Skąpiec - jedna z najsławniejszych sztuk Moliera (1622-1673) - po raz pierwszy została wystawiona w roku 1668. Początkowo nie zyskała sobie przychylności widowni, potem dorównała popularnością innym komediom Moliera (Świętoszek 1664, Mizantrop 1666). Powodem licznych głosów ostrej krytyki było między innymi to, że sztuka została napisana prozą, co burzyło ówczesne konwencje - komedia wysoka, w pięciu aktach, miała być pisana wierszem.. Nie mniej jednak dziś Skąpiec należy do najczęściej z grywanych utworów "najbardziej teatralnego ze wszystkich pisarzy". Molier, a właściwie Jean Baptiste Poquelin, to obok dramatopisarzy: Corneille’a oraz Racine’a, najwybitniejszy pisarz literatury klasycystycznej siedemnastowiecznej Francji. Przez większość życia związany z Paryżem, był nie tylko komediopisarzem, ale również reżyserem i aktorem (w większości swoich sztuk zagrał główną rolę). Molier jest uważany za twórcę nowoczesnej komedii: Zadaniem komedii przedmolierowskiej jest bawić; bawić mniej lub więcej wybrednie, ale zawsze tylko bawić. Molier sprawi, iż, nie przestając bawić, komedia stanie się głębokim studium duszy ludzkiej. Stopniowo tradycyjne marionetki, których ślad jeszcze widzimy w pierwszych jego komediach, zmieniają się w ludzi, w nieśmiertelne typy, żyjące jakby stokrotnie spotęgowanym życiem ludzkim, skupiające, niby soczewką poruszające ludźmi namiętności.(Tadeusz Boy-Żeleński, Szkice o literaturze francuskiej, t. 1, s.218-219) Skąpiec jest doskonałym przykładem tak właśnie charakteryzowanej komedii. Komizm tego utworu wciąż bawi, a prawda o ludzkim losie wypowiedziana w historii o Harpagonie i jego rodzinie potrafi przejąć do głębi nawet najwytrawniejszych współczesnych czytelników. Ponad wszystko Skąpiec należy klasyki literatury światowej i z tego względu znajomość tej sztuki jest obowiązkiem każdego wykształconego człowieka.
UWAGI:
Tyt. oryg.: L`avare - Nazwa aut. : Jean Baptiste Poquelin. Bibliogr. s. 21.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępne są 2 egzemplarze. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Skąpiec , komedia Moliera, inspirowana sztuką Plauta Aulularia (Skarb). Główną postacią utworu jest lichwiarz, sknera i dusigrosz Harpagon, żyjący w ciągłym lęku przed wydatkami oraz kradzieżą zakopanej w ogródku szkatułki z pieniędzmi. Dla korzyści materialnych gotów jest unieszczęśliwić swoje dzieci, zmuszając je do małżeństwa wbrew ich woli. Znanym epizodem, obrazującym skąpstwo, ale i wynikającą z niego pomysłowość Harpagona, jest scena, kiedy chcąc zadać szyku przed Marianną (ukochaną swojego syna, którą sam postanowił poślubić) wydaje polecenia słudze, kucharzowi i stangretowi, będącym, jak się okazuje, jedną osobą.
UWAGI:
Na s. tyt.: Notatki na marginesie,cytaty, które warto znać, streszczenie. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
