Księga bajki polskiej jest antologią obejmującą bogaty wybór tekstów najwybitniejszych polskich bajkopisarzy, a także utwory najbardziej reprezentatywne dla gatunku. W literaturze polskiej bajka cieszyła się największym powodzeniem w renesansie i oświeceniu, nie można jednak zapominać o utworach romantycznych, których autorami byli tacy pisarze jak Mickiewicz czy Fredro. Zawsze służyła ona celom dydaktycznym, miała uczyć poprzez zabawę. Wielu autorów zawierało w bajkach aluzje do sytuacji społecznej. Poprzez bajkowe alegorie komentowano burzliwe wydarzenia polityczne. Pod postaciami zwierząt kryją się nie tylko personalizacje poszczególnych ludzkich przywar, ale również państwa. Księga bajki polskiej zawiera utwory: Biernata z Lublina, Mikołaja Reja, Bartosza Paprockiego, Wacława Potockiego, Adama Naruszewicza, Stanisława Trembeckiego, Franciszka Dionizego Kniaźnina, Tomasza Kajetana Węgierskiego, Juliana Ursyna Niemcewicza, Kazimierza Brodzińskiego, Franciszka Walezego Dmochowskiego, Ignacego Krasickiego, Antoniego Goreckiego, Adama Mickiewicza i Aleksandra Fredry.
