Czas eksterminacji to szczegółowy opis prześladowań i zagłady Żydów na terenie okupowanej Europy. Opierając się na niezwykle bogatym materiale źródłowym oraz na zaczerpniętych głównie z pamiętników, listów i wspomnień relacjach naocznych świadków tamtych dni, Friedländer stworzył żywe i wielowątkowe studium Holokaustu. Autor pokazuje, że wcielenie w życie niemieckiej polityki eksterminacyjnej i działań wymierzonych przeciwko ludności żydowskiej opierało się w dużej mierze na współpracy z lokalnymi władzami, wsparciu policji, jak też bierności społeczeństw europejskich, a także ofiar.
UWAGI:
Bibliogr. s. [863]-904. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Dziecięcy płacz : Holokaust dzieci żydowskich i polskich w latach 1939-1945 "Holokaust dzieci żydowskich i polskich w latach 1939-1945 " Tytuł oryginału: "Did the children cry? : Hitler`s war against Jewish and Polish children, 1939-1945,".
Holokaust zarówno dzieci żydowskich, jak i polskich, był tak samo potworną zbrodnią wojenną. Za tę tezę prof. Richard C. Lukas był i nagradzany, i piętnowany.
W swojej książce opisuje wojenne losy dzieci polskich i żydowskich. Bazując na zebranych świadectwach oraz zestawiając fakty i statystyki, ukazuje tragiczny los młodych ludzi tak samo skazanych na eksterminację. Może z innych przyczyn, może realizowaną inaczej, ale zdecydowanie w jednym celu: likwidacji perspektyw rozwoju narodu - tak żydowskiego, jak polskiego. W kolejnych rozdziałach przygląda się rozmaitym aspektom życia dzieci podczas wojny: w trakcie niemieckiej napaści, podczas deportacji, w obozach koncentracyjnych, poddanych germanizacji, działających w ruchu oporu, ukrywających się. Na koniec proponuje swoiste rozliczenie z postwojennej perspektywy. Równie wstrząsające są dalsze losy "wojennych" dzieci. Wiele z nich zostało bardzo okaleczonych - przez trudne doświadczenia, utratę domu, bliskich, ale też przez pranie mózgu w ramach germanizacji. Po wojnie musiały odnaleźć się w zupełnie nowej rzeczywistości komunistycznej Polski czy uwarunkowań emigracji.
Losy żydowskich żołnierzy Hitlera : nieznane historie ludzi żydowskiego pochodzenia, którzy walczyli za Trzecią Rzeszę Tytuł oryginału: "Lives of Hitler`s Jewish soldiers : untold tales of men of Jewish descent who fought for the Third Reich,".
Nieznane opowieści o ludziach żydowskiego pochodzenia, którzy walczyli za Trzecią Rzeszę.
Byli szeregowymi żołnierzami i oficerami, służyli w regularnej armii i w Waffen-SS. Według osławionych nazistowskich ustaw rasowych i byli także Żydami. Pochodzili z różnych rodzin, często o tradycjach wojskowych i chrześcijańskich, wstępowali do armii z rozmaitych pobudek: powodowani patriotyzmem, ze strachu, chcąc ochronić rodziny przed prześladowaniami.
Autor rozwija wątek po raz pierwszy podjęty w książce Żydowscy żołnierze Hitlera i szczegółowo analizuje doświadczenia żołnierzy, których uznano za Żydów. Zamieszcza zapisy rozmów z ludźmi o fascynujących i zarazem strasznych biografiach. Z ich opowieści o przeżyciach na froncie, o nieustannym zagrożeniu w kraju; z powojennych refleksji dotyczących zarówno minionych wydarzeń, jak i patriotyzmu oraz lojalności, wyłania się wstrząsający obraz ludzi usiłujących przetrwać w ekstremalnych warunkach.
Książka Losy żydowskich żołnierzy Hitlera pogłębia nasze zrozumienie skomplikowanej sytuacji tych, którzy walczyli za Trzecią Rzeszę, padając przy tym ofiarami jej rasistowskich praw.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 351-360. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Bryan Mark Rigg ; przełożyli Katarzyna Bażyńska-Chojnacka, Piotr Chojnacki.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Choć wielu czytelników zna hasło "Żydzi na Madagaskar!", to brakowało nam całościowego przedstawienia narastającej w II RP tendencji do zmniejszenia liczby Żydów poprzez masową emigrację. Książka Zofii Trębacz zapełnia tę lukę w świetnie udokumentowany sposób, pokazując, skąd wzięły się takie pomysły, co znaczyły one w praktyce ówczesnych rządów i jak reagowała na nie opinia publiczna. Dzięki rozległym badaniom w archiwach w Polsce i za granicą oraz imponującej kwerendzie bibliograficznej jej tezy są solidne, a obraz wydarzeń szeroki i pogłębiony. W rzeczowy sposób pokazuje, jak antyżydowskie koncepcje emigracyjne obozu nacjonalistycznego zostały w drugiej połowie lat trzydziestych, po śmierci Marszałka, przejęte przez sanacyjnych przeciwników endecji, stając się - niestety - polityką państwa polskiego. Dariusz Stola
UWAGI:
Bibliografia na stronach 365-375. Indeks. Streszczenie w języku angielskim. Oznaczenia odpowiedzialności: Zofia Trębacz.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W nocy z 9 na 10 listopada 1938 roku w Niemczech doszło do antyżydowskich wystąpień ludności. Bezpośrednim pretekstem do przeprowadzenia akcji zainicjowanej przez władze partyjne i państwowe było zabójstwo sekretarza ambasady niemieckiej w Paryżu, Ernsta vom Ratha, dokonane kilka dni wcześniej przez żydowskiego emigranta z Niemiec, Herschela Grynszpana. Spalono lub zdewastowano tysiące synagog, domów i sklepów, a wielu Żydów straciło życie. Choć akcja miała mieć charakter spontanicznego ruchu obywatelskiego, uczestniczyły w niej bojówki są oraz członkowie SS, przy biernej postawie policji i straży pożarnej. Gdy podczas konferencji prasowej zapytano Goebbelsa o to niezrozumiałe zachowanie stróżów prawa, ten odpowiedział: "Nie mogłem wydać naszym policjantom rozkazu strzelania do Niemców, których w głębi ducha popierałem". Brak stanowczej reakcji ze strony innych państw utwierdził przywódców nazistowskich w przekonaniu, że można bezkarnie opracować "ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej". Pogrom przeprowadzony w listopadzie 1938 roku wielu historyków uważa za początek Holokaustu.
UWAGI:
Bibliogr. s. 343-351. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
