Miejska Biblioteka Publiczna

Czy przeżycia z pogranicza śmierci stanowią rzeczywiście dowód na istnienie życia po śmierci? Raymond A. Moody uważa, że NIE.
Dr Moody wydaną przed kilkunastu laty książką Życie po życiu pragnął zwrócić uwagę opinii publicznej oraz naukowców na fenomen zjawiska, jakim są przeżycia z pogranicza śmierci. Książka zyskała rozgłos i poczytność, lecz została niewłaściwie zinterpretowana przez różne środowiska opiniotwórcze. W Kto się śmieje ostatni dr Moody w dowcipny sposób dowodzi, że nauka wciąż zbyt mało wie o wszechświecie, by móc oceniać, co się w nim tak naprawdę dzieje. W trakcie swoich badań dr Moody odkrył zupełnie nowe zjawisko nazywane przez niego "empatycznym przeżyciem z pogranicza śmierci" - doświadczenie dzielone przez kogoś, kto sam nie umiera, lecz jedynie łączy się emocjonalnie z osobą umierającą. Z pewnością wiele pozostaje wciąż jeszcze do odkrycia na tym polu.
Jaką receptę daje Raymond A. Moody spragnionym poznania faktów czytelnikom? Rozchmurzcie się! Nikt bowiem nie wie, kto się śmieje ostatni.
Przedmowę napisał Neale Donald Wealsch, autor znanej w Polsce książki Rozmowy z Bogiem.

Z biegiem lat człowiek gromadzi wrażenia, kształtuje swoją osobowość, pogłębia więzi z ludźmi, doświadcza świata w sposób pełny i dojrzały, poznaje siebie i dopasowuje swoje oczekiwania do tego, co niesie mu rzeczywistość. Staje się samoświadomą, wyjątkową, spełnioną i kochającą jednostką. Może zatem pora zmienić sposób myślenia o starzeniu się i zacząć postrzegać ten naturalny i nieuchronny proces jako ekscytującą podróż?Thomas Moore, czerpiąc zarówno ze źródeł naukowych, jak i filozoficznych, wyjaśnia, jakie zmiany zachodzą w psychice wraz z upływem czasu, jak je zaakceptować i wykorzystać z pożytkiem dla siebie i otoczenia. Odpowiada na pytanie, czym jest melancholia i samotność, jak w późniejszych latach rozwija się zmysłowość, jak wyglądają związki z ludźmi oraz jaką rolę pełnią osoby starsze w swojej społeczności. W prezentowanej przez autora wizji starzenie się może być drogą do szczęścia i spełnienia, o ile wjedzie się w ten etap z pełną świadomością i odpowiedzialnością.

Potwory to studium okrucieństwa i niegodziwości w historii ludzkości, fascynująca kronika występnych czynów człowieka, lekcja na temat dobra i zła. Simon Sebag Montefiore ukazuje portrety 101 najbardziej mrocznych postaci w dziejach. Wszystkie lubowały się w brutalności i okrucieństwie, pragnęły nieograniczonej władzy, czerpały przyjemność z zadawania bólu i cierpienia, miały w pogardzie ludzkie życie. Neron i Czyngis-chan, Lukrecja Borgia i Elżbieta Batory, Lenin i Himmler, Kuba Rozpruwacz, Charles Manson i Pablo Escobar do dziś cieszą się ponurą sławą. Sułtan Selim I Groźny ujawnia sekret osmańskiej metody mordowania władców, "krwawa" Maria przywołuje wspomnienie heretyków palonych na stosach; razem z Leopoldem II podróżujemy do "jądra ciemności", którym było Kongo Belgijskie; Papa Doc z Haiti zapoznaje nas z naturą wudu.