Miejska Biblioteka Publiczna

Korytarz był wilgotny i duszny. Poluzowałem czarny, pogrzebowy krawat i rozpiąłem kołnierzyk koszuli.
— Nigdy nie byłam w tak przerażającym domu — ode-zwała się Anna zdenerwowanym głosem. — Czy są tu jakieś duchy?
— Żadnych duchów — rozwiałem jej obawy.
Na ścianie znajdował się wyłącznik, żarówka jednak była przepalona.
— Zejdę zaraz na dół po lampę. Za dwie minuty będę z powrotem.
To dziwne ale na dole nie paliły się żadne światła. Wytężyłem wzrok. Nagle wydało mi się, że na jednej ze zniszczonych kanap ktoś siedzi, choć równie dobrze mógł to być rzucony przez kogoś niedbale płaszcz. W chwilę później płaszcz, czy też może człowiek, zniknął.
A potem gdzieś z oddali i bardzo niewyraźnie usłyszałem to... Dziwną, monotonną, ponurą muzykę. Pod jej wpływem w ustach poczułem dziwną suchość a włosy stanęły mi dęba...