"Jerzy Andrzejewski" to pierwsza tak dokładna i rzetelnie napisana biografia wielkiego pisarza. Życie prywatne autora, przemyślenia i nieznana dotąd korespondencja.Trudno jest poznać życie wielkich twórców, kiedy sami tak bardzo pilnowali swojej prywatności. Trudno jednak jest również zaprzestać poszukiwań i dociekań, kiedy tak bardzo fascynuje nas ich twórczość. Jerzy Andrzejewski lubił zaskakiwać, podobnie jak zaskakiwały jego utwory. Anna Demadre-Synoradzka od lat interesuje się jego życiem, dlatego napisana z wielką starannością biografia "Jerzy Andrzejewski" z pewnością zadowoli najbardziej wymagających Czytelników.Jerzy Andrzejewski urodził się w 1909 roku, a zmarł w 1983 roku. Był polskim prozaikiem, publicystą, felietonistą, scenarzystą i działaczem opozycji demokratycznej w PRL. Jego twórczość inspirowała wielu, jego życie osobiste pozostawiało jednak wiele kontrowersji. W 2006 roku autor został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Anna Demadre-Synoradzka skupia się na jego życiu osobistym, które w największy sposób ukształtowało powstałą twórczość, idee, przekonania. Artysta pokazany zostaje z zupełnie nowej strony: egocentryka, pełnego przerośniętych ambicji i posiadającego wiele różnych kontaktów towarzyskich. Chociaż może się wydawać, że główną rolę odgrywała polityka, prawda jest zupełnie inna. O wiele ważniejsze dla Jerzego Andrzejewskiego było to, co czuł, z czym się spotykał i jak on sam odbierał świat zewnętrzny. W biografii poznajemy również wiele innych postaci z życia literackiego: Krzysztofa Baczyńskiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Zygmunta Mycielskiego, Marka Hłasko, czy Czesława Miłosza. Bez nich historia wyglądałaby z pewnością zupełnie inaczej i mniej ciekawie."Jerzy Andrzejewski" to książka dla każdego fana biografii i całego życia wielkiego twórcy. Warto poznać różne punkty widzenia i zagłębić się w sekrety do tej pory niepoznane przez większe grono.Anna Demadre-Synoradzka jest polską literaturoznawczynią. Autorka kilkudziesięciu artykułów poświęconych życiu i twórczości Jerzego Andrzejewskiego oraz wydanych pozycji "Andrzejewski" i "Miazga".
UWAGI:
Na okładce i stronie tytułowej: [seria biograficzna]. Bibliografia na stronach 541-555. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W oparciu o plan autobiografii Korczaka pozostawiony w Pamiętniku Joanna Olczak-Ronikier odtwarza historię życia Doktora, wplatając ją w opowieść o losach i wyborach polskich Żydów. Poznajemy bohatera jako chłopca szukającego swojej drogi, młodego lekarza o społecznych zainteresowaniach, pedagoga głoszącego nowatorskie teorie, pisarza, wieloletniego kierownika Domu Sierot dla dzieci żydowskich, współpracownika Naszego Domu - internatu dla dzieci polskich. Dowiadujemy się, że w młodości pisywał egzaltowane poematy, odrzucane przez wszystkie redakcje. Że założył pierwsze na świecie pismo dla dzieci, redagowane przez dzieci. Że choć zdeklarowany pacyfista, brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej i w I wojnie światowej. Że choć wydawał się racjonalistą i sceptykiem, był człowiekiem głęboko religijnym, a równocześnie interesował się teozofią i należał do loży masońskiej. Nie popierał żadnej partii politycznej. Nie opowiadał się po stronie żadnej ideologii. Przez całe życie towarzyszyła mu wiara, że można być równocześnie Żydem i Polakiem. Tuż przed śmiercią zanotował: "Nikomu nie życzę źle. Nie umiem. Nie wiem jak się to robi". W oparciu o plan autobiografii Korczaka pozostawiony w Pamiętniku Joanna Olczak-Ronikier odtwarza historię życia Doktora, wplatając ją w opowieść o losach i wyborach polskich Żydów. Poznajemy bohatera jako chłopca szukającego swojej drogi, młodego lekarza o społecznych zainteresowaniach, pedagoga głoszącego nowatorskie teorie, pisarza, wieloletniego kierownika Domu Sierot dla dzieci żydowskich, współpracownika Naszego Domu - internatu dla dzieci polskich. Dowiadujemy się, że w młodości pisywał egzaltowane poematy, odrzucane przez wszystkie redakcje. Że założył pierwsze na świecie pismo dla dzieci, redagowane przez dzieci. Że choć zdeklarowany pacyfista, brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej i w I wojnie światowej. Że choć wydawał się racjonalistą i sceptykiem, był człowiekiem głęboko religijnym, a równocześnie interesował się teozofią i należał do loży masońskiej. Nie popierał żadnej partii politycznej. Nie opowiadał się po stronie żadnej ideologii. Przez całe życie towarzyszyła mu wiara, że można być równocześnie Żydem i Polakiem. Tuż przed śmiercią zanotował: "Nikomu nie życzę źle. Nie umiem. Nie wiem jak się to robi".
Autobiografia Jerzego Pietrkiewicza (Peterkiewicza) - poety, powieściopisarza, tłumacza i historyka literatury, profesora Uniwersytetu Londyńskiego. Obejmuje okres od 1920 roku - dzieciństwa w ogarniętej wojną Polsce - przez młodzieńczą współpracę z pismami literackimi w Warszawie, tułaczkę wojenną, emigrację i karierę akademicką w Wielkiej Brytanii, do 1953 roku, kiedy opublikowana została pierwsza, napisana po angielsku, powieść autora. Niedoceniany i szerzej nieznany w Polsce, Pietrkiewicz bywał porównywany przez znawców do Josepha Conrada.
UWAGI:
Na s. red. błędnie przypisany ISBN. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Zofia Nałkowska to postać w naszej literaturze niezwykła, nie tylko dlatego, że jej twórczość objęła swym zasięgiem aż trzy epoki: modernizm, dwudziestolecie międzywojenne oraz czasy PRL-u. Jako pierwsza kobieta w Polsce miała odwagę domagać się równouprawnienia, nie tylko w kwestii prawa kobiet do pracy, głosowania i równości w świetle prawa, ale przede wszystkim - wyzwolenia kobiecego erotyzmu i seksualności. Sama konsekwentnie realizowała prawo do miłości, a przede wszystkim - prawo do przyjemności i rozkoszy seksualnej. Rozczarowana dwoma nieudanymi małżeństwami, rzuciła się w wir romansów, zmieniając mężczyzn jak rękawiczki i nie zmieniła się pod tym względem do końca życia. Kim była naprawdę? Tylko wielką pisarką spragnioną męskiej adoracji? Ile jest prawdy w twierdzeniu Miłosza, który pisał o "komicznej samiczości" Nałkowskiej, "oglądającej się bez ustanku na spojrzenia mężczyzn i ich komplementy, ze swoją listą byłych mężów i kochanków"? Czy rzeczywiście, pod koniec życia była jedynie obiektem drwin? W swojej publikacji Iwona Kienzler pochyla się nad życiem osobistym pisarki, a przede wszystkim nad jej skomplikowanymi związkami z mężczyznami.
UWAGI:
Bibliogr. s. 333-[335].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni