Maria Łopatkowa kreśli zarys nowego spojrzenia na pedagogikę, w której główną rolę odgrywałaby miłość,przyjaźń, zrozumienie. Omawiana książka składa się ze wstępu oraz dwóch części podzielonych dodatkowo na rozdziały.W części pierwszej autorka snuje refleksje na temat współczesnego świata, w którym rozwój cywilizacji, a tym samym stawianie raczej na"mieć" niż "być, zajmuje coraz więcej miejsca. Jej zdaniem musi zaistnieć punkt zwrotny, w którym świat przyjmie orientację na "być",na międzyludzką solidarność, na miłość. W części tej Maria Łopatkowa stara się odpowiedzieć na pytania typu: Czym jest miłość,a czym nienawiść?, Co to znaczy być dobrym?, Kim jest człowiek wobec drugiego człowieka? czy też : Jakie są skutki braku miłościw wychowaniu? MIŁOŚĆ wg Marii Łopatkowej jest uniwersalną, ponadczasową wartością, nadającą sens każdemu ludzkiemu istnieniu.Łączy ludzi ponad wszystkimi różnicami politycznymi, wyznaniowymi, rasowymi, kulturowymi. NIENAWIŚĆ to pojęcieprzeciwstawne miłości. Obie te postawy posiadają cechę trwałości oraz wielką siłę. Miłość potrafi stawiać wielkie dzieła , ratować milionyludzi; nienawiść może zburzyć dorobek tysiącleci, wymordować całe narody. Nienawiść bierze początek z zazdrości, zawiści, żądzyposiadania, fanatyzmu, szowinizmu. Cechy te, tak często spotykane w codziennym życiu doprowadziły do śmierci wielu ludzi. Dlategouczeni z wielu krajów (min. E. Fromm, B. Suchodolski, A.Kępiński, K.Lorenz) uważają, że warunkiem przeżycia ludzkości jest racjonalna,duchowa przemiana, w czym wychowanie spełnia ważną rolę. Takie powszechne, światowe wychowanie musiałoby się opierać na mądrejmiłości. Zasady takiej miłości powinny stać się podstawą systemów wychowawczych poszczególnych krajów oraz podstawą polityki tych państw.
