Kornelia jest młoda, piękna i wolna. Nie szuka miłości, w gruncie rzeczy stara się kochać tylko siebie i wszystkie inne uczucia traktuje jako niebezpieczne obciążenie i męczącą odpowiedzialność. Gdy miała siedem lat, postanowiła przecież, że będzie dla siebie dobra, bo w świecie jej dzieciństwa był smutek. Życie jednak nie znosi pustki i zupełnie nieoczekiwanie na drodze Kornelii pojawia się miłość: do małej dziewczynki, do starzejącej się matki, do przystojnego fotografa, do podupadłego pałacu w okaleczonym parku... Na ucieczkę od tej prawdziwej nawałnicy uczuć będzie już za późno, nawet jeśli główna bohaterka wierzy, że tylko życie wypełnione pracą i sukcesami ma sens.
