Miejska Biblioteka Publiczna

Podróżniczka i fotograf Kari Herbert w wieku dziesięciu miesięcy udaje się w podróż z rodzicami do Arktyki. Spędziła tam dwa lata pośród Inughuitów, jednego z ostatnich na świecie plemion myśliwskich. W swojej książce autorka na nowo stara się odkryć świat, którego przed laty była częścią, gdzie rytm życia mieszkańców wyznacza nieokiełznana natura. Mimo że dzisiaj wygląda on nieco inaczej, Herbert z fascynacją odnajduje tu wiele znajomych elementów.

W 2008 roku ambitna niemiecka dziennikarka Merle Hilbk wyjeżdża na Ukrainę i do Białorusi, by dowiedzieć się, jak wygląda życie w tych państwach w ponad dwadzieścia lat po wybuchu reaktora jądrowego w Czarnobylu.

Podróżuje przez skażone tereny aż do reaktora. W małych wioskach rozmawia z kobietami, których mężowie są zbyt zmęczeni i nie mają już sił, aby móc pracować – skutek napromieniowania. Przemierza strefę zamkniętą, którą prezydent Białorusi chce na nowo zasiedlić, aby zahamować starzenie się społeczeństwa. Jest tam zapraszana na szaszłyki przez Tadżyków, którzy są zadowoleni, że znów mają dach nad głową – choć znajduje się on w strefie zamkniętej. Dziennikarka stara się dotrzeć do zatajonych informacji, analizuje kontrowersyjne fakty, przedstawia tragedię z różnych punktów widzenia. Zawsze towarzyszy jej przy tym Masza, jej białoruska przyjaciółka, która urodziła się w 1986 niedaleko Czarnobyla.

Lepiej iść z mężem czy z osłem? Ile dziewic składano w daninie Maurom? Jak medyk z Kordowy odchudził króla Sancha? Dlaczego rycerze z Zakonu Santiago byli żonaci? Jak byki egzekwują zakaz parkowania? Co jest gorsze: pluskwy czy nyktofobia? Co ślubował Krzysztof Kolumb? Jakie części ciała powinien obmywać pielgrzym?

Znacie odpowiedzi? Oni też nie znali, dopóki nie postawili pierwszego kroku na Camino de Santiago. Emilia i Szymon Sokolikowie postanowili na miesiąc przenieść swoje życie małżeńskie z Warszawy na górskie i polne ścieżki północnej Hiszpanii. Przeszli nimi osiemset kilometrów, podążając cały czas za żółtymi strzałkami w kierunku Atlantyku, do grobu jednego z trzech najbliższych uczniów Jezusa - świętego Jakuba Apostoła.

Co sprawia, że kraj jest uznawany za szczęśliwy? Jakie kryteria decydują o tym, że w danym miejscu ludziom dobrze się żyje? Czego zazdrościmy mieszkańcom innych państw?

W poszukiwaniu odpowiedzi na te pytania autor, wieloletni korespondent National Public Radio w Stanach Zjednoczonych, odwiedza kraje zaliczane do 10 najszczęśliwszych miejsc świata: Holandię, Katar, Mołdawię, Tajlandię, Wielką Brytanię, Stany Zjednoczone, Indie, Bhutan, Szwajcarię i Islandię.

Ta pełna smaków i smaczków książka zabierze was w podróż śladami waszych ulubionych potraw. Znajdziecie w niej fascynujące opowieści przyprawione pikantnymi anegdotami, aromatem minionych czasów i szczyptą dobrego humoru.

Skąd się wzięły pomidory? Która przyprawa była kiedyś cenniejsza niż złoto? Czekolada i seks - kto rozpuścił pogłoskę o tej idealnej kombinacji? Które warzywo rozpoczęło rewolucję społeczną?

W oczach obcokrajowca o przeciętnej wiedzy Polska to oczywiście Kraków, Solidarność, gościnność i wspaniała wódka.To Malbork, jeziora mazurskie i żarliwy katolicyzm. Ale gdzie skrywa się polska, słowiańska dusza? W krakowskich zaułkach? Nad sielankowymi brzegami Wisły? A może łatwiej ją odkryć na tradycyjnych polskich weselach?

Radek Knapp, Polak od 12. roku życia mieszkający w Austrii, autor wydanych w Polsce "Lekcji Pana Kuki", podróżuje po kraju między Gdańskiem a Krakowem, próbując flaczków i chleba, szukając elementów humorystycznych w polskiej prasie i biorąc pod lupę gospodarkę wolnorynkową.

