Miejska Biblioteka Publiczna

Sokratesa, nauczyciela Platona, odwiedzają trzej zagadkowi osobnicy, którzy przynoszą ze sobą starożytny manuskrypt. Jego treść stanowi opowiadanie o imperium z zamierzchłej przeszłości. Powstało ono dziewięć tysięcy lat wcześniej, na końcu świata, za Słupami Heraklesa, i stało się tak potężne, że ruszyło na podbój całej ziemi. Było to sławne królestwo Atlantydy. Posiadało ziemie obfitujące we wszelkie dobra, zachwycało wspaniałą architekturą, miało armię budzącą postrach wśród wszystkich narodów, a chroniły je mury niemożliwe do sforsowania przez nikogo: ani człowieka, ani boga. A jednak, pewnej wyjątkowej nocy, cały ten przepych pochłonęły z woli bogów fale oceanu... Jaką tajemnicę kryje odwieczny manuskrypt? Jaki koniec czekał mieszkańców Atlantydy? Wątek tej opowieści w sposób dowolny nawiązuje do dwóch Dialogów Platona: "Timajos" i "Kritias". Nauki zawarte na stronach platońskich ksiąg, nie straciły niczego ze swej mądrości i piękna. Niniejsza opowieść, jak wszystkie inne z tej serii, pragnie przybliżyć młodemu czytelnikowi skarby filozofii, przedstawiając na kanwie ciekawego mitu z przeszłości, myśli klasyków zachodnich.

Na Olimpie panuje wielkie poruszenie. Apollo martwi się o Platona, swojego podopiecznego, ponieważ obawia się, że Ksantypa zniechęci go do filozofii. Małżonka Sokratesa nieustannie powtarza, że z filozofii nie ma żadnego pożytku, zaś sami filozofowie to banda próżniaków, specjalistów od niczego, podobnie jak jej mąż gaduła. Bóg słońca wzywa na pomoc Atenę, boginię mądrości, która wkracza do snów Platona i Ksantypy, by poprowadzić ich w długą i pouczającą podróż w czasie. Celem ma być odkrycie znaczenia filozofii. Wprawiając obecnych w zdumienie, Atena wyjawia małemu Platonowi, że został przeznaczony do wielkich dzieł w przyszłości. Wszystko jednak zależy od tego, czy uda się przekonać Ksantypę i złagodzić nieco jej awanturniczy charakter. Niniejsza opowieść ukazuje życie kilku filozofów przez pryzmat anegdot, przekazanych nam przez starożytnych pisarzy, takich jak Plutarch czy Aulus Gelliusz. Po dwóch tysiącach lat, mądrość zawarta na stronach tej książeczki nie straciła nic ze swej poezji i piękna.