Po co pamiętać o czymś, co było tak dawno, że wydaje się już nieprawdą? Po co wracać do ran, które zarośnięte niechby nawet "błona podłości", przecież nie bolą, bo z czasem stały się dyskretne? Po co te wrzaski, swary zapiekłe, miotane bez namysłu czy z namysłem oskarżenia jedynie z przyczyny już minionej? Może po to, by ratować naszą tożsamość, okaleczoną totalitaryzmami XX wieku, degradacją człowieczeństwa, redefinicją pojęcia "człowiek", zagazowaną i spaloną w krematoriach obozów zagłady? Może po to , by uratować siebie w czasach, gdy Morze Śródziemne, kolebka europejskiej cywilizacji, na naszych oczach staje się jej grobem zaludnionym ciałami tysięcy ludzi : dzieci, kobiet, mężczyzn? Może po to, by nauczyć się odpuszczania win sobie, jako i swoim winowajcom? Nasze krzywdy nie uchroniły nas przed złem, którym doświadczaliśmy innych. A czyż uchroniły nas religia, kultura, prawo moralne w nas, niebo gwiaździste nad nami? A czy nasz ból powstrzymał nas przed zadawaniem bólu innym? To zapewne nie wszystkie powody, dla których w 2016 roku, w 70. rocznicę bratobójczej zbrodni zapisanej w historii jako pogrom kielecki, Stowarzyszenie im. Jana Karskiego w powołanym przez siebie Instytucie Kultury Spotkania i Dialogu zaprosiło wielu ludzi do namysłu nad pamięcią, dialogiem i pojednaniem. Owocem tego domyślenia jest niniejsza książka. Bogdan Białek
Notatki z nieudanych rekolekcji paryskich - taki tytuł nosi sławny wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, który ksiądz Tischner lubił cytować podczas kazań i lekcji religii w latach 60. Dwie dekady później tak się złożyło, że sam wygłosił kilka serii rekolekcji w Paryżu - w ośrodku prowadzonym przez księży pallotynów, który skupiał m.in. polskich emigrantów stanu wojennego. Rekolekcje Tischnera gromadziły tłumy słuchaczy, spragnionych wiadomości z Polski, ale też szukających religijnej odpowiedzi na wyzwania, jakie postawiła przed nimi historia. Z dzisiejszej perspektywy Rekolekcje paryskie ks. Tischnera są ciekawe przede wszystkim jako opowieść o znaczeniu wiary w życiu człowieka. A także jako przykład odczytywania ludzkiego losu przez pryzmat dwóch pojęć - nadziei i wolności. Człowiek w kazaniach Tischnera to istota pełna niepokoju, ale też tęskniąca za wolnością i światłem. Słowo Tischnera to słowo krzepiące, mówiące o tym, że każdy z nas może spróbować odnaleźć w sobie siłę, by pokonać zewnętrzne trudności i wewnętrzne bariery.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Pierwsze opracowanie porównawcze i syntetyzujące tak istotnego fenomenu społecznego, jakim były XX-wieczne strajki na ziemiach polskich lub stanowiących państwowość polską. Specyfika polskiej rzeczywistości polegała na tym, że wskazany problem badawczy można odnieść do warunków politycznych, ekonomicznych i społecznych lat zaborów, wojen światowych, czasów PRL i w najszerszym zakresie transformacji ustrojowej.Książka obejmuje protesty robotnicze, studenckie, a nawet religijne. Sporo miejsca autorzy poświęcają 16-miesięcznemu "karnawałowi Solidarności".
UWAGI:
Materiały z Ogólnopolskiej Konferencji "Strajki w Polsce w XX wieku", Kielce, 20-21 VI 2010. Indeksy. Streszcz. ang.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Agata Cygan, Współczesne metody twórczej resocjalizacji stosowane w pedagogice resocjalizacyjnej w XXI wieku
Bogumił Sobczyk, Regulowanie mobilności młodzieży przez edukację i twórczość
Agnieszka Król, Czas wolny dzieci z rodzin bezdomnych
Iwona Wolańska, Drama jako propozycja rozwiązywania konfliktów rówieśniczych w szkole
Barbara Biskup, Teatr Forum przeciwko wykluczeniu społecznemu. Praktyczne aspekty metody
Iwona Wolańska, Katarzyna Ziółek, Praktyczne aspekty wolontariatu w opinii studentów pedagogiki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Justyna Bednarska, Aneta Pająk, Joanna Pyszka, Skazany wolontariuszem - uprzedzenie czy nadzieja wolontariatu w opinii studentów kierunków humanistycznych i ścisłych
Agnieszka Król, Metody twórczej resocjalizacji w środowisku rodzinnym
Justyna Bednarska, Aneta Pająk, Joanna Pyszka, Arteterapia jako metoda pracy pedagoga resocjalizującego
Katarzyna Ziółek, Muzykoterapia jako metoda wspomagająca twórczą resocjalizację w percepcji przyszłych wychowawców
Agnieszka Klank, Możliwość oraz celowość zastosowania filmoterapii w resocjalizacji
Anna Gad, Rola sportu w resocjalizacji młodzieży niedostosowanej społecznie
Justyna Wieczorek, Biblioterapia w resocjalizacji - niedoceniana forma pomocy młodzieży nieprzystosowanej społecznie
Aneks
UWAGI:
Materiały z I Konferencji Naukowej nt. "Twórcza resocjalizacja z perspektywy teorii i praktyki", 10 grudnia 2012 r., Kielce. Bibliografia, netografgia [>>] przy referatach. Oznaczenia odpowiedzialności: pod redakcją Renaty Miszczuk.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