Opowieści o talibach zarabiających fortuny na uprawie maku (ok. 70% opium na świecie pochodzi z Afganistanu), pijanych rosyjskich pułkownikach, współpracy bin Ladena z Amerykanami, więzieniach i upalonych haszyszem młodych, pozbawionych perspektyw żołnierzach dają obraz daleki od newsów pokazywanych co wieczór w wiadomościach. Autorka urodziła się w Związku Radzieckim, przez lata współpracowała z zagranicznymi agencjami prasowaymi a od niedawna mieszka w USA. Dzięki temu jej reportaże zyskują szczególną perspektywę, której mogą pozazdrościć zachodni korespondenci: z jednej strony Badkhen krytycznie patrzy na propagandę wojenną i działania Stanów Zjednoczonych, z drugiej - bez złudzeń i uproszczeń ocenia politykę rosyjską.

Kierunek Bagdad to nie tylko trzymająca w napięciu historia niebezpiecznej ekspedycji, lecz także niesamowity dziennik podróży, którego autor przemawia świeżym, pełnym idealizmu, ujmującym i ludzkim głosem, ukazując obraz Bliskiego Wschodu po 11 września, jakiego nie zobaczymy w wieczornych wiadomościach, i przełamując powszechnie panujące stereotypy na temat tego regionu. Henry Hemming, używając sztuki jako paszportu, podróżuje przez Turcję, Iran, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Arabię Saudyjską, Jordanię aż do Bagdadu, napotykając na swojej drodze meczety, pałace, koszary wojskowe, sekretne plaże, cele policyjne, nocne kluby, izby tortur, domy publiczne i pracownie artystów. Oskarżany zarówno o bycie islamskim ekstremistą, jak i brytyjskim szpiegiem, włóczy się po Bliskim Wschodzie niemal w przeddzień ataku wojsk amerykańsko-brytyjskich na Irak, słucha zwierzeń wyzwolonej irańskiej młodzieży i syryjskiej kobiety szczelnie owiniętej hidżabem, w Turcji obserwuje szalony taniec wirujących derwiszy, a w irackim Pałacu Republiki Saddama Husajna bierze udział w ekskluzywnym przyjęciu z amerykańskimi żołnierzami. I cały czas poszukuje prawdziwego oblicza islamskiego świata.

Kruchy lód jest opowieścią polskiej reporterki, która przedstawia życie codzienne kobiety korespondenta wojennego bez upiększeń i kompromisów. Autorka opisuje swoje wyjazdy do Gruzji, Izraela, Indii, Bangkoku, Serbii oraz Afganistanu. Odsłania szczerą prawdę o tym, co dzieje się przed wyjazdem, w jego trakcie i po powrocie do domu. Pokazuje momenty czasami śmieszne, absurdalne, a także najciemniejsze strony tego zawodu: ciągły lęk przed śmiercią, uzależnienia, problemy w rodzinach, niemożność powrotu do szarej rzeczywistości i trudności, które musi znosić kobieta w świecie bez znieczulenia.

W Indiach nad głowami głodujących przelatują odrzutowce. Wokół ekskluzywnych apartamentów bezdomni gotują na żywym ogniu. Za baśniowymi weselami stoi biznes matrymonialny, a bóstwa są zakładnikami religijnych korporacji. Nawet najbogatsi walczą z brudem, ciasnotą, korupcją, a wśród rytualnych tabu poruszają się jak po polu minowym. Indie są najludniejszą demokracją świata, wielkim źródłem siły roboczej, centrum usług komputerowych i stolicą duchowej turystyki. Z kraju żebraków i trędowatych zmieniły się w symbol azjatyckiego boomu. Paulina Wilk, autorka reportaży publikowanych w "Rzeczpospolitej", prowadzi na zaplecze tego sukcesu. W tekstach napisanych po wielu podróżach do Indii, pokazuje ludzi zajętych przetrwaniem i zmagających się z rygorami tradycji. Zagląda Hindusom do garnków, łóżek i serc. Wyjaśnia, jak załatwia się sprawy najbardziej przyziemne i intymne. Gdzie myją się miliony ludzi, którzy nie mają łazienek? Jak pójść na randkę, gdy za miłość grozi śmierć? Czym nakarmić gości, by nie wywołać wojny religijnej?

