Miejska Biblioteka Publiczna

My sprzed lat - młodzi, spontaniczni, beztroscy. Co byśmy im powiedzieli, jakie pragnienia podsunęli do realizacji? Na te i inne pytania odpowiadają w rozmowie z Katarzyną Bielas wielcy, znani i podziwiani. Chwin, Dobroczyński, Dymna, Eichelberger, Fikus, Fuszara, Grodzka, Grzegorzek, Harasimowicz, Hen, Idziak, Jakubik, Janda, Klijnstra, Kozakiewicz, Krall, Krawczyk, Krzyżanowska, Kuryluk, Lipska, Machulski, Obirek, Ochojska, Pollack, Porter, Rottenberg, Stuhr, Szpakowska, Vetulani, Woydyłło-Osiatyńska, Zaremba Bielawski. W 2013 roku Katarzyna Bielas zaczęła zadawać pytanie: Co byś powiedział sobie młodemu? Co byś powiedziała sobie młodej? Co przeżyli jej rozmówcy i jak oceniają swoje życie, dowiecie się z tej książki. A gdybyście wy spotkali siebie sprzed lat? Co byście sobie powiedzieli? "By rozum był przy młodości. Czy tego życzyłoby sobie z perspektywy lat osiemnastu panów i trzynaście pań, doświadczonych życiowo, mądrych i sławnych? Przygotujmy się na niespodzianki!" - Małgorzata Szejnert.

Niektóre z gwiazd międzywojnia zachowywały się jak współcześni nam celebryci, inne zazdrośnie strzegły swojej prywatności. To była niezwykła plejada: Smosarska, Pogorzelska, Mankiewiczówna, Halama, Bodo, Żabczyński, Jaracz, Osterwa, Węgrzyn. A do tego polskie medalistki olimpijskie: Konopacka, Walasiewiczówna.

Autor nie zapomina o wzajemnym przenikaniu się środowisk; gośćmi scen kabaretowych bywali przecież politycy, a minister Ignacy Matuszewski poślubił Halinę Konopacką.

Lekka i potoczysta narracja, znakomity opis epoki, która zniknęła wraz z wybuchem drugiej wojny światowej.

Rozmowa dw©đch wybitnych osobowo?ci polskiej sceny kabaretowej - Artur Andrus wnikliwie przepytuje Mari♯ Czubaszek z jej tw©đrczo?ci oraz burzliwego ?ơycia towarzyskiego i rodzinnego. We wspomieniach, pe?nych przewrotnych anegdot, pojawiaj♯ si♯ m.in.: Jonasz Kofta, Jacek Janczarski, Adam Kreczmar, Agnieszka Osiecka, Jerzy Dobrowolski, Stefania Grodzie?ska, Bohdan ??azuka i Jerzy Urban...
Dowcipnym dope?nieniem rozm©đw s♯ fragmenty satyrycznej tw©đrczo?ci Marii Czubaszek oraz liryczne, a zarazem ironiczne ilustracje Wojciecha Karolaka.

Kobieta instytucja, od wielu lat dzia?aj♯ca na terenie kraju, roz?mieszaj♯ca bardziej ni?ơ gaz rozweselaj♯cy, przeciwstawiana bywa patetycznej instytucji Matki Polki. Wybitna autorka wybitnych skeczy, dosadny przyk?ad na to, ?ơe palenie nie zabija, zw?aszcza poczucia humoru. [Krystyna Kofta]

Bohaterki tej książki to kobiety światowego formatu. Zdolne i inteligentne. Piękne i intrygujące. Błyszczały na salonach Europy i Ameryki.

Irena Krzywicka - pisarka i feministka, eseistka, tłumaczka, przyjaciółka Skamandrytów. Należała do najbarwniejszych postaci międzywojennej Warszawy; nieustannie towarzyszył jej posmak sensacji i skandalu. Jedni określali ją jako gorszycielkę i kobietę bezwstydną, inni uwielbiali za odwagę, konsekwencję i bezkompromisowość. Otaczała się najbardziej znanymi postaciami międzywojennej bohemy artystycznej, m.in. wielokrotnie portretował ją Witkacy. Przyjaźniła się m.in. z Antonim Słonimskim, Anną i Jarosławem Iwaszkiewiczami, Marią Pawlikowską-Jasnorzewską. Jej domy - w Warszawie i Podkowie Leśnej - cieszyły się opinią najważniejszych ośrodków ówczesnego życia towarzyskiego. Autorka głośnych powieści Pierwsza krew i Walka z miłością oraz bulwersujących reportaży społeczno-obyczajowych (m.in. z procesu Gorgonowej-oskarżonej o zabójstwo pasierbicy), nieustannie walczyła o społeczne i obyczajowe wyzwolenie kobiet, działała z przekonaniem na rzecz świadomego macierzyństwa, antykoncepcji i edukacji seksualnej, prowokowała opinię publiczną poruszając tematy aborcji i homoseksualizmu. Jej artykuły drukowane w "Wiadomościach Literackich" gdzie pisali m.in. Boy-Żeleński, Krzywicka, Zofia Nałkowska, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Wanda Melcer wywoływały oburzenie, lawinę obelg i protestów. Zarazem cieszyła się sławą jednej z najpiękniejszych kobiet przedwojennej Warszawy. Była żoną adwokata Jerzego Krzywickiego i bardzo bliską, długoletnią przyjaciółką Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Ten świat zburzyła wojna - w Katyniu zginął mąż, we Lwowie Boy-Żeleński, zmarł ukochany syn. Ona sama przeżyła ukrywając się pod innym nazwiskiem. Od początku lat 60-tych Krzywicka przebywała na emigracji. Zmarła 12 lipca 1994 roku w Buress/Yvette pod Paryżem... Agata Tuszyńska najpierw w Wyznaniach gorszycielki spisała wspomnienia Krzywickiej, a po jej śmierci powróciła do tej historii w książce Długie życie gorszycielki łącząc biografię z narracją literatury faktu - rozmowy z samą bohaterką, z jej rodziną, przyjaciółmi i tymi, którzy znali Krzywicką.