Miejska Biblioteka Publiczna

Życie to coś więcej. Więcej niż rola do odegrania. Niż religia i konwenanse. Więcej niż mąż i dziecko. Pieniądze i sława. Trzy kobiety. Gwiazda filmowa, mistyczka, arystokratka zafascynowana psychoanalizą.

Czy można stworzyć nowy związek, gdy poprzedni odcisnął na nas niezatarte piętno?

Była zrozpaczona, gdy opuścił ją tak nagle. Pozostawiona sama sobie, bezbronna. Nowy mężczyzna miał jej pomóc zapomnieć o przeszłości i otworzyć nowy rozdział. Dręcząca myśl o tym, kim był jej poprzedni mąż, nie dawała im jednak spokoju. To ona kładła się cieniem na całym ich wspólnym życiu.
Eric-Emmanuel Schmitt z właściwą sobie wnikliwością i finezją opowiada o głęboko ukrytych uczuciach, "niewidocznych znakach wodnych" odciskających się na naszych relacjach z najbliższymi.

Kim jest marzycielka z Ostendy? Starą, samotną kobietą czy osobą, która odrzuciła lęk i zagrała z losem o najwyższą stawkę? Położywszy na szali własne szczęście, zaryzykowała i zrealizowała swe największe pragnienie. Nagrodą była miłość. Pięć opowiadań. Pięć marzeń. Pięć historii. Potęga pamięci, miłości, a może dotyku? Uczucie silniejsze niż upływający czas. Piękno odkryte w słowach, małżeństwo scalone przez śmierć, książka obarczona fatum, a wreszcie pamięć, jedyny strażnik naszych wspomnień. Literatura, która przywraca wiarę w marzenia. Bohaterowie najnowszych opowiadań Erica-Emmanuela Schmitta są zwyczajnymi ludźmi. Wyróżnia ich jedno - ryzykują, by spełnić swoje marzenia. Nie zawsze wygrywają, ale gdy już im się uda - nic nie może stanąć na ich drodze do szczęścia. Są podobni do nas, bo przecież wszyscy mamy pragnienia. Te małe, codzienne i ogromne, o podboju świata.O tym, że warto w nie wierzyć, nie trzeba nikogo przekonywać.

Listy, które Eric-Emmanuel Schmitt pisze do Mozarta, to właściwie quasi-autobiografia pisarza - zapis jego młodzieńczych fascynacji oraz intelektualnych i artystycznych wyborów. To opowieść o muzyce, miłości, rozczarowaniach, ale też chwilach olśnień, radości i sukcesach. Być może najbardziej osobista z książek Schmitta, który odsłania w niej nieco ze swojej prywatności i dzieli się z czytelnikami swoją ulubioną muzyką.

Czy mamy swobodę w wyborze tego, kogo kochamy? Czy to my wybieramy? Czy zostajemy wybrani?

Adam, psycholog, twierdzi, że posiadł tajemnicę "napoju miłosnego". Uważa, że potrafi sprawić, że każda kobieta legnie u jego stóp.

Luiza nie wierzy, że miłość można tak po prostu wywołać. Pragnie pojąć istotę uczucia. Czy jest skutkiem jakiegoś chemicznego procesu? Czy może duchowym cudem?

Postanawiają założyć się, kto ma rację i wystawić teorię Adama na próbę. Pewny siebie mężczyzna podejmuje się uwieść koleżankę Luizy. Jednak sytuacja szybko wymyka się spod kontroli, a dwuznaczna gra, jaka wywiązuje się pomiędzy bohaterami, prowadzi do zaskakującego zakończenia.

Pewien człowiek miał dość swojego dotychczasowego życia. By więc coś w nim zmienić, wyruszył na Saharę zbierać materiały do nowego filmu. Pewnego dnia zgubił się. Karawana, z którą podążał poszła dalej, a jego beduiński przewodnik gdzieś zniknął? Mężczyzna został sam pośród piasków pustyni i chłodnej, saharyjskiej nocy. Nocy, która odmieniła jego życie.Kim był ów człowiek? To mianowicie sam Éric-Emmanuel Schmitt, który w swej najnowszej książce przedstawia czytelnikom własną historię. A historia to niesamowita i to nie tylko ze względu na fakt, że napisana została przez autora takich arcydzieł jak "Ewangelia według Piłata", "Papugi z placu d`Arezzo" czy "Oskar i pani Róża". Otrzymujemy mianowicie od Schmitta historię uniwersalną, którą każdy z nas może odnieść do samego siebie. Jest to opowieść o tym, jak wykorzystać przełomowy w życiu moment, by życie to uczynić lepszym. "Urodziłem się dwa razy ? mówi pisarz ? Raz w Lyonie w 1960 roku i drugi raz na Saharze, w roku 1989. Jedna noc może zmienić życie człowieka." I właśnie tę noc w powieściowej jak najbardziej formie przedstawia Schmitt w swej najnowszej książce. Na pustynię jechał jako ateista. Wrócił odmieniony, pełen nadziei i wiary w Boga. Daleko od swego domu odkrywa życie proste i szczęśliwe zacieśniając więzi przyjaźni z Tuaregami. W czasie pustynnej nocy, po trzydziestu godzinach bez jedzenia i picia, doznaje olśnienia i spływa na niego wielki, nieziemski spokój. Spokój tak dziwny i niesamowity dla filozofa, który całe życie uprawiał agnostycyzm, a właściwie to kompletnie odrzucał ideę boskości.W tej książce właśnie, po raz pierwszy w swej bogatej karierze, Éric-Emmanuel Schmitt ujawnia czytelnikom genezę samego siebie jako człowieka i twórcę, którego znamy. Obnaża wręcz całą swoją duchowość i emocjonalność, jakie ujawniał później w powieściach i sztukach teatralnych. To właśnie od tej nocy rozpoczęło się jego prawdziwe życie. Nie ma więc wątpliwości, że warto się zapoznać z przygodą, która ukształtowała tak wybitnego i cenionego na całym świecie autora.