Jeffrey Tayler, amerykański reporter i wybitny znawca regionu, przemierza dawne imperium Czyngis-chana rozpięte między Moskwą a Pekinem. Z rosyjskiej stolicy przez Osetię, Dagestan i Kazachstan, dociera do Ałma Aty, a stamtąd przez Kirgistan do Chin. Odkrywa świat, w którym mieszają sie nie tylko pozostałości komunizmu i rodzący się kapitalizm, lecz także islam, kultury plemienne oraz nacjonalizmy. Pragnąc ukazać ten kulturowy tygiel, autor wybiera drogi mniej uczęszczane, lokalne środki transportu, zagląda do jurt i miejscowych dyskotek. Kazachskie prostytutki, butni kozacy czy chińskie nastolatki, zafascynowane seksem i rock and rollem, otwarcie mowią o Eurazji nieznanej z medialnych doniesień. Tayler nie waha się zadawać niewygodnych pytań i dyskutuje na kotrowersyjne tematy. Szczególnie jednak interesuje go, w jaki sposób przemiany, które dokonały się po rozpadzie ZSRR, wpłynęły na mieszkańców regionu. I czy były na tyle trwałe, aby zmienić ich życie na lepsze - jesli w ogóle cos zmieniły...

Czy głównym bohaterem książki może być wyspa? Zdecydowanie tak, zwłaszcza jeśli jest nią Majorka. W dodatku ukazana w sposób szczególny – jako kraina niewielkich spokojnych wsi ukrytych w malowniczych dolinach wśród winorośli i drzew cytrusowych.

Rodzina Kerrów spełnia swoje wakacyjne marzenie i opuszcza Szkocję, by zająć się uprawą pomarańczy w ustronnej dolinie na Majorce. Kerrowie ku swemu zaskoczeniu na miejscu stwierdzają, że przywitała ich pogoda równie chłodna jak ta, którą zostawili za sobą, a nowa farma pomarańczy jest odrobinę cytrynowa...

Po nagłym pobycie w szpitalu Weiner zaczyna zmagać się z niespodziewanym pytaniem zadanym mu przez jedną z pielęgniarek: "Czy odnalazłeś już swojego Boga?". Zdaje sobie sprawę, że chociaż poznał wiele praktyk religijnych, nigdy nie próbował stosować ich w swoim życiu. Postanawia więc nadrobić zaległości i przeprowadzić badania dostępnych na świecie wyznań. W procesie selekcji z setek religii autor wybiera osiem, które zamierza "przetestować" osobiście: islam, katolicyzm, judaizm, buddyzm, taoizm, szamanizm, wiccę i realianizm...

W epoce plastikowych noży w samolotach, w świecie, w którym coraz bardziej egzotyczne miejsca są dostępne dla turystów w formie all inclusive, Tony Wheeler może pochwalić się czymś niezwykłym. Autor, znany podróżnik, założyciel wydawnictwa Lonely Planet, odwiedził wszystkie "przeklęte" kraje, o których obecnie często donoszą serwisy informacyjne.

Przeklęta ziemia to błyskotliwa relacja z pierwszej ręki, w której autor opowiada o swoich podróżach po krajach reprezentujących najbardziej restrykcyjne i niebezpieczne reżimy na świecie: Afganistanie, Albanii, Arabii Saudyjskiej, Birmie, Iraku, Iranie, Korei Północnej, Kubie i Libii. Stosunek poszczególnych krajów do praw człowieka, terroryzmu i polityki zagranicznej skłania autora do pytań: "Co tak naprawdę sprawia, że kraj jest przeklęty?" oraz "Jaki stopień zła to prawdziwe zło?" - podróżnik stawia te pytania nieustannie, obracając się w barwnym towarzystwie miejscowych postaci i specyficznych przewodników wycieczek, rozmyślając nad historią i obalając popularne mity. Ten fascynujący opis życia w całkowicie lub częściowo wyizolowanych krajach powinien zaciekawić każdego, kto interesuje się obecną sytuacją na świecie.

Co byście powiedzieli, gdyby w teatrze w trakcie Jeziora łabędziego ktoś z całych sił krzyczał w słuchawkę swego telefonu? Albo gdyby znajomy poprosił, byście go zwymyślali, a potem opluli, bo to pomoże mu szczęśliwie zaliczyć ważny egzamin? Albo jeśli strażak zapytałby, co dostanie za to, że przystąpi do gaszenia waszego płonącego auta? W Moskwie to normalka - tak zwany ruski ekstrem. W swoich zabawnych felietonach Boris Reitschuster - niemiecki dziennikarz mieszkający na stałe w Rosji - opowiada o troskach i radościach życia w kraju, gdzie pod dostatkiem jest tylko niedostatku. Po dwudziestu latach od upadku komunizmu rosyjska codzienność nadal przypomina ekstremalne doświadczenie. Reitschusterowi udało się dopiero po wielu latach przyswoić zasady tamtejszego savoir-vivre`u. Nie pozdrawia już swoich sąsiadów, by nie patrzyli na niego jak na kosmitę. Nie przepuszcza pieszych na ulicy. Nauczył się chronić samochód przed złodziejami za pomocą kurzej krwi, a za założenie eleganckiego szwu w szpitalu zapłacić kilka dolarów ekstra. Krótko mówiąc: Boris Reitschuster przestał być w końcu mięczakiem.

