Miejska Biblioteka Publiczna

A na Pamiątkowej w Poznaniu nigdy nie pada deszcz Róża i Robert, i ich wchodzące w dorosłość dzieci - Gosia (Perełka), Jan Peregryn oraz Elanora Pulcheria, dla swoich po prostu Elka, to główni bohaterowie pierwszego tomu opowieści o rodzinie o wdzięcznym nazwisku Niziołek. Wszyscy czytają książki, a numerem jeden jest zdecydowanie Władca Pierścieni. Na przekór nadmiernej konsumpcji i wyścigowi szczurów, Niziołkowie oddychają atmosferą książek, żyją życiem bohaterów, toczą boje w ich imieniu, sami tworząc niezwykłą historię zwykłej, wielopokoleniowej rodziny. Powtarzając za Autorką, śmiemy marzyć, że Niziołkowie podarują Wam odrobinę uśmiechu i wzruszeń, jednocześnie wnosząc do Waszych domów ciepło i ponadczasowe, niezmienne wartości.

W odróżnieniu od pierwszej części sagi, która opisywała bez mała pół wieku, akcja Drogi do Achtoty zamyka się - przez czysty przypadek! - w dziewięciu miesiącach. Dzieci państwa Niziołków dorastają i dokonują niekiedy zaskakujących, a jednak w pełni świadomych wyborów. Ela przyjmuje oświadczyny Davida, syna Brendana ze Szkocji - odwiecznego przyjaciela rodziny Niziołków. W oczekiwaniu na ślub, dziewczyna z troską obserwuje swojego brata, Janka. Janek jest wikarym na poznańskich peryferiach. (Wydało się, czym zaskoczył rodzinę Janek!). Jego metody duszpasterskie są nadzwyczaj oryginalne. Proboszcz Janka, ksiądz Tadeusz Wieczorek, wspierając swojego pełnego pogody ducha i niekonwencjonalnych pomysłów podopiecznego, nieustannie drży, czy kolejny jego "wybryk" nie spowoduje sporego zamieszania. Janek, któremu kibicuje cała rodzina i przyjaciele, osiąga nadzwyczajne efekty swojej pracy na każdym obranym polu, trafiając do serca wszystkich zaangażowanych osób. Ale czy na pewno? Jak to wszystko się skończy? Czym jest tajemnicza Achtota? Zapraszamy do drugiego spotkania z Niziołkami - jak zawsze z radosnym uśmiechem, co nie znaczy, że nie przydałaby się też solidna chustka.

Robert i Róża już jakiś czas temu wypuścili swoje dzieci w świat, które teraz na własny rachunek tworzą karty tej opowieści. Czytelnika zapewne najwięcej frapują losy ich najbardziej niepokornego potomka, księdza Janka. Został on wysłany wraz ze swoim proboszczem, księdzem Tadeuszem Wieczorkiem, na misję do miasteczka Kirkcaldy, na północ od Edynburga. Przez czysty przypadek parafia, gdzie bohaterowie znaleźli swoje miejsce na szkockiej ziemi, mieści się przy Reminder Street. Cóż, nie bez powodu jest to saga o Niziołkach z ulicy Pamiątkowej. Tuż za rogatkami miasta zamieszkali Ela z Davidem, oczekujący szczęśliwego powiększenia rodziny. Młody wikary, Jan Peregryn, wspierany przez swego mentora, księdza Tadeusza, znakomicie radzi sobie na obczyźnie. Obaj, odnosząc sukcesy duszpasterskie, zdążyli nawet zaplanować "szkocką Lednicę". Lecz czy marzenia się spełnią? Czy nic nie stanie na przeszkodzie? Jeżeli nie boisz się, Czytelniku, konfrontacji z wyzwaniem i sytuacją ekstremalną, sięgnij po kolejną opowieść o rodzinie Niziołków, którzy także za morze zabrali swój dar uśmiechu... i dar oczyszczających łez.

A na Pamiątkowej nigdy nie pada deszcz... Bo zwykłe dni stają się niezwykłe, bo nagle stajemy się świadkami cudów. Co jeszcze można powiedzieć o głównym bohaterze, kiedy w poprzednim tomie puenta wybrzmiała aż nazbyt ostatecznie? Czy to w ogóle wykonalne: utrzymać konwencję przesyconej uśmiechem opowieści, kiedy rzeczywistość płata nam figle?Okazuje się, że tak. Wszystko jest możliwe, jeżeli tylko otworzymy szeroko oczy i serca. Wtedy sprawy nawet tak poważne jak świętych obcowanie mogą być radosne, a nawet odrobinkę, ociupinkę frywolne. Wystarczy sztafeta ludzi dobrej woli, bo niebo wszak się otwiera, jeśli tylko brać je szturmem. Do boju ruszają więc wszyscy starzy i kochani znajomi, cała rodzina Niziołków z księdzem Jankiem na czele, ale też ci, którzy przedtem trwali dyskretnie w cieniu w rolach drugoplanowych i epizodycznych; w Polsce i w Szkocji. Zawsze z pogodnym uśmiechem.

Ksiądz Jan - już nie Janek, choć Jankiem pozostaje ciągle dla przyjaciół - dociera się nie bez bólów ze swoim nowym wikarym,księdzem Stachem. Początkowo wydaje się, że Stach będzie jegowłasną kopią w drugiej odsłonie. Ale szybko okazuje się, że pomiędzyksiężmi panują inne, bardziej bezpośrednie i przyjacielskiestosunki, choć jeden drugiego skrupulatnie pilnuje. Jednocześnieprzekonujemy się, że czasem łatwiej znieść męczeńskie prześladowania,niż. własną babcię. A co dopiero dwie babcie.