pogodzić się z faktem, że żył i zmarł bez zwrócenia czyjejkolwiek uwagi, nikt go nie zauważał i nikt mu nie pomógł.

Pewnego popołudnia komisarz Guido Brunetti otrzymuje telefon od roztrzęsionej dyrektor prestiżowej weneckiej Biblioteki Merula - ktoś ukradł część stron z kilku bardzo rzadkich i cennych woluminów. Pierwsze przesłuchania wskazują, że sprawa jest banalnie prosta - sprawcą jest ostatnia osoba, która je wypożyczyła, amerykański profesor z Kansas University. Okazuje się jednak, że próby jego odnalezienia kończą się odkryciem, iż... nikt na Kansas University nie słyszał o istnieniu takiej osoby. W toku śledztwa grono podejrzanych lawinowo rośnie, do tego dochodzi brutalne morderstwo, a Brunetti zaczyna zastanawiać się nad słusznością swoich przekonań co do granicy pomiędzy winą i niewinnością.

W Śmierci w La Fenice, pierwszej powieści z tego bardzo poczytnego cyklu, Donna Leon zapoznała czytelników z wytwornym i okrutnym światem opery oraz z jedną z najznakomitszych żyjących włoskich sopranistek, Flavią Petrelli. Teraz Flavia wraca do Wenecji, by wystąpić w tytułowej roli w Tosce. Pewnego wieczoru po przedstawieniu okazuje się, że w jej garderobie jest mnóstwo – zbyt wiele – żółtych róż. Jakiś anonimowy wielbiciel zasypywał ją prezentami w Londynie, Sankt Petersburgu i Amsterdamie, teraz zaś robi to w Wenecji. Flavia wyznaje Brunettiemu, że jest przerażona tymi wyjątkowymi przejawami uwielbienia. Kiedy młoda wenecjanka, utalentowana śpiewaczka, która zwróciła uwagę Flavii, pada ofiarą brutalnej napaści, komisarz dochodzi do wniosku, że obawy Petrelli są uzasadnione w sposób niewyobrażalny dla nich obojga.

Komisarz Brunetti rozwiązywał już w swojej karierze bardzo różne sprawy: od szokujących zbrodni, po drobne przestępstwa. Jednak w „Wodzie wiecznej młodości” pochłonie go sprawa, co do której nie wiadomo nawet, czy była przestępstwem… Piętnaście lat wcześniej nastoletnia dziewczyna wpadła nocą do jednego z kanałów. Nie potrafiła pływać, więc zaczęła się topić, a ocalała tylko dzięki pomocy jednego z przechodniów, pijaka, który usłyszał jej szamotanie i zdołał wyciągnąć ją na brzeg. Jednak podtopienie zdążyło trwale uszkodzić mózg dziewczyny, na zawsze zatrzymując ją na poziomie rozwoju dziecka. Pijany wybawca twierdził, że widział, jak została wepchnięta do wody przez jakiegoś mężczyznę, ale dzień później nie był już w stanie niczego sobie przypomnieć.

Cierpliwość i wytrzymałość Brunettiego zostają wystawione na najcięższą jak dotąd próbę. Podczas przesłuchania butnego i aroganckiego mężczyzny, oskarżonego o podanie śmiertelnej dawki narkotyków młodej dziewczynie, daje się ponieść emocjom i robi rzeczy, których bardzo szybko zaczyna żałować. Pod wpływem tych doświadczeń zdaje sobie sprawę jak bardzo potrzebuje chwili wytchnienia, z dala od policyjnej pracy. Jego żona, Paola, proponuje by spędzili ten niespodziewany urlop w willi należącej do jej krewnych na wyspie Sant Erasmo, jednej z największych na Lagunie. Tam Brunetti może poświęcić się leniwym wyprawom łódką i zatopić w lekturze „Historii naturalnej” Pliniusza. Beztroskę przerywa jednak zniknięcie Davide Casatiego, zarządcy willi, podczas gwałtownego sztormu. Brunetti czuje się w obowiązku podjąć śledztwo i wyjaśnić przyczyny zaginięcia mężczyzny, który w tym krótkim czasie zdążył już stać się jego przyjacielem.

Kiedy z komendy weneckiej policji wycieka ważna informacja, komisarzowi Brunettiemu powierzone zostaje zadanie wykrycia, który z jego kolegów jest za to odpowiedzialny. Zanim zdoła rozpocząć śledztwo, w gabinecie komisarza niespodziewanie pojawia się przyjaciółka jego żony, która boi się, że jej syn zażywa narkotyki. Kilka tygodni później Tullio Gasparini, mąż kobiety, zostaje znaleziony u stóp mostu, nieprzytomny, z poważną raną głowy. Brunetti skłonny jest doszukiwać się związku między tym faktem a podejrzanym zachowaniem chłopca. Prawda okazuje się jednak bardziej skomplikowana.

W najnowszej powieści kryminalnej Donna Leon opisuje historię pewnej adopcji i jej tragiczne konsekwencje. Ponieważ sprawa dotyczy bardzo zamożnego przyjaciela rodziny Falierów, Gonzalo Rodrigueza de Tejedy, który postanowił usynowić dorosłego mężczyznę, komisarz na prośbę hrabiego, swojego teścia, próbuje dowiedzieć się czegoś więcej. Gonzalo, sędziwy homoseksualista, niespodziewanie umiera na ulicy, a jedna z jego przyjaciółek, która przybywa na pogrzeb do Wenecji, niedługo potem zostaje uduszona w swoim hotelowym pokoju. Komisarz Brunetti niechętnie stara się poznać długo ukrywane tajemnice z życia Gonzala, które ostatecznie doprowadziły do zabójstwa. Śledztwo w tej sprawie przyniesie mu więcej bólu niż satysfakcji z rozwiązania kryminalnej zagadki.