Kontynuacja bestsellerowego zbioru felietonów niemieckiego dziennikarza i publicysty przez wiele lat mieszkającego w Moskwie - Borisa Reischustera. Tak samo jak w entuzjastycznie przyjętym przez czytelników Ruskim ekstremie, autor opisuje tu realia życia w Rosji i mentalność jej mieszkańców. Podobnie jak w poprzedniej publikacji wypełnia opisy humorem i ironią. Jednak w tej części nie stara się rozśmieszać za wszelką cenę – bardziej koncentruje się na sytuacji społeczno-politycznej, oferuje nie tylko opisy jej absurdów, lecz także głębszą refl eksję, godną korespondenta zagranicznego i komentatora.

Kiedy Tim Butcher, korespondent gazety "The Daily Telegraph", został w 2000 roku wysłany do Afryki, szybko pochłonęła go obsesja na punkcie legendarnej rzeki Kongo. Podróżnik wpadł na pomysł, by odtworzyć słynną XIX-wieczną wyprawę Henry’ego Mortona Stanleya, który podążał wówczas wzdłuż rzeki, odkrywając nieznane Europejczykom tajemnice Afryki. Butcher wyruszył w swoją podróż wyposażony tylko w plecak i kilka tysięcy dolarów ukrytych w butach. Poruszał się przy użyciu różnych pojazdów: na motocyklu, kanoe, łodzi, i korzystając z pomocy wielu osób – od pracowników ONZ po przewodnika-Pigmeja.

Podróż Butchera była nadzwyczajnym wyczynem, ale jednocześnie stanowiła pretekst do opowiedzenia niezwykłej historii Demokratycznej Republiki Konga, nierzadko dramatycznej, tragicznej i krwawej. Jest także próbą zrozumienia specyfiki kontynentu afrykańskiego.

W Świecie od kuchni Tony Bourdain w znamienny dla siebie energetyzujący sposób otwiera przed Czytelnikiem drzwi najbardziej zaskakujących restauracji świata i opisuje najdziwaczniejsze, często przerażające potrawy. W czasie tej podróży dociera m.in. do Kambodży, Portugalii, Japonii, Wietnamu, Rosji, Francji, Wielkiej Brytanii, Meksyku i wschodniego wybrzeża USA. Czym zaskoczy orientalne menu? M.in. trującą rybą fugu, którą mogą przygotowywać jedynie kucharze ze specjalną licencją, jeszcze bijącym sercem kobry, smażonymi na chrupko baranimi jądrami czy gotowanym embrionem kaczki. A który z nich to, według Tony’ego Bourdaina, posiłek doskonały? Tego Czytelnik się dowie z książki.

Gdzie można spotkać znaki drogowe z napisem: "Jedź bezpiecznie: używaj klaksonu"? Jak zostać gwiazdą wieczoru na przyjęciu u ludu Iban? Gdzie spoczywa wódz okryty chwałą w Wojnie Penisów i jakie mogą być konsekwencje rąbania drzwi na granicy indyjsko-chińskiej? Dlaczego lepiej grać na flecie na paryskim niż nowojorskim dworcu? Na czym polega obrzęd parikrama? Dlaczego warto się zanurzyć w Jeziorze Współczucia? Książka zawiera zbiór opowiadań autorów związanych z Lonely Planet, którzy wędrują po całym świecie, przywożąc z podróży rozmaite historie. Pokazują, jak zaskakujące mogą być powody, dla których podróżujemy, oraz jakie niespodzianki potrafią czekać na miejscu przeznaczenia.

W XII w. w Europie Zachodniej pojawił się list adresowany do cesarza Bizancjum. Autor epistoły - Prezbiter Jan, "najwyższy władca" - opisywał swoje wspaniałe chrześcijańskie królestwo, które utożsamiono z rajem. Papież Aleksander III, zaintrygowany mityczną krainą, napisał list do Jana. Posłańcem uczynił swojego medyka - Mistrza Filipa. Choć nikt tak naprawdę nie wiedział, gdzie znajdowało się królestwo tajemniczego monarchy ani czy w ogóle istniało, Mistrz Filip nie dał się zniechęcić. Wyruszył z Wenecji i ślad po nim zaginął.

Kilkaset lat później Nicholas Jubber znajduje kopię listu Aleksandra III, a potem - zafascynowany średniowieczną historią - postanawia dokończyć misję Mistrza Filipa i po ponad ośmiuset latach dostarczyć papieski list do adresata. Zaczyna swą podróż w Wenecji, a kończy w Etiopii. Po drodze w zabawny, oryginalny, a czasami nawet ekscentryczny sposób opisuje obyczaje, ludzi, zagmatwaną historię miejsc, jakie odwiedza, oraz próbuje zrozumieć sens dawnej legendy.

Jaki dźwięk czyni Krzysztofa Hołowczyca absolutnie szczęśliwym? Dlaczego Kraków brzmi niebezpiecznie dla Czesława Mozila? Gdzie Martyna Wojciechowska usłyszała najpotworniejsze hałasy? Jaka muzyka pomagała Jaśkowi Meli w zdobywaniu biegunów? Jakie dźwięki potrafi wydobyć z każdego przedmiotu muzyczny czarodziej Joszko Broda? Co zafascynowało Wojciecha Manna w londyńskim metrze? Czym są kukabary, które Marek Niedźwiecki słyszał w australijskich miastach? I dlaczego Jerzy Stuhr cierpi we Florencji na chorobę Stendhala?

Czy gdyby Fileas Fogg, bohater powieści "W 80 dni dookoła świata" Juliusza Verne`a, żył w naszych czasach, mógłby odbyć swoją podróż bez opuszczania miasta?

Jarek Sępek - przebojowy polski dziennikarz zafascynowany stoli-cą Wielkiej Brytanii - postanowił to sprawdzić. 136 lat później rusza bohatera tropem Verne`a... pozostając jednak w Londynie. Odwiedza festiwale filmowe i tatuażu. Sprawdza, gdzie można częściej usłyszeć "excusez-moi" niż "sorry", co brytyjscy Hindusi sądzą o Bollywood, jak smakuje chińska zupa idealna na przezię-bienie i czy w londyńskiej knajpie można spróbować australijskiego przysmaku - steku z kangura. I cały czas zastanawia się, czy każdy może poczuć się tu jak w domu. Jednocześnie zbiera próbki osiemdziesięciu języków, którymi mówi się w Londynie - w końcu także się założył, że jest to możliwe w osiemdziesiąt dni.

Dom Joly - Brytyjczyk urodzony w Libanie - zafascynowany ideą tanatoturystyki, wciela ją w życie, odwiedzając kraje niekojarzone z wypoczynkiem i wakacjami, miejsca ekstremalne, szczególnie ponure, związane z epidemiami, zabójstwami czy seryjnymi mordercami, regiony uznane za zbyt trudne i wrogie do życia. Autor - zakręcony, nieprzewidywalny i zwariowany podróżnik - bez wahania rzuca się w wir mrocznych przygód, docierając - dosłownie - do jądra ciemności. Na szlaku mrocznego turysty zniajdują się: Iran - kwitesencja muzułmańskiego świata USA - miejsca zabójstw Kennedy`ego, Kinga i Lennona oraz ruiny WTC Kambodża, której mieszkańcy naznaczeni są piętnem dyktatury Ukraina, a szczególnie Czarnobyl i Prypeć - miasta widma, opuszczone po największej w dziejach katastrofie atomowej Korea Północna, na granicy której trzeba zdeponować komórki i laptopy Liban, a w nim Bejrut, gdzie autor się urodził i dorastał - uczęszczał nawet do tej samej szkoły kwakrów co Osama bin Laden - i gdzie ludzie starają się żyć w cieniu zbrojnego konfliktu.

Czasy wielkich odkryć polarnych i... kobiety, które porzuciły konwencjonalną rolę pani domu, by u boku mężów, najznamienitszych polarników, uczestniczyć w podboju krainy wiecznego śniegu. Brały udział w ekspedycjach, zdobywały fundusze, umacniały sławę swych małżonków, a przede wszystkim im doradzały, nie pozwalając zwątpić w sukces wypraw. Kari Herbert od nowa pisze historię odkryć polarnych i przedstawia siedem ambitnych indywidualistek, które swoim życiem i dokonaniami wyprzedziły czasy, w jakich żyły. Pokazuje też mało znany obraz ich mężów, zdobywców rejonów podbiegunowych - ich słabości, ambicje, fascynacje i wysiłek, jaki włożyli, by z powodzeniem ukończyć swe ekspedycje. Kari Herbert - podróżniczka i fotografka, córka jednego z największych polarników XX w. sir Wally`ego Herberta . Dzieciństwo spędziła w Arktyce, gdzie doskonale poznała realia polarniczego życia. Publikuje m.in. w "Sunday Times", "Independent" i "Observer".