Miejska Biblioteka Publiczna

Fabułę książki stanowią osobiste wspomnienia autorki jako naocznego świadka i dawnej ofiary krwawej masakry ludności plemienia Tutsi przez członków plemienia Hutu w 1994r. Wówczas to w trwającej trzy miesiące międzyplemiennej rzezi zginęło 800 tys. - 1 mln członków plemienia Tutsi, w większości w okrutny sposób zabitych maczetami. Ona sama uniknęła śmierci, chroniąc się u znajomego pastora z plemienia Hutu, który ukrył ją wraz z sześcioma kobietami w malutkiej łazience. Przez trzy miesiące drzwi do łazienki były przesłonięte meblem. Raz na dobę, w godzinach nocnych, pastor otwierał drzwi do łazienki, aby dostarczyć im pożywienie. W tym samym czasie należący do plemienia Hutu oprawcy, przy pomocy maczet wymordowali rodzinę autorki: jej rodziców, brata i siostrę.

Wiosną 1994 roku przez trzy miesiące naród ruandyjski był porążony w otchłani najokrutniejszego i najbardziej krwawego ludobójstwa, jakie widział świat. Immaculée Ilibagiza, młoda studentka, cudem przeżyła okres dzikiej rzezi, w której zginęła prawie cała jej rodzina, wiekszość przyjaciół ponad milion jej rodaków.
W książce pt.: Ocalona, aby przebaczyć Immaculée zabiera nas ze sobą w niezwykłą podróż. Dzięki jej prostemu, wyrazistemu językowi, widzimy, jak radzi sobie z przeciwnościami i cierpieniem, jak walczy o przetrwanie, jak próbuje odnaleźć sens i cel życia w świecie, przez który przetoczyło się ludobójstwo.
Oto historia prostodusznej, wrażliwej, młodej kobiety, która ocierocona wędruje przez ponury i nieprzyjazny świat, kierując się niezachwianą wiarą w Bożą opiekę i Boże przewodnictwo.
Immaculée, tak jak w poprzedniej książce pt.: Ocalona, aby mowić , pragnie leczyć rany zadane przez wojnę, zachowując przy tym nadzieję, miłość i umiejętność przebaczenia.
Z tą samą odwagą i wiarą, które przeprowadziły ją przez mroki ludobójstwa, Immaculée wreszcie może spojrzeć wstecz, przemyśleć swą przeszłość i w pełni zrozumieć, dlaczego Bóg ją ocalił. A uczynił to, aby mogła opowiedzieć swą historię światu.