Miejska Biblioteka Publiczna

Anna Błachucka przygląda się światu i sobie z zaciekawieniem, pisze we wstepie Liliana Abraham Zubińska, dostrzega i doświadcza nie tylko to, co piękne. Dobrze wie, że taki jednostronny świat byłby niepełny, a tym samym nieprawdziwy. Zatem jej ogląd jest szeroki, a horyzonty rozległe, toteż poezja w tak klasycznej formie, jak sonet, staje się filozoficznym spojrzeniem dojrzałej poetki. Ogarnia świat we wszystkich jego przejawach. Jes tu nie tyle akceptacja ludzkich słabości, co zgoda na taki porządek rzeczy. Nie ma w poezji Błachuckiej taniego moralizatorstwa, raczej baczna obserwacja zycia i wnikliwy opis, często trafna puenta, a czasem już tylko pozostawiona dla czytelnika przestrzeń na samodzielną refleksję.