Pracując przez 20 lat w charakterze terapeutki mowy, Renée Byrne doszła do wniosku, że zarówno u dzieci, jak i u dorosłych nie istnieje typowy obraz jąkania. Każdy bowiem z jej podopiecznych był inny. Stwierdziła ona ponadto, że udzielanie właściwej porady chroni jąkających się od wielu nieprzyjemnych okoliczności oraz że większość z nich jest sprawna, jeśli chodzi o artykulację i nawet umiejętność wypowiadania się, co wyraźnie da się spostrzec w momencie, gdy zdołano osiągnąć już pewną płynność mowy i zwiększyć pewność siebie pacjenta